فرعون
فرعون در قرآن چه کسی است؟
فرعون نام حاکمان مصر قدیم است. مقصود از فرعون در قرآن، حاکم مصر در زمان حضرت موسی(ع) است. او ادعای رب بودن می‌کرد و بنی اسرائیل را به بردگی و بندگی گرفته بود.
نام فرعون در قرآن ۷۴ بار آمده که مقصود فرعون زمان حضرت موسی(ع) (یکی فرعون مصر در زمان تولد حضرت موسی و دیگری فرعون مصر در زمان پیامبری حضرت موسی) است.[۱] فرعون خود را «رب اعلی» معرفی می‌کرد و همه چیز را از خودش می‌دانست.[۲]ولی خود خدایانی داشت.[۳] قرآن، فرعون را فردی برتری جو، متکبر[۴] و مُفسِد و ذوالاتاد (صاحب میخ، کنایه از قدرت) توصیف می‌کند. فرعون ظلم می‌کرد، پسران بنی‌اسرائیل را می‌کشت و زنانشان را برای کنیزی نگه می‌داشت.[۵] بنی‌اسرائیل توسط مأموران در شکنجه و عذاب بودند.[۶] خداوند موسی و هارون را با دلایل روشن نزد فرعون فرستاد اما او تکذیب کرد و ایمان نیاورد.[۷] موسی و هارون از او درخواست کردند از عذاب بنی‌اسرائیل دست بکشد و آنان را با ایشان روانه کند. اما فرعون قبول نکرد.[۸]
سرانجام خداوند، موسی و بنی‌اسرائیل را از دریا عبور داد و فرعون و قومش که آنان را تعقیب می‌کردند در دریا غرق شدند.[۹]
در قرآن آمده است که فرعون برای خود قصری (برج) مرتفع ساخت تا با ادعای خود خدای موسی را ببیند.[۱۰]
داستان معجزه موسی و سحر ساحران فرعون
گفتگوی فرعون و موسی در جایی معین انجام شد تا هرکدام از دو طرف معجزه خود را ارائه کنند. آنان سحری کردند و حضرت موسی(ع) عصای خود را انداخت و تبدیل به موجودی شد ساحران ایمان آوردند اما فرعون ایمان نیاورد. [۱۱]