توصیف ماه رمضان به ماه خدا

نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۷ توسط A.rezapour (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} چرا ماه مبارك رمضان ماه خدا است؟ {{پایان سوال}} {{پاسخ}} برخي...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

چرا ماه مبارك رمضان ماه خدا است؟

برخي از ماه‎ها و ايام سال، نزد خداوند تبارک و تعالي از ويژگي خاصي برخوردارند. از آنجا كه ماه رمضان، ماه جاري شدن بركات و خيرات الهي به سوي بندگان خويش است و از طرفي ماه توبه و بازگشتن و قبولي آن در درگاه خداوند و ماه نزول قرآن كريم براي هدايت و راهنمايي بشر و نيز ماه نزول ساير كتاب‎هاي آسماني مي‎باشد، بر تمام ماه‎هاي ديگر قمري شرافت و فضيلت دارد و به همين جهت، خداوند تبارک و تعالي اين ماه را مختص به خودش مي‎داند. قرآن كريم، ماه رمضان را، ماه روزه‎داري و تهذيب و خودسازي مي‎داند؛[۱]

از طرف ديگر بر اساس برخي روايات اسلامي، خداوند تبارک و تعالي، سرنوشت انسان‎ها را در ماه رمضان و شب قدر كه يكي از شب‎هاي آن است، رقم مي‎زند و فرشتگان در آن شب كه از هزار شب و ماه برتر است، براي تقدير و تعيين سرنوشت انسان‎ها و آوردن خير و بركات و تدبير امور به زمين مي‎آيند.[۲]

پيامبر اكرم(ص) در خطبه‎اي معروف به خطبه شعبانيه فرمود: «اي مردم! ماه خدا با بركت و رحمت و مغفرت به شما روي آورد. ماهي كه نزد خدا از همه ماه‎ها برتر و روزهايش بر همه روزها و شب‎هايش بر تمام شب‎ها و ساعاتش بر همه ساعات افضل است. ماهي است كه شما در آن به ميهماني خدا دعوت شده، مورد لطف او قرار گرفته‎ايد و...»[۳]

بنابراين، بر اساس روايات اسلامي و به خاطر فضائل و فوائد منحصر به فردي كه در ماه مبارك رمضان وجود دارد، از آن به ماه خدا تعبير شده است و خداوند در اين ماه، بركات و خيرات فراواني به بندگانش هديه كرده است.[۴]


مطالعه بيشتر

۱. محسن قرائتي، تفسير نور، قم، مؤسسه در راه حق، چاپ اول، ۱۳۷۴، ج۱، ص۳۶۴، ۳۷۰.

۲. اكبر هاشمي رفسنجاني و جمعي از محققان، تفسير راهنما، قم، دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، چاپ اول، ۱۳۷۵، ج۱، ص۴۵۴ و...

۳. الميزان، ج۲۰، ذيل سوره ي قدر.


منابع

  1. بقره/ ۱۸۳.
  2. ر. ك: مكارم شيرازي، ناصر و ديگران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ چهارم، ۱۳۶۷، ج۱، ص۴۵۵، ۴۶۰.
  3. ر. ك: حر عاملي، وسائل الشيعه، قم، مؤسسه آل البيت، چاپ دوم، ۱۴۱۴، ج۱۰، ص۳۱۳.
  4. ر. ك: طباطبايي، سيد محمد حسين تفسير الميزان في تفسير القرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۴ ـ ۲۳.