اهمیت و فضیلت نماز

سؤال

نماز چه جایگاه و فضیلتی در اسلام دارد؟

نماز از مهم‌ترین عباداتی است که در قرآن واجب شمرده شده است. قرآن اقامه نماز را برای یاد و ذکر خداوند سفارش کرده است. برای تحمل سختی‌ها توصیه به استعانت از نماز شده است. از مهمترین فضیلت‌های نماز که قرآن آن را برشمرده، حسنات دانستن آن و از بین بردن بدی‌ها است. مطابق آیات قرآن، نماز از فحشا و منکر جلوگیری می‌کند. روایات زیادی وجود دارد که فضیلت‌های بی‌شماری برای نماز ذکر کرده‌اند و آن را مهمترین و برترین عبادت نامیده‌اند. از پیامبر(ص) نقل شده که نماز ستون دین است.

از مهمترین اوصاف مؤمنان و افراد محسن و اولوا الاباب در قرآن نمازگزاردن آنان است.

جایگاه

نماز از بزرگترین واجبات اسلامی است که کمتر عبادتی مانند آن مورد اهمیت واقع شده است. مفسران آغاز اعمالِ خیر را با نماز دانسته‌اند. آیات زیادی از قرآن بر وجوب نماز دلالت دارند. در برخی آیات امر به اقامه نماز شده و درباره اوقات آن صحبت می‌کند.

خداوند در قرآن نمازگزارانی که به نمازشان اهمیت نمی‌دهند را سرزنش کرده است. یکی از صفات دوزخیان این است که از نمازگزاران نیستند. ترک نماز موجب محروم شدن از رحمت الهی بوده و عذاب اخروی را در پی خواهد داشت: «وقتی از دوزخیان می‌پرسند چه چیز شما را جهنمی کرد، جواب می‌دهند: ما در دنیا نمازگزار نبودیم.»

نماز بر انسان واجب است و باید پنج مرتبه در روز و در اوقات معین خوانده شود.

از امام صادق(ع) نقل شده که اولین چیزی که اعمال بنده با آن محاسبه خواهد شد نماز است. اگر نماز مورد پذیرش خداوند قرار گیرد، عبادت‌ها و اعمال نیکِ دیگر پذیرفته می‌شود. اما اگر پذیرفته نشود، اعمال دیگر هم قبول نمی‌شود.

اقامه نماز یکی از توصیه‌های لقمان به پسرش، سفارش خداوند به عیسی(ع)، توصیه اسماعیل(ع) به خانواده‌اش و دعای حضرت ابراهیم(ع) برای خود و خانواده‌اش بوده است. بشارت به زکریا(ع) برای تولد یحیی(ع) در زمانی بود که زکریا در حال خواندن نماز در محراب بود.

فضیلت نماز

در دین اسلام، نخستین و مهم‌ترین وظیفهٔ عبادی به جای آوردن نماز است که وسیله‌ای برای پیوند و گفتگو با خداوند است. در روایات تعابیر زیادی درباره فضیلت و اهمیت نماز وجود دارد. از پیامبر(ص) نقل شده که گناهانِ بنده مسلمان در حال نمازِ خالصانه فرو می‌ریزد، همانگونه که برگ از درخت فرو می‌ریزد. و نیز گفته است برپادارنده دین، نماز است. و نیز نماز، ستون دین شما است. امام رضا(ع) درباره نماز گفته که وسیله تقرب هر پرهیزگاری است.

عالمان مسلمان در بین عبادات هیچ‌یک را به مرتبهٔ نماز نمی‌دانند. نماز مهمترین رابطه خلق و خالق است که هرگاه با آدابش انجام گیرد، زمینه مطمئنی برای همه خوبی‌ها و نیکی‌ها خواهد بود. یکی از عوامل تقرب انسان به خداوند، عبودیت و بندگی است که نماز از مهمترین مصادیق آن است.

اهل خشوع در قرآن کسانی هستند که به وسیله نماز از خدا یاری می‌جویند. قرآن یکی از اوصاف محسنان و اولوا الاباب را نمازگزاردن دانسته است.

کتاب «اسرار الصلاة» نوشته میرزا جواد ملکی تبریزی

استعانت از نماز

در قرآن به بندگان توصیه شده است از صبر و نماز یاری بجویند: ﴿وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ؛ از شکیبایی و نماز یاری جویید.﴾(بقره:۴۵)

علامه طباطبایی از مفسران شیعه معتقد است نماز اقبال به خدا و پناه‌بردن به او است. روح ایمان را زنده می‌سازد، و به آدمی می‌فهماند که به جایی تکیه دارد که ازبین‌رفتنی نیست. در کتاب کافی از امام صادق(ع) روایت شده که هر وقت امری و پیشامدی علی(ع) را به وحشت می‌انداخت، برمی‌خاست، و به نماز می‌ایستاد، و می‌فرمود: «از صبر و نماز کمک بگیرید.»

