دری از بهشت به سوی قم

از ویکی پاسخ
سؤال

مقصود از روایاتی که می‌گوید دری از بهشت برای اهل قم باز می‌شود، چیست؟

روایاتی در این زمینه در منابع روایی آمده است:

  • سعد بن عبد الله اشعری قمی… از انس بن مالک نقل می‌کند که پیامبر اکرم(ص) به علی بن ابی طالب(ع) فرمود: «ای علی، ولایت و محبت تو بر آسمان و زمین عرضه شده و برخی از سرزمین‌ها در پذیرش آن سبقت گرفته است. مدینه، کوفه و قم از آن سرزمین‌ها است. سپس فرمود: قم سرزمینی است که دری از درهای بهشت به سوی آن گشوده شده است.»[۱]
  • صفوان بن یحیی از علی بن ابی طالب(ع) نقل می‌کند که روزی سخن از یاوران قائم آل محمد(ص) به میان آورد و فرمود: «اهل قم او را یاری می‌کنند، خداوند از آنان راضی باشد. سپس فرمود: بهشت را هشت در است، یک در آن از اهل قم باشد.»[۲]
  • امام صادق(ع) فرموده است: برای بهشت هشت در می‌باشد و سه در آن به سوی قم گشوده گردد، در قم زنی از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسی(ع) از دنیا می‌رود که شیعیان من به شفاعت او وارد بهشت می‌گردند.[۳]
  • از امام رضا(ع) نیز نقل شده است که: برای بهشت هشت در است، یک در آن برای اهل قم می‌باشد. سپس سه بار فرموده است: خوشا به حال مردم قم.[۴]

از این روایات می‌توان چنین استفاده کرد که منظور ائمه معصومین(ع) این بوده است که سرزمین قم وسیله و زمینه ورود به بهشت است. به این معنا که رفتن به بهشت وسیله می‌خواهد، و بهترین وسیله وارد شدن به بهشت، راه معرفت و اطاعت از خداوند سبحان است. قم سرزمینی است که در آن زمینه کسب معرفت وجود دارد و هر انسانی اگر از معرفت دینی بهره‌مند گردد، زمینه اطاعت و عبادت خداوند برای او فراهم می‌گردد.

قم در سایه عنایات کریمه اهل بیت(ع) تبدیل به مرکز علوم اسلامی، انسان سازی و کسب کمال و معرفت شده است. اگر دری به سوی قم یا برای اهل قم بازمی‌گردد، از آن جهت است که قم در دوران آخر زمان مرکز احیای معارف اهل بیت(ع) می‌گردد، و از این شهر معارف قرآن و عترت در اختیار علاقه‌مندان و تشنگان علم و معرفت، در سراسر جهان قرار می‌گیرد. اگر کسب معرفت و کمال نباشد، زمین هر چند مقدس باشد وسیله ورود به بهشت برای کسی نخواهد شد. همان‌طور که مکه زمینه بهشت رفتن ابوجهل و ابوسفیان را فراهم نکرد.


منابع

  1. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، مؤسسه الوفاء، بیروت، ج۶۰، ص۲۱۲؛ نوری، میرزا محمد حسن، مستدرک الوسائل، ج۱۰، ص۲۰۴.
  2. گلپایگانی، صافی، منتخب الاثر، قم: موسسه السیده المعصومه(س)، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۲۴۵.
  3. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۵۷، ص۲۲۸.
  4. قمی، شیخ عباس، سفینه البحار، ج۲، ص۴۴۶.