حضرت ابراهیم(ع) در قرآن
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
شخصیت حضرت ابراهیم در قرآن چگونه شخصیتی است؟
حضرت ابراهیم(ع) یک از پیامبران اولوالعزم است که از هر نظر اسوه و الگو و نمونهای از یک انسان کامل است. نام آن حضرت ۶۹ بار در قرآن مجید ذکر شده است و در ۲۵ سوره، سخن از وی به میان آمده است. قرآن از حضرت ابراهیم به عنوان امام برای مردم نام برده است.
زندگی
.
حضرت ابراهيم عليه السلام دو همسر به نامهاى «ساره» و «هاجر» داشت. ساره همسر اوّل، و هاجر كه كنيزى بود، همسر دوم حضرت محسوب مىشد. ابتدا پسرى از هاجر متولّد شد كه نام او را اسماعيل نهادند، سپس خداوند به ساره هم پسرى عنايت كرد و نام اسحاق براى او انتخاب شد.[۱]
ویژگیها
در آیات قرآن از حضرت ابراهیم مدح و ستایش فراوان شده و صفات ارزنده او یادآوری گردیده است، مقام و معرفت او نسبت به خدا،[۲] منطق گویای او در برابر بتپرستان،[۳] مبارزات سرسختانه و خستگی ناپذیرش در مقابل جباران،[۴] اطاعتش در برابر فرمان پروردگار،[۵] استقامت بی نظیرش در برابر توفان حوادث و آزمایشهای سخت[۶] از ویژگی های بارز اوست.
به گفته قرآن او از نیکان،[۷] صالحان،[۸] قانتان،[۹] صدیقان،[۱۰] بردباران[۱۱] وفا کنندهگان به عهد بود و شجاعتی بی نظیر و سخاوتی فوقالعاده داشت.[۱۲]
خلیل الله ۱۲۵ نساء. دادن رشد به ابراهیم.
امتحانات الهی
﴿وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ؛ و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتی بیازمود.﴾(بقره:۱۲۴) علامه طباطبایی در تفسیر المیزان مینویسند: مراد از کلمات در آیه قضایایی است که ابراهیم با آنها آزمایش شد و عهدهایی است الهی، که خداوند وفای بدانها را از او خواسته بود، مانند برخورد با ستاره پرستان، شکستن بتها، انداختن در آتش، هجرت به سرزمین مکه، قربانی کردن فرزند و … و اگر از این امتحانات در آیه نامی نبرده است برای این است که غرضی در ذکر آنها نداشته است.[۱۳]
ساختن کعبه
يكى از امتيازات مهمّ حضرت ابراهيم ع، تجديد بناى خانه كعبه است. كعبه در زمان حضرت آدم ع ساخته شد، امّا به هنگام طوفان نوح ع ويران گشت، و ابراهيم خليل عليه السلام از سوى خداوند جليل مأموريّت يافت آن را تجديد بنا كند.[۱۴]
۱۲۷ بقره. ۳۷ تا ۴۱ ابراهیم.
قبول ذبح فرزند
۱۰۱ تا ۱۰۸ صافات
معجزات
سوره انبیا۵۷ تا ۷۰. آتش.
۲۶۰ بقره پرنده
نبوت و امامت
در قرآن بارها به نبوت حضرت ابراهیم تصریح شده است: ﴿وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا؛ و در اين كتاب ابراهيم را ياد كن كه او پيامبرى راستگو بود.﴾(مریم:۴۱)
۴۱ مریم. ۵۱ تا ۷۳ . انبیا. سوره مریم، آیه۴۱تا۴۸ - سوره انبیاء، آیه ۵۱تا۵۷ - سوره شعراء، آیه ۶۹تا۸۲ - سوره صافات، آیه ۸۳تا۱۰۰ - سوره زخرف، آیه ۲۶و۲۷ - سوره ممتحنه، آیه۴ - سوره عنکبوت، آیه ۱۶تا۲۵.
﴿إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ؛ من تو را پیشوای مردم قرار دادم.﴾(بقره:۱۲۴)
اسوه حسنه. ۴ ممتحنه
اولوالاعزم. احزاب آیه ۷. ۱۳ شورا. ۳۵ احقاف.
دعاهای حضرت ابراهیم
دعاهای زیادی از حضرت ابراهیم در قرآن نقل شده است. قسمتی از این دعاها مربوط به امور دنیوی و قسمتی در رابطه با امور معنوی و اخروی است. از قول ابراهیم(ع) آمده است: ﴿رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ؛ پروردگارا، به من دانش عطا كن و مرا به صالحان ملحق فرماى﴾(شعراء:۸۳)
آمرزش برای پدر(عمو)،[۱۵] آمرزش برای خود و وسیله آزمایش نشدن برای کافران،[۱۶]درخواست فرزند صالح،[۱۷] درخواست حکمت و علم، قرار دادن از صالحان، درخواست نام نیک، بهشتی شدن و رسوا نشدن در آخرت،[۱۸] رزق و روزی برای فرزند،[۱۹] برپا داشتن نماز، قبول دعا،[۲۰] آمرزش خود و پدر و مادر و مؤمنان.[۲۱] امن قرار دادن مکه و رزق برای ساکنان مؤمن آن،[۲۲] پذیرش ساخت کعبه،[۲۳] قرار دادن از مسلمین و ذریهاش، پذیرش توبه، نشان دادن عبادت و آداب دینی[۲۴] از دعاهایی است که حضرت ابراهیم(ع) آنها را بر زبان آورده است.
مطالعه بیشتر
- قهرمان توحید، مکارم شیرازی، ناصر.
- پدر پیامبران در قرآن، عباسی، حبیب الله.
منابع
- ↑ قهرمان توحيد، شرح و تفسير آيات مربوط به حضرت ابراهيم( ع)، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱، ص۱۳۸
- ↑ نخل/ ۱۲۰.
- ↑ انبیاء/ ۵۷–۵۲.
- ↑ انعام/ ۸۱–۸۰.
- ↑ صافات/ ۱۱۰–۱۰۱.
- ↑ صافات/ ۱۰۹–۱۰۷.
- ↑ ص/ ۴۷.
- ↑ نحل/ ۱۲۲.
- ↑ نحل/ ۱۲۰.
- ↑ مریم/ ۴۱.
- ↑ توبه/ ۱۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۴۴۶.
- ↑ طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه المبزان، انتشارات دفتر اسلامی، ج۱، ص۴۰۸.
- ↑ قهرمان توحيد، شرح و تفسير آيات مربوط به حضرت ابراهيم( ع)، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱، ص۱۳۷
- ↑ سوره ممتحنه آیه ۴، سوره شعراء آیه ۸۶
- ↑ سوره ممتحنه آیه ۵
- ↑ سوره صافات آیه ۱۰۰
- ↑ سوره شعراء آیات ۸۳ تا ۸۹
- ↑ سوره ابراهیم آیه ۳۷
- ↑ سوره ابراهیم آیه ۴۰
- ↑ سوره ابراهیم آیه ۴۱
- ↑ سوره بقره آیه ۱۲۶
- ↑ سوره بقره آیه ۱۲۷
- ↑ سوره بقره آیه ۱۲۸