گرهگشایی علم و بینیازی از دین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نیازمند گسترش}} | |||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
با آمدن ویروس کرونا | با آمدن ویروس کرونا این پرسش مطرح میشود که اگر با رعایت بهداشت و دارو به درمان میرسیم چه نیازی به توصیههای معنوی دین وجود دارد؟ وقتی علم گرهگشایی میکند، به دین چه نیازی است؟! | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|کرونا}} | |||
دین و علم در زندگی انسان، نقش و رسالت خاص به خود را دارند. علم پزشکی به زمینهها و عوامل مادی بیماری میپردازد و برای آن درمانی متناسب با یافتههای خود ارائه میکند. دین نیز علاوه بر تأیید علم پزشکی و ارائه برخی توصیههای پیشگیرانه بهداشتی و طبی، به عوامل معنوی و فرامادی بیماریها اهتمام دارد. از نگاه کسانی که به فراتر از ماده اعتقاد دارند، بهرهجستن از علم، لازم است، ولی کافی نیست. | |||
براساس اعتقادات ما، دین در ضمن دعا و توسل و … بر بهبود بیماران تأثیر مستقیم و بیواسطه هم دارد. جهان تنها در ماده و مادیات منحصر نیست. جهان هستی، وسیعتر و عمیقتر از جهان مادی و محسوس ما است. شناخت حقایق جهان و هماهنگ شدن با آن نیز مسئله مهمی است که در رفاه و آسایش دنیایی و سعادت ابدی ما تأثیر قطعی دارد. | |||
با آمدن ویروس کرونا، نه تنها دین به حاشیه رانده نشد، بلکه دین با توجه به توصیههایی که در زمینههای پزشکی و بهداشتی دارد، موجب تشویق مردم در این زمینه شد. مسائل و توصیههای دینی با توجه به پشتوانههای الهیای که دارند، در کنار توصیههای پزشکی و بهداشتی، اگر تأثیرگذارتر و راهبردیتر نباشند، ضعیفتر از آن نخواهند بود، بنابراین علم و دین در کنار هم گرهگشایی میکنند و به هر دو نیازمندیم. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۶: | خط ۱۷: | ||
| شاخه اصلی = مسائل روز | | شاخه اصلی = مسائل روز | ||
| شاخه فرعی۱ = کرونا | | شاخه فرعی۱ = کرونا | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
خط ۲۸: | خط ۲۹: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۶
این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
با آمدن ویروس کرونا این پرسش مطرح میشود که اگر با رعایت بهداشت و دارو به درمان میرسیم چه نیازی به توصیههای معنوی دین وجود دارد؟ وقتی علم گرهگشایی میکند، به دین چه نیازی است؟!
دین و علم در زندگی انسان، نقش و رسالت خاص به خود را دارند. علم پزشکی به زمینهها و عوامل مادی بیماری میپردازد و برای آن درمانی متناسب با یافتههای خود ارائه میکند. دین نیز علاوه بر تأیید علم پزشکی و ارائه برخی توصیههای پیشگیرانه بهداشتی و طبی، به عوامل معنوی و فرامادی بیماریها اهتمام دارد. از نگاه کسانی که به فراتر از ماده اعتقاد دارند، بهرهجستن از علم، لازم است، ولی کافی نیست.
براساس اعتقادات ما، دین در ضمن دعا و توسل و … بر بهبود بیماران تأثیر مستقیم و بیواسطه هم دارد. جهان تنها در ماده و مادیات منحصر نیست. جهان هستی، وسیعتر و عمیقتر از جهان مادی و محسوس ما است. شناخت حقایق جهان و هماهنگ شدن با آن نیز مسئله مهمی است که در رفاه و آسایش دنیایی و سعادت ابدی ما تأثیر قطعی دارد.
با آمدن ویروس کرونا، نه تنها دین به حاشیه رانده نشد، بلکه دین با توجه به توصیههایی که در زمینههای پزشکی و بهداشتی دارد، موجب تشویق مردم در این زمینه شد. مسائل و توصیههای دینی با توجه به پشتوانههای الهیای که دارند، در کنار توصیههای پزشکی و بهداشتی، اگر تأثیرگذارتر و راهبردیتر نباشند، ضعیفتر از آن نخواهند بود، بنابراین علم و دین در کنار هم گرهگشایی میکنند و به هر دو نیازمندیم.