روایت «زمستان بهار مومن است»

سؤال

در حدیثی آمده است: «زمستان بهار مؤمن است» مراد چیست؟

در ادامه حدیث «زمستان بهار مؤمن است» آمده است: شبش بلند است و کمک عبادتست، روزش کوتاه است و کمک روزه است.

متن روایت

شیخ صدوق در کتاب الامالی روایتی آورده است:

« امام صادق(ع): الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ

زمستان بهار مومن است، شبش بلند است و كمك عبادتست، روزش كوتاه است و كمك روزه است.

»

از میان فصل‌های چهارگانه سال، فصل بهار از اهمیت خاصی در عالم طبیعت برخوردار است. در این فصل همان گونه که از قرآن بر می‌آید زمین مرده پس از بارش باران زنده می‌گردد و طبیعت به حرکت در می‌آید.

شب‌های طولانی زمستان فصل مناسبی است برای پاک کردن قلوب از غبارها که در اثر گناه بر دل نشسته است و راه زدودن این غبارها عبادت، دعا و مناجات با خداست آنهم در دل شب و به دور از دید دیگران. همانطوری‌که یک کشاورز هر قدر بذرهای کشت خود را در زمین و زمان مناسب بکارد و آنرا آبیاری کند محصول بهتری برداشت می‌کند، مؤمن نیز می‌تواند با نماز و مناجات با خدا ایمان را تقویت کند. مومن با روزه خود می‌تواند سپری در مقابل شعله‌های آتش جهنم به دست بدهد.

« امام باقر(ع): روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و صدقه دادن، گناهان را نابود می‌کند و به پا خواستن در شب، خدا را به یاد انسان می‌آورد. »