«اگر همه مردم خردمند بودند دنیا ویران میشد»: تفاوت میان نسخهها
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }} | {{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
حدیثی را از امام حسن عسکری (ع) خواندم به این مضمون که اگر همه مردم خرد میورزیدند دنیا ویران میشد. این را تفسیر و توضیح نمایید. | حدیثی را از امام حسن عسکری(ع) خواندم به این مضمون که اگر همه مردم خرد میورزیدند دنیا ویران میشد. این را تفسیر و توضیح نمایید. | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}روایتی که میگوید اگر همه مردم خردمند بودند دنیا ویران میشد، دلالت بر این موضوع دارد که عقل، آخرت را ترجیح میدهد و اگر انسانها میفهمیدند این دنیا فانی است و قرار است به دنیای ابدی کوچ کنند، رغبت و انگیزه برای آبادانی این دنیا نداشتند. این روایت اولین بار در کتاب [[عده الداعی]] ذکر شده است و راویان آن مشخص نیست و از [[امام حسن عسکری(ع)]] نقل شده است. | {{پاسخ}}روایتی که میگوید اگر همه مردم خردمند بودند دنیا ویران میشد، دلالت بر این موضوع دارد که عقل، آخرت را ترجیح میدهد و اگر انسانها میفهمیدند این دنیا فانی است و قرار است به دنیای ابدی کوچ کنند، رغبت و انگیزه برای آبادانی این دنیا نداشتند. این روایت اولین بار در کتاب [[عده الداعی]] ذکر شده است و راویان آن مشخص نیست و از [[امام حسن عسکری(ع)]] نقل شده است. |
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۴
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
حدیثی را از امام حسن عسکری(ع) خواندم به این مضمون که اگر همه مردم خرد میورزیدند دنیا ویران میشد. این را تفسیر و توضیح نمایید.
روایتی که میگوید اگر همه مردم خردمند بودند دنیا ویران میشد، دلالت بر این موضوع دارد که عقل، آخرت را ترجیح میدهد و اگر انسانها میفهمیدند این دنیا فانی است و قرار است به دنیای ابدی کوچ کنند، رغبت و انگیزه برای آبادانی این دنیا نداشتند. این روایت اولین بار در کتاب عده الداعی ذکر شده است و راویان آن مشخص نیست و از امام حسن عسکری(ع) نقل شده است.
متن حدیث
« | لَو عَقَلَ أهلُ الدنيا خَرِبَتْ
اگر اهل دنيا عقل خود را به كار مى بستند ، دنيا ويران مى شد.[۱] |
» |
تفسیر حدیث
اولین بار این روایت در کتاب عده الداعی ابن فهد حلی (۷۵۷-۸۴۱ق) و پس از آن در بحارالانوار علامه مجلسی ذکر شده است و راویان آن مشخص نیست.
ابن فهد حلّی که این روایت را نقل کرده است اعتقاد دارد این روایت انسان را به زهد تشویق می کند. و عقل سالم به این دنیا بی اعتنا است.[۲]
مرحوم مجلسی (ره) در چند جای بحار این روایت را آورده است، ولی توضیح خاصی ارائه ننموده است. اما به مناسبت بحث مشهور «دنیا و آخرت و رفتار در قبال آن» در مرآتالعقول تفصیلی آورده که به جنبه اثباتی (و سفارشها و دستورات دین درباره دنیا) نظر دارد. نتیجه کلام علامه مجلسی چنین است: همانا، نجات یابنده از این گروهها (که درباره دنیا به افراط و تفریط رفتار میکنند) یک فرقهاند و آن پیروان رسول الله (ص) و اصحاب، درباره دنیایند که دنیا را به طور کلی ترک نمیکنند و شهوات خود را سرکوب نمینمایند، بهرهشان از دنیا به قدر توشه است و شهواتی را که از پیروی شرع و عقل بازمیدارد، سرکوب میکنند… و از عدل (در این مسئله) پیروی میکنند.[۳]
و لو عقل أهل الدنيا خربت فدل على أن العقل السليم يقتضي تخريب الدنيا و عدم الاعتناء بها فمن عنى بها أو عمرها دل ذلك على أنه لا عقل له[۴]
اُستُن اين عالم اي جان غفلت است هوشياري اين جهان را آفت است
منابع
- ↑ عدة الداعي و نجاح الساعي، ابن فهد حلی، ج۱، ص۱۳۶، دارالکتاب الاسلامی، قم، بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۷۵، ص۳۷۸،
- ↑ آيين بندگى و نيايش (ترجمه عدة الداعى)، ابن فهد حلی؛ مترجم حسين غفاري ساروي، ج۱، ص۲۳۳
- ↑ مجلسی، محمد باقر، مرآت العقول (به نقل از لوح فشرده معجم فقهی آیت الله گلپایگانی).
- ↑ عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 137