توصیف ماه رمضان به ماه خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۳: خط ۳۳:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = -
  | تیترها =
  | تیترها = -
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۴۳: خط ۴۳:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۶

سؤال

چرا ماه مبارک رمضان ماه خدا است؟

برخی از ماه‌ها و ایام سال، نزد خداوند از ویژگی خاصی برخوردارند. از آنجا که ماه رمضان، ماه جاری شدن برکات و خیرات الهی به سوی بندگان خویش است و از طرفی ماه توبه و بازگشتن و قبولی آن در درگاه خداوند و ماه نزول قرآن کریم برای هدایت و راهنمایی بشر بر تمام ماه‌های دیگر شرافت و فضیلت دارد. به همین جهت، خداوند تبارک و تعالی این ماه را مختص به خودش می‌داند. قرآن کریم، ماه رمضان را ماه روزه‌داری و تهذیب و خودسازی می‌داند؛[۱]

از طرف دیگر بر اساس برخی روایات اسلامی، خداوند تبارک و تعالی، سرنوشت انسان‌ها را در ماه رمضان و شب قدر که یکی از شب‌های آن است، رقم می‌زند و فرشتگان در آن شب که از هزار شب و ماه برتر است، برای تقدیر و تعیین سرنوشت انسان‌ها و آوردن خیر و برکات و تدبیر امور به زمین می‌آیند.[۲]

پیامبر اکرم(ص) در خطبه‌ای معروف به خطبه شعبانیه فرمود: «ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد. ماهی که نزد خدا از همه ماه‌ها برتر و روزهایش بر همه روزها و شب‌هایش بر تمام شب‌ها و ساعاتش بر همه ساعات افضل است. ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده، مورد لطف او قرار گرفته‌اید و…»[۳]

بنابراین، بر اساس روایات اسلامی و به خاطر فضائل و فوائد منحصر به فردی که در ماه مبارک رمضان وجود دارد، از آن به ماه خدا تعبیر شده است و خداوند در این ماه، برکات و خیرات فراوانی به بندگانش هدیه کرده است.[۴]


مطالعه بیشتر

۱. محسن قرائتی، تفسیر نور، قم، مؤسسه در راه حق، چاپ اول، ۱۳۷۴، ج۱، ص۳۶۴، ۳۷۰.

۲. اکبر هاشمی رفسنجانی و جمعی از محققان، تفسیر راهنما، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، چاپ اول، ۱۳۷۵، ج۱، ص۴۵۴ و…

۳. المیزان، ج۲۰، ذیل سورهٔ قدر.

منابع

  1. بقره/ ۱۸۳.
  2. ر. ک. مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۷، ج۱، ص۴۵۵، ۴۶۰.
  3. ر. ک. حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ دوم، ۱۴۱۴، ج۱۰، ص۳۱۳.
  4. ر. ک. طباطبایی، سید محمد حسین تفسیر المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۴–۲۳.