دعا پیش و پس از صرف غذا: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
گرچه دعای مخصوص برای سفره وارد نشده است، ولی با توجه به سنت و سیره عملی پیامبر(ص) و پیشوایان معصوم(ع) می‌توان برخی دعاها را که قبل از شروع به خوردن غذا و بعد از پایان سفره، آن بزرگواران می‌خواندند، ما نیز به تبعیت از آنها قبل و بعد از پایان سفره بخوانیم. | گرچه دعای مخصوص برای سفره وارد نشده است، ولی با توجه به سنت و سیره عملی [[پیامبر]](ص) و پیشوایان معصوم(ع) می‌توان برخی دعاها را که قبل از شروع به خوردن غذا و بعد از پایان سفره، آن بزرگواران می‌خواندند، ما نیز به تبعیت از آنها قبل و بعد از پایان سفره بخوانیم. | ||
برخی از دعاها که پیامبر اکرم(ص) و پیشوایان معصوم(ع) قبل از شروع به غذا و بعد از پایان آن می‌خواندند عبارتند از: | برخی از دعاها که پیامبر اکرم(ص) و پیشوایان معصوم(ع) قبل از شروع به غذا و بعد از پایان آن می‌خواندند عبارتند از: | ||
۱. گفتن | '''۱.''' گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در آغاز و حمد و سپاس خدا در پایان. حضرت [[علی]](ع) می‌فرماید: هر که هنگام شروع خوردن غذا یا نوشیدنی، نام خدا را به زبان آورد و در پایان خدا را حمد و سپاس گوید، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.<ref>. ر.ک. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵، ج۶، ص۲۹۴.</ref> | ||
۲. حضرت امام صادق(ع) می‌فرماید: امام سجاد(ع) وقتی غذایی را پیش رویش قرار می‌دادند می‌گفت: «اللهم هذا من منّک و فضلک و عطائک فبارک لنا فیه وسوّغناه و ارزقنا خلفا اذا الکناه و رب محتاج الیه رزقت فاحسنت اللهم و جعلنا من الشاکرین فاذا رفع الخوان قال الحمد لله الذی حملنا فی البر و البحر و رزقنا من الطیبات و فضلنا علی کثیر من خلقه تفضیلاً».<ref>. همان.</ref> | '''۲.''' حضرت امام صادق(ع) می‌فرماید: امام سجاد(ع) وقتی غذایی را پیش رویش قرار می‌دادند می‌گفت: «اللهم هذا من منّک و فضلک و عطائک فبارک لنا فیه وسوّغناه و ارزقنا خلفا اذا الکناه و رب محتاج الیه رزقت فاحسنت اللهم و جعلنا من الشاکرین فاذا رفع الخوان قال الحمد لله الذی حملنا فی البر و البحر و رزقنا من الطیبات و فضلنا علی کثیر من خلقه تفضیلاً».<ref>. همان.</ref> | ||
حضرت امام باقر(ع) می‌فرماید: «حضرت پیامبر اکرم(ص) بعد از پایان سفره فرمود: «اللهم اکثرت و اطبت و بارکت فاشبعت و ارویت الحمد الله الذی یطعِم و لا یطعم.<ref>. ر.ک. الکافی، همان.</ref>» | حضرت امام باقر(ع) می‌فرماید: «حضرت پیامبر اکرم(ص) بعد از پایان سفره فرمود: «اللهم اکثرت و اطبت و بارکت فاشبعت و ارویت الحمد الله الذی یطعِم و لا یطعم.<ref>. ر.ک. الکافی، همان.</ref>» | ||
<span></span> | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۱: | ||
۲. شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، قم،انتشارات مطبوعات دینی، چاپ سوم، ۱۳۷۹ ش. | ۲. شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، قم،انتشارات مطبوعات دینی، چاپ سوم، ۱۳۷۹ ش. | ||
<span></span> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۱
چه دعاهایی پیش از صرف غذا و پس از صرف غذا در پایان سفره خوانده می‌شود؟
گرچه دعای مخصوص برای سفره وارد نشده است، ولی با توجه به سنت و سیره عملی پیامبر(ص) و پیشوایان معصوم(ع) می‌توان برخی دعاها را که قبل از شروع به خوردن غذا و بعد از پایان سفره، آن بزرگواران می‌خواندند، ما نیز به تبعیت از آنها قبل و بعد از پایان سفره بخوانیم.
برخی از دعاها که پیامبر اکرم(ص) و پیشوایان معصوم(ع) قبل از شروع به غذا و بعد از پایان آن می‌خواندند عبارتند از:
۱. گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در آغاز و حمد و سپاس خدا در پایان. حضرت علی(ع) می‌فرماید: هر که هنگام شروع خوردن غذا یا نوشیدنی، نام خدا را به زبان آورد و در پایان خدا را حمد و سپاس گوید، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.[۱]
۲. حضرت امام صادق(ع) می‌فرماید: امام سجاد(ع) وقتی غذایی را پیش رویش قرار می‌دادند می‌گفت: «اللهم هذا من منّک و فضلک و عطائک فبارک لنا فیه وسوّغناه و ارزقنا خلفا اذا الکناه و رب محتاج الیه رزقت فاحسنت اللهم و جعلنا من الشاکرین فاذا رفع الخوان قال الحمد لله الذی حملنا فی البر و البحر و رزقنا من الطیبات و فضلنا علی کثیر من خلقه تفضیلاً».[۲]
حضرت امام باقر(ع) می‌فرماید: «حضرت پیامبر اکرم(ص) بعد از پایان سفره فرمود: «اللهم اکثرت و اطبت و بارکت فاشبعت و ارویت الحمد الله الذی یطعِم و لا یطعم.[۳]»
مطالعه بیشتر
۱. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ترجمه، حمیدرضا شیخی، قم، دارالحدیث، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۱۶۵–۱۶۷.
۲. شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، قم،انتشارات مطبوعات دینی، چاپ سوم، ۱۳۷۹ ش.