از امام صادق(ع) نقل شده است «چه چیز مانع شما است که وقتی غمی برسد، وضو گرفته به مسجد روید و دو رکعت نماز بگذارد و دعا کند تا خداوند رفع غم او نماید».

از بین بردن بدی‌ها

نماز از حسناتی شمرده شده که سیئات (بدی‌ها) را از بین می‌برد. گفته شده که نماز از بزرگترین حسنات است. مفسران گفته‌اند نمازها حسناتی است که در دل‌های مؤمنین وارد شده و آثار معصیت و تیرگی‌هایی که دل‌هایشان از ناحیه سیئات کسب کرده از بین می‌برد. نماز گناهانی را که در فاصله‌های ادای آنها صورت می‌گیرد، می‌پوشاند. نماز روشن‌ترین نمونه کار نیک است‏. اعمال نیک در از میان بردن آثار سوء اعمال بد اثرگذار است.

جلوگیری از فحشا

قرآن، نماز را بازدارنده از فحشا و منکر می‌داند: ﴿إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَیٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ؛ نماز آدمی را از فحشا و منکر بازمی‌دارد .﴾(عنکبوت:۴۵) نماز انسان را به یاد مبدأ و معاد می‌اندازد و دارای اثر بازدارندگی است. مفسران گفته‌اند نماز از مطلق کارهای ناپسند که مورد قبول وجدان بشری نیست، نهی می‌کند.

نماز سبب تقوا بوده و تقوا، نفس را از هواپرستی‌ها باز می‌دارد. مفسران گفته‌اند نماز، آدمی را از کارهای زشت و ناپسند بازمی‌دارد و نمازی که آدمی را از فحشاء بازندارد نبودنش بهتر از بودن آن هست. برای یک روایت، کسی که نمازش او را از منکر و فحشا دور نسازد، آن نماز، چیزی جز دوری از خداوند را به او اضافه نمی‌کند.

علامه شعرانی ذیل آیه ۴۵ سوره عنکبوت گفته «علت تأثیر نماز در نهی از فحشا واضح است؛ چون این عمل جز با اعتقاد به وجود پروردگار انجام نمی‌گیرد و آن‌که عقیده به خدا دارد، البته روزی به صلاح خواهد آمد و توبه خواهد کرد. و گاهی ممکن است به نماز عادت باشد نه از ترس خدا، چون ترک عادت بسیار دشوار است. نماز را ترک نمی‌کند و سایر معاصی را مرتکب می‌شود.»

شکر و یاد خداوند

آیه «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی؛به ياد من نماز برپا دار» فلسفه نماز را یاد خدا می‌شمارد.

در سوره عنکبوت، چنین آمده است: «إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ ۗ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَر؛ نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‌دارد، و قطعاً ياد خدا بالاتر است» این آیه را نشان از این دانسته‌اند که ریشه اصلی فلسفه نماز، «یاد خدا» است؛ زیرا سرچشمه همه گناهان حب دنیا و دنیاپرستی است که ذکر خداوند، انسان را از آن باز می‌دارد.

قرآن نماز را یاد خدا می‌داند و یاد او را مانع از کردارهای زشت و پلید معرفی می‌کند. محمدتقی مدرسی از مفسران معاصر شیعه، جوهر و حقیقت نماز را یاد خداوند خوانده است.

یکی از وجوه مهم نماز تشکر از پروردگار است: ﴿فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ؛ پس (بشکرانه آن) برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی ذبح کن.﴾(کوثر:۲) در این آیه خداوند به پیامبرش می‌فرماید، به شکرانه این‌که ما به تو کوثر و خیر کثیر دادیم، نماز را بر پا کن.

امام رضا(ع) حکمت نماز را اقرار به ربوبیت خداوند و شریک نگرفتن برای دانسته‌اند. نماز، ذکر خداوند و دوام آن در شب و روز است تا بنده، مالک و مدبّر و آفریدگارش را از یاد نبرد وگرنه سرکشی و طغیان می‌کند؛ و این در یاد کردن پروردگار و ایستادن در پیشگاهش نهفته است، که او را از سرپیچی نهی می‌کند و از انواع فساد بازمی‌دارد.