فرعون
فرعون در قرآن چه کسی است؟
فرعون نام حاکمان مصر قدیم است. مقصود از فرعون در قرآن، حاکم مصر در زمان حضرت موسی(ع) است. او ادعای رب بودن میکرد و بنی اسرائیل را به بردگی و بندگی گرفته بود. فرعون زمان موسی فردی ظالم و متکبر و شقی بود که پسران قوم بنی اسرائیل را میکشت و زنان را به خدمت میگرفت و انواع ظلمها و جنایتها را مرتکب میشد. او پس از معجزه حضرت موسی باز هم ایمان نیاورد و در تعقیب بنی اسرائیل در دریا غرق شد.
فرعون در قرآن
نام فرعون در قرآن ۷۴ بار آمده که مقصود فرعون زمان حضرت موسی(ع) (یکی فرعون مصر در زمان تولد حضرت موسی و دیگری فرعون مصر در زمان پیامبری حضرت موسی) است.[۱] فرعون خود را «رب اعلی» معرفی میکرد و همه چیز را از خودش میدانست.[۲]ولی خود خدایانی داشت.[۳] قرآن فرعون را فردی برتری جو، متکبر[۴] و مفسد و ذوالاتاد (صاحب میخ، کنایه از قدرت) توصیف میکند. فرعون در جامعه تبعیض قائل میشد و ظلم میکرد و پسران بنی اسرائیل را میکشت و زنانشان را برای کنیزی و خدمت نگه میداشت.[۵] بنی اسرائیل سخت توسط آنان در شکنجه و عذاب بودند[۶] خداوند موسی و هارون را با دلایل روشن نزد فرعون فرستاد اما او تکذیب کرد و ایمان نیاورد.[۷] موسی و هارون از او درخواست کردند از عذاب بنی اسرائیل دست بکشد و آنان را با ایشان روانه کند. اما فرعون قبول نکرد.[۸]
سرانجام خداوند موسی و بنی اسرائیل را از دریا عبور داد و فرعون و قومش که آنان را تعقیب میکردند در دریا غرق شدند.[۹]
در قرآن آمده است که فرعون برای خود قصری (برج) مرتفع ساخت تا با ادعای خود خدای موسی را ببیند.[۱۰]
داستان معجزه موسی و سحر ساحران فرعون
محاجه فرعون و موسی در جایی معین انجام شد تا هرکدام از دو طرف معجزه خود را ارائه کنند. آنان سحری کردند و حضرت موسی(ع) عصای خود را انداخت و تبدیل به موجودی شد که ساحران فورا ایمان آوردند اما فرعون ایمان نیاورد. [۱۱]