درک خداوند با حواس ظاهری
یک دلیل ساده در مورد اینکه چرا نمی‌شود خدا را با چشم و حواس ظاهری دید بیان کنید؟
حواس ظاهری انسان، توانایی دیدن و یا لمس خداوند را ندارند؛ خداوند در قرآن می‌گوید: ﴿لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ؛ چشمها او را نمى‌بينند و او بينندگان را مى‌بيند.﴾(انعام:۱۰۳) حواس ظاهری، تنها توانایی درک، اجسام مادی را دارند؛ در حالی که خداوند جسم ندارد. به همین جهت بسیاری از مذاهب اسلامی از جمله شیعیان معتقدند نمی‌توان خداوند را دید.
دیدن خداوند را تنها از طریق ابزار غیر مادی مانند عقل و دل، امکان‌پذیر دانسته‌اند. در قرآن به تفکر و تدبر در نشانه‌های خداوند؛ در مورد خلقت آسمان‌ها و زمین، گردش شب و روز توصیه شده است. عقل با مشاهده جهانی که مجموعه آن، زیبا و با نظم خلق شده، نشانی از خدواند دانا و توانا را می‌یابد. امام علی(ع) اشاره کرده‌اند که خداوند را نمی‌توان با چشم سر دید، بلکه باید با ایمان، او را یافت.
بنابراین خداوند دیدنی نیست چون جسم ندارد، جسم باعث محدودیت است. امام سجاد(ع) می‌فرماید: «اِنَّ اللهَ لا یُوصَفُ بِمحدودیه، عَظُمَ رَبُّنا عَنِ الصفه فکیفَ یوصَفُ بمحدودیه مَنْ لایحد…» (خدا به هیچ محدودیتی توصیف نمی‌شود چگونه به محدودیت توصیف شود. آنکه حدّی ندارد).