راههای طولانی شدن عمر
راههای افزایش طول عمر و اعمالی که باعث کوتاهی عمر میشود، را بیان فرمایید؟
روایات اسلامی کارهایی را باعث طوللانی شدن عمر دانسته است؛ مانند: صله رحم؛ نیکی به دیگران؛ خوشرفتاری با همسایگان؛ صدقه دادن؛ زیارت امام حسین(ع)؛ مراعات مسایل بهداشتی.
انجام برخی از کارهای ناپسند باعث کوتاه شدن عمر میشود؛ مانند: بیعفتی؛ کمفروشی؛ ستمکاری.
مطالعات دانشمندان نشان میدهد با مراعات برخی مسایل میتوان بیشتر عمر کرد.
عمر طولانی در قرآن
در طول تاریخ افراد زندگی میکردند که دارای عمر طولانی بودند و حضرت نوح(ع) قبل از طوفان۹۵۰ سال مردم را به خداپرستی دعوات کرد: ﴿وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَی قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَه إِلَّا خَمْسِینَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَ هُمْ ظَالِمُونَ؛ ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و او را در میان آنها هزارسال، مگر پنجاه سال درنگ کرد. اما سرانجام طوفان آنها را فرو گرفت در حالی که ظالم بودند.﴾(عنکبوت:۱۴)
عمر طولانی از نگاه احادیث
معصومین(ع) اهمیت زیادی به سلامتی جسم، روح و طول عمر انسانها داشتند. امام باقر(ع) به مؤمنان توصیه میکند که در دعای خود از خدا، روزی فروان و عمر زیاد بخواهند.[۱] روایات اسلامی به انجام کارهایی که باعث افزایش عمر میشود، توصیه کردهاند و از کارهایی که باعث کوتاهی عمر میشود، نهی کردهاند.
- رسول خدا(ص): «صله رحم، سبب افزایش عمر میگردد.»[۲]
- امیرمومنان علی(ع): «شستن دست قبل از طعام و بعد از طعام، سبب افزایش عمر میشود.»[۳]
- امام باقر(ع): «نیکی و خوبی به دیگران، عامل افزایش عمر است.»[۴]
- امام باقر(ع): «به زیارت امام حسين بروید که روزی را فروان و عمر را طولانی میکند.»[۵]
- امام صادق(ع): «دادن صدقه در روز، سبب افزایش روز و عمر انسان میشود.»[۶]
- امام صادق(ع): «نیکی و خوشرفتاری با همسایگان عمر را زیاد میکند.»[۷]
- رسولخدا(ص): «بی عفتی باعث کوتاهی عمر میشود.»[۸]
- امیرمومنان علی(ع): «وقتی در خرید و فروش کم فروشی شود، عمرها کوتاه میگردد»[۹]
- امیرمومنان علی(ع): «ستمکاری باعث کوتاهی عمر میشود.»[۱۰]
مقرارت و قوانین اسلام که در قالب(حرام، واجب، مستحب، مکروه و مباح) آمده است، برای آرامش روان و روح و تعالی آن و هم چنین برای سلامتی جسم و افزایش طول عمر آن میباشد. قرآن در کنار عبادت الهی، اهمیت خاصی به بهداشت فردی و تغذیه داده است: ﴿فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَی طَعَامِهِ؛ انسان به غذای خود نظاره کند.﴾(عبس:۲۴)
عوامل مؤثر در افزایش عمر از نگاه دانشمندان
مطالعات دانشمندان نشان داده که عمر انسان حد معینی ندارد و با تغییر شرایط ممکن است دگرگون شود. دانشمندان توانستند عمر پارهای از گیاهان یا موجودات زنده دیگر را به دوازده برابر عمر معمولی برسانند و اگر موفق شوند با همین معیار عمر انسان را افزایش دهند؛ ممکن است انسان نیز بتواند عمر طولانی داشته باشد.[۱۱]
- سحر خیزی و زود خوابیدن
- ورزش مستمر دائمی.
- شستشوی بدن و بهداشت پوست بعد از فعالیت روزانه.
- بهداشت گوش، دهان و دندان، ناخن، مو….
- استفاده از لباس پاکیزه، گشاد، سبک.
- دوری از غم و غصه و فرار از عصبانیت.
- تغذیه سالم و اعتدال در خوردن غذا(خوب جویدن، آهسته و با اشتها خوردن)
- تنوع غذایی، لبنیات، سبزیجات و صیفی جات.
- استفاده از نور آفتاب، هوای مناسب(خانه و محیط کار).
- دوری از مواد الکلی و دخانیات.
- نیکی و خوبی با دیگران.[۱۲]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۸۹.
- ↑ حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الإسناد، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق، ص۷۶. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۲، ص۱۵۲.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۲۹۰، حدیث۳.
- ↑ کوفی اهوازی، حسین بن سعید، الزهد، قم، المطبعه العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۳۳.
- ↑ ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ص۱۵۰، باب۶۱، حدیث۱.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۴۴.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، بَابُ حَقِّ الْجِوَارِ، ج۲، ص۶۶۷، حدیث۷.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۲۰.
- ↑ طوسی، محمد بن الحسن، الأمالی، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، مجلس۸، ص۲۱۰، حدیث۱۳.
- ↑ تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، قم، دار الکتاب الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق، ص۸۰.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۴۰۷.
- ↑ پاسکول، ژرژ، طول عمر طبیعی انسان، ترجمه: میر محمود دعوتی، تهران، انتشارات تابان، ۱۳۶۸ش.