حضرت صالح(ع)
درباره حضرت صالح در قرآن توضیح دهید؟
صالح از پیامبران الهی است که به سوی قوم ثمود مبعوث شد. نام او در قرآن آمده است. خداوند در مقابل قوم ثمود که معجزه‌ای طلب می‌کردند شتری را برای ایشان فرستاد. حضرت صالح به قوم خود گفته بود این شتر نشانه خداوند است و نباید آسیبی به آن برسد. اما قوم ثمود آن را پی کردند و خداوند عذاب را بر آنان نازل کرد.
حضرت صالح(ع) در قرآن
حضرت صالح برای هدایت قوم ثمود فرستاده شد.[۱] قوم ثمود او را دروغگو و متکبر و سحرشده[۲] دانستند و تکذیبش کردند.[۳] صالح آنان را به تقوا و اطاعت خداوند دعوت کرد و خود را «رسول امین» نامید. اما آنان او را تکذیب کردند[۴].
قوم ثمود از صالح معجزه‌ای طلب کردند.[۵] خداوند به صالح گفت ما آن شتری را که قومت درخواست کرده بودند برای آزمایش آنان می‌فرستیم. خداوند آب آشامیدنی را بین آنان و شتر تقسیم کرده بود و صالح به آنان گفت که این ناقه نشانه خداست و به آن آزاری نرسانید[۶] اما آنان شتر را پی کردند. و عذاب که فریاد مرگباری (صاعقه)(صیحه واحده) بود بر آنان نازل شد که طبق گفته قرآن به گیاه خشکی در آغل تبدیل شدند.[۷]
مشخصات این ناقه به‌طور کامل در قرآن نیامده ولی از آیات قرآن (شعرا / ۱۵۵ و قمر ۲۸ و شمس / ۱۳) استفاده می‌شود که شتری عادی نبوده است.
قوم ثمود
ثمود از ماده ثمد و در اصل به معنای آب اندک می‌باشد و ثمود اسم جد قوم صالح پیامبر است و ثمود فرزند عاثر بن آدم بن سام بن نوح می‌باشد.[۸] و به نسل و فرزندان ثمود «قوم ثمود» گفته می‌شود که در سرزمینی به نام «وادی القری» میان مدینه و شام زندگی مرفهی داشته‌اند اما بر اثر سرکشی و طغیان چنان از میان رفتند که امروز اثری از آنها نیست.[۹] قرآن در مورد این قوم از زبان صالح پیامبر حکایت می‌کند که به آنان گفت: «شما گمان می‌کنید در این باغ‌ها و چشمه‌ها در این زراعت‌ها و نخل‌ها که میوه‌های شیرین و شاداب و رسیده دارند، برای همیشه خواهید ماند».[۱۰] و به آنان گفت: «به خاطر داشته باشید که خدا شما را جانشیان قوم عاد قرار داد و در زمین مستقر ساخت».[۱۱]
مطالعه بیشتر
- مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی.
- قصص الانبیاء، ابن اسحاق نیشابوری، به اهتمام حبیب یغمایی، انتشارات علمی فرهنگی.
منابع
- ↑ آیه ۶۱ سوره هود
- ↑ آیه ۱۵۳ سوره شعراء
- ↑ آیه ۲۳، ۲۵ سوره قمر آیه ۱۱ سوره شمس
- ↑ آیه ۱۴۱ تا ۱۴۴ سوره شعراء
- ↑ آیه ۱۵۴ تا ۱۵۸ سوره شعراء
- ↑ آیه ۶۴ سوره هود
- ↑ آیه ۲۷ تا ۳۱ سوره قمر آیه ۱۴ سوره شمس
- ↑ مجمع البحرین، ج۳، ص۲۰.
- ↑ مکارم شیرازی ناصر، الأمثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، مدرسه امام علی بن ابی طالب - قم، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق، ج۱۱، ص۲۵۴.
- ↑ شعرا / ۱۴۷ و ۱۴۸.
- ↑ اعراف / ۷۴.