أنا من حسین
این مقاله هماکنون به دست Rahmani در حال ویرایش است. |
«حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ» منظور از جمله «أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ» چیست؟
پیامبر (ص) طبق این حدیث (که شیعه و سنی آن را نقل کردهاند) فرمود: «حسین از من است و من از حسین»، این که حسین از پیامبر است بحثی نیست چون که امام حسین (ع) نوه آن حضرت است، اما منظور از اینکه پیامبر از حسین است، این است که دین اسلام یک علت مُحدثه (بوجود آورنده) دارد که باعث به وجود آمدن آن است و آن علت، وجود پیامبر اسلام بود که خداوند به واسطه آن حضرت دین اسلام را به وجود آورد و گسترش داد.
پیامبر (ص) مدت ۲۳ سال برای دین جدیدی که آورده بود زحمات فراوانی کشید و سختیهای زیادی را تحمل نموده تا این که خداوند بعد از انتخاب امیرالمؤمنین(ع) به عنوان جانشین آن حضرت، این آیه نازل کرد که ﴿الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ﴾(مائده:۴) امروز دین شما را کامل کردم. علت دیگر، علت مُبقیه(دلیل باقی ماندن) است؛ یعنی آنچه که باعث بقای دین اسلام شده، و آن علت وجود امام حسین(ع) است؛ زیرا بعد از رحلت پیامبر(ص) انحرافات شروع شد، انحراف و خلافکاریها تا دوران قیام امام حسین توسط مدعیان اسلام به اوج خود رسید؛ امام علی (ع) دو امام حسن(ع) در چند سالی که حکومت کردند، افرادی کارشکنی کردند و جنگها و آشوبهای مختلف را برایشان تحمیل کردند تا جایی که نتوانستند آن انحرافها را برطرف کنند.
امام حسین(ع) در موقعیت زمانی قرار گرفت که باقی ماندن و از بین رفتن دین اسلام وابسته به وجود ایشان بود، و خود آن حضرت هنگامی که پیشنهاد بیعت با یزید را به ایشان پیشنهاد دادند تا حکومت او را به رسمیت بشناسد، فرمودند: «وَعَلَى الاِْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاُْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيدَ»[۱] وقتی که جامعه به زمامداری مانند یزید مبتلا شود، دیگر باید با دین اسلام خداحافظی کرد؛ زیرا یزید کسی بود که به هیچیک از مقررات دینی و اخلاقی پایبند نبود و به صورت آشکار، کارهای خلاف شرع را انجام میداد، و هیچ اعتقادی به خدا و پیغمبر نداشت؛ لذا امام حسین(ع) با مخالفت و حرکت خونین خویش، چهره یزید و یزیدیان را نمایان و ملتها را از خواب غفلت بیدار کرد.
بنابراین قیام امام حسین(ع) باعث بقای دین پیامبر شد، لذا پیامبر فرمود: «أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ» من از حسین هستم؛ یعنی بقاء دین و نام من وابسته به حرکت آن حضرت است.[۲]
برای مطالعهٔ بیشتر
۱ـ حماسه عاشورا، مرتضی مطهری.
۲ـ تاریخ عاشورا، محمد ابراهیم آیتی.
۳ـ درسی که حسین (ع) به انسانها آموخت، هاشمی نژاد.