مکر خداوند در آیه ۵۴ سوره آلعمران
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
کلمهٔ مکر به معنای به کار بردن حیله برای منصرف کردن کسی از مقصودش میباشد و این دو نحو است:[۱]
۱. مکرممدوح: آن است که به منظور عمل صحیح و پسندیدهای انجام شود و بنابراین، با توجّه به این معنا، خدای تبارک و تعالی فرمود: ﴿وَإِذْ یَمْکرُ بِک الَّذِینَ کفَرُواْ لِیُثْبِتُوک أَوْ یَقْتُلُوک أَوْ یُخْرِجُوک وَیَمْکرُونَ وَیَمْکرُ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکرِینَ﴾(انفال:۳۰). همین است.
۲. مکر مذموم: آن مکری است که به منظور عمل قبیح و ناپسندی به کار رود و قرآن کریم در این باره فرمود: ﴿اسْتِکبَارًا فِی الْأَرْضِ وَمَکرَ السَّیِّئِ وَلَا یَحِیقُ الْمَکرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلًا وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلًا﴾(فاطر:۴۳). نتیجه مکر و حیله به خود انسان بر میگردد یعنی: (عقوبت و کیفر تکبر و مکر به دیگری منتقل نمیشود).
مطالعه بیشتر
۱ـ قاموس قرآن، قرشی، ذیل واژه هزی، مکر، خدع.
۲ـ التحقیق مصطفوی، قرشی، ذیل واژه هزی، مکر، خدع.
۳ـ تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ذیل آیات مورد نظر.
منابع
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه مکر.