آداب دعا: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|کرونا}} | {{درگاه|کرونا}}قرآن سفارش کرده است دعا، آهسته و پنهانی و با تضرع و خشوع خوانده شود. | ||
== آهسته و پنهانی سخن گفتن == | == آهسته و پنهانی سخن گفتن == |
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۹
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
درباره جایگاه دعا در آیات قرآن و احادیث توضیح دهید.
قرآن سفارش کرده است دعا، آهسته و پنهانی و با تضرع و خشوع خوانده شود.
آهسته و پنهانی سخن گفتن
انسان هر چه دعا را آهسته تر بخواند , ادب دعاء را بهتر رعايت كرده است.[۱]
براي دعا خواندن آداب و دستوراتي رسيده است . از مهم ترين آنها اين است كه: دعا را با تضرع و پنهانی بخوانيم، بدون آن كه آواز بلند كنيم و براي ديگران مزاحمت ايجاد شود يا تظاهر به دعا و هياهو بشود.[۲]
﴿وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ؛ پروردگارت را در دل خود، از روی تضرع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن؛ و از غافلان مباش!﴾(اعراف:۲۰۵)
﴿ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ؛ پروردگار خود را به زارى و نهانى بخوانيد كه او از حدگذرندگان را دوست نمىدارد.﴾(اعراف:۵۵)
پيامبر خدا (ص) بهترين ياد كردن [از خدا]، ياد كردن نهانى است.[۳] آن شب كه مرا به آسمان بردند ، ... به من ندا دادند كه : « ... اى محمّد ! هر گاه كسى از امّتت غم هايش بسيار شد ، نهانى مرا بخواند».[۴]
تضرع و خشوع
.
۴۱ احزاب. ذکر کثیر
آداب دعا در روایات
برای دعا کردن آداب زیادی در روایات وارد شده است. از جمله دعا كردن با حالت خضوع و تذلّل، به زبان آوردن حاجت، تكرار كردن دعا و پا فشارى نمودن بر خواسته، اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالى با همه وجود و روىگردانى از غير او، توسل جستن به محمّد و آل محمّد (ص) و درود فرستادن بر ايشان در آغاز، ميان و پايان دعا، ستايش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصيرات خود در مقام بندگى و استغفار از آنها قبل از دعا، تحصيل معرفت صحيح به خداوند متعال، قصد تقرب داشتن از دعا، حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند، دعا كردن با آرامش قلب و سكون اعضا و جوارح و پرهيز از شتابزدگى و نداشتن دغدغهاى جز دعا در محضر پروردگار، بلند نكردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا كردن، انصاف داشتن در دعا، به معناى خواستن آنچه كه بر حسب شأن او برايش روا است.[۵]
مطالعه بیشتر
- دعا در قرآن، سید کمال حیدری، ترجمه محمد علی سلطانی، انتشارات سخن.
- عبادت و دنیا، مرتضی مطهری، انتشارات صدرا.