جایگاه جانباز در قرآن

نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۳ توسط A.rezapour (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
سؤال

قرآن برای جانباز چه جایگاهی معرفی می‌کند؟

گرچه درباره مقام و منزلت جانباز در قرآن کریم به صراحت آیه ای نیامده، ولی در برخی از آیات به مقام مجاهدان و جانبازان در راه خدا اشاره و از آنها تمجید شده و پاداش‌های بزرگی برای آنها مقرر گردیده است. قرآن کریم می‌فرماید: «آنها که در راه خدا هجرت کردند و از خانه‌های خود بیرون رانده شدند و در راه من آزار دیدند و جنگ کردند و کشته شدند، به یقین گناهانشان را می‌بخشم و آنها را در باغ‌های بهشتی که زیر درختانش نهرها جاری است، وارد می‌کنم، این پاداشی است از طرف خداوند و بهترین پاداش‌ها نزد پروردگار است». (آل عمران / ۱۹۵).

خداوند متعال در آیه یاد شده منظورش از کسانی که در راه من آزار دیدند و جنگ کردند، جانبازان و ایثارگران رزمنده می‌باشد.[۱]

قرآن کریم در جای دیگر می‌فرماید: «و کسی که خدا و پیامبر را هدایت کند، (در روز رستاخیز) هم‌نشین کسانی خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده از پیامبران و صدیقان و شهداء و صالحان و آنها رفیق‌های خوبی هستند».[۲]

«از آن جا که از مصادیق صدیقان و صالحان، جانبازان سرافراز جنگ و جهاد می‌توانند باشند، آیه یاد شده نیز می‌تواند شامل حال جانبازان بزرگوار شود».[۳]

در روایات اسلامی هم مقام ایثارگران و جانبازان مورد احترام و تکریم قرار گرفته است، چنان‌که در روایتی پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: من جرح فی سبیل الله جاء یوم القیامه ریحه کریح المسک… علیه طابع الشهداء؛ هر کس در راه خداوند مجروح شود در حالی وارد قیامت می‌شود که بویش چون بوی مشک است… و نشان شهیدان را دارد».[۴]

بنابراین هم بهشت الهی نصیب جانبازان خواهد شد و هم همنشینی با انبیاء و صدیقین و اولیاء الهی و هم اینکه در قیامت با بوی مشک وارد خواهد شد.


معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱ـ الهامی، علی اصغر، اخلاق اسلامی، قم، انتشارات حضور، ۱۳۸۲ش، چاپ اول.

۲ـ آیت الله مهدوی کنی، محمدرضا، اخلاق عملی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۳ش، چاپ دوم.


منابع

  1. ر. ک. علامه طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۸۸.
  2. نساء / ۶۹.
  3. آیت الله مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، ناصر، نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۴۶۰.
  4. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مؤسسه دارالحدیث، ج۲، ص۱۵۱۸.