شعائرالله در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
* '''شترهای قربانی در حج:''' {{قرآن|وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّـهِ|ترجمه=و شتران فربه را براى شما از [جمله] شعاير خدا قرار داديم.|سوره=حج|آیه=۳۶}} | * '''شترهای قربانی در حج:''' {{قرآن|وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّـهِ|ترجمه=و شتران فربه را براى شما از [جمله] شعاير خدا قرار داديم.|سوره=حج|آیه=۳۶}} | ||
خداوند در قرآن به تعظیم شعائرالله تصریح کرده است:{{قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّـهِ|ترجمه=اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، حرمت شعائر خدا را نگه دارید.|سوره=مائده|آیه=۲}} و در آیه ۳۲ [[سوره حج]] تعظیم شعائرالله را نشانه تقوای قلوب می‌داند | خداوند در قرآن به تعظیم شعائرالله تصریح کرده است:{{قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّـهِ|ترجمه=اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، حرمت شعائر خدا را نگه دارید.|سوره=مائده|آیه=۲}} و در آیه ۳۲ [[سوره حج]] تعظیم شعائرالله را نشانه تقوای قلوب می‌داند: {{قرآن|ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ|}} | ||
برخی در مصادیق شعائرالله در قرآن اختلاف کرده‌اند. [[تفسیر مجمع البیان]] چند مورد را بیان کرده است: اینکه حرام خدا را حلال مشمارید و از حدود خدا تجاوز نکنید. مناسک حج و قربانیان یا آنچه که موقع اِحرام حرام است یا علامت‌هایی برای مرز در حل و حرم و...<ref> | برخی در مصادیق شعائرالله در قرآن اختلاف کرده‌اند. [[تفسیر مجمع البیان]] چند مورد را بیان کرده است: اینکه حرام خدا را حلال مشمارید و از حدود خدا تجاوز نکنید. مناسک حج و قربانیان یا آنچه که موقع اِحرام حرام است یا علامت‌هایی برای مرز در حل و حرم و...<ref>طبرسی، مجمع البیان، جلد۶، ص۱۹۰.</ref> | ||
== وسعت مفهوم شعائرالله == | == وسعت مفهوم شعائرالله == | ||
با توجه به معنای شعائرالله که نشانه‌های خدا را دربرمی‌گیرد، برخی همه عبادات‌ها و فرایض دینی را از شعائرالله می‌دانند. دیگرانی هم برخی مناسک که به دین متصل است همچون مراسم سوگواری برای [[امام حسین(ع)]] را هم جزء شعائر الهی گرفته‌اند. [[آیت الله مکارم شیرازی]] می‌فرماید: «تمام آنچه در برنامههاى دينى وارد شده و انسان را به ياد خدا و عظمت آئين او میاندازد شعائر الهى است و بزرگداشت آن نشانه تقواى دل‌ها است.»<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد۱۴، | با توجه به معنای شعائرالله که نشانه‌های خدا را دربرمی‌گیرد، برخی همه عبادات‌ها و فرایض دینی را از شعائرالله می‌دانند. دیگرانی هم برخی مناسک که به دین متصل است همچون مراسم سوگواری برای [[امام حسین(ع)]] را هم جزء شعائر الهی گرفته‌اند. [[آیت الله مکارم شیرازی]] می‌فرماید: «تمام آنچه در برنامههاى دينى وارد شده و انسان را به ياد خدا و عظمت آئين او میاندازد شعائر الهى است و بزرگداشت آن نشانه تقواى دل‌ها است.»<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۴، ص۹۷.</ref> | ||
برخی شعائرالله را عبادت‌های دسته جمعی می‌دانند: «تمام عبادتهاى دسته جمعى از شعائر خداوند است، مانند نماز جمعه و جماعت و همهى مراسم حج»<ref> | برخی شعائرالله را عبادت‌های دسته جمعی می‌دانند: «تمام عبادتهاى دسته جمعى از شعائر خداوند است، مانند نماز جمعه و جماعت و همهى مراسم حج»<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، جلد۶، ص۴۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۴
شعائرالله در قرآن چیست؟
شعائرالله به معنای نشانه‌های خدا، در قرآن اختصاص به حج و اعمال آن و قربانی (شتر) دارد. عالمان مسلمان، با توجه به معنای این کلمه، اختصاص شعائرالله تنها به این موارد را درست نمی‌دانند و می‌گویند می‌توان هر عبادت، فریضه و مناسک دینی را جزء شعائرالله دانست. خداوند در قرآن، تعظیم شعائرالله را نشانه تقوای قلب می‌داند و به مؤمنان دستور می‌دهد، حرمت شعائرالله را نگه دارند.
معنا و مصداق شعائرالله
خداوند در آیاتی از قرآن به شعائرالله اشاره کرده است. از جمله:
- اعمال حج: ﴿ذَٰلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّـهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ؛ اين است [فرايض خدا] و هر كس شعاير خدا را بزرگ دارد در حقيقت، آن [حاكى] از پاكى دل‌هاست.﴾(حج:۳۲) البته در معنای ذلک اختلاف است. برخی آن را حج و برخی اعمال حج و برخی آن را قربانی حج گرفته‌اند.
- صفا و مروه: ﴿إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّـهِ؛ در حقیقت، «صفا» و «مروه» از شعایر خداست [که یادآور اوست]﴾(بقره:۱۵۸)
- شترهای قربانی در حج: ﴿وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّـهِ؛ و شتران فربه را براى شما از [جمله] شعاير خدا قرار داديم.﴾(حج:۳۶)
خداوند در قرآن به تعظیم شعائرالله تصریح کرده است:﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّـهِ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، حرمت شعائر خدا را نگه دارید.﴾(مائده:۲) و در آیه ۳۲ سوره حج تعظیم شعائرالله را نشانه تقوای قلوب می‌داند: ﴿ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ﴾
برخی در مصادیق شعائرالله در قرآن اختلاف کرده‌اند. تفسیر مجمع البیان چند مورد را بیان کرده است: اینکه حرام خدا را حلال مشمارید و از حدود خدا تجاوز نکنید. مناسک حج و قربانیان یا آنچه که موقع اِحرام حرام است یا علامت‌هایی برای مرز در حل و حرم و...[۱]
وسعت مفهوم شعائرالله
با توجه به معنای شعائرالله که نشانه‌های خدا را دربرمی‌گیرد، برخی همه عبادات‌ها و فرایض دینی را از شعائرالله می‌دانند. دیگرانی هم برخی مناسک که به دین متصل است همچون مراسم سوگواری برای امام حسین(ع) را هم جزء شعائر الهی گرفته‌اند. آیت الله مکارم شیرازی می‌فرماید: «تمام آنچه در برنامههاى دينى وارد شده و انسان را به ياد خدا و عظمت آئين او میاندازد شعائر الهى است و بزرگداشت آن نشانه تقواى دل‌ها است.»[۲]
برخی شعائرالله را عبادت‌های دسته جمعی می‌دانند: «تمام عبادتهاى دسته جمعى از شعائر خداوند است، مانند نماز جمعه و جماعت و همهى مراسم حج»[۳]