تفاوت تعداد آیات قرآن در برخی روایات: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
   
   
*محمدهادی معرفت از علامه شعرانی نقل کرده است که عدد ۱۷ هزار در اثر اشتباه راویان و یا نسخه‌نویسان به جای عدد هفت هزار ضبط شده است. هرچند عدد هفت هزار هم عدد تقریبی آیات قرآن است.<ref> معرفت، محمدهادی، صیانه القرآن من التحریف، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۸ق، ص۲۶۵–۲۶۴.</ref> همچنین آیت‌الله معرفت، درج عدد هفت هزار توسط فیض کاشانی در الوافی در روایت منقول از الکافی شاهدی بر صحیح بودن نظر علامه شعرانی است.<ref> معرفت، محمدهادی، صیانه القرآن من التحریف، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۸ق، ص۲۶۵–۲۶۴.</ref>
*محمدهادی معرفت از علامه شعرانی نقل کرده است که عدد ۱۷ هزار در اثر اشتباه راویان و یا نسخه‌نویسان به جای عدد هفت هزار ضبط شده است. هرچند عدد هفت هزار هم عدد تقریبی آیات قرآن است.<ref> معرفت، محمدهادی، صیانه القرآن من التحریف، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۸ق، ص۲۶۵–۲۶۴.</ref> همچنین آیت‌الله معرفت، درج عدد هفت هزار توسط فیض کاشانی در الوافی در روایت منقول از الکافی شاهدی بر صحیح بودن نظر علامه شعرانی است.<ref> معرفت، محمدهادی، صیانه القرآن من التحریف، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۸ق، ص۲۶۵–۲۶۴.</ref>
* در صورت معتبر بودن سند این روایت، به ظاهر آن نمی‌توان اکتفا کرد بلکه بر عدد تمام آنچه بر [[پیامبر(ص)]] وحی شده اعم از قرآنی و غیرقرآنی مانند [[احادیث قدسی]] حمل می‌شود و [[شیخ صدوق]] به آن مسئله تاکید می‌نماید.<ref>محمدی (نجارزادگان)، فتح‌الله، سلامه القرآن من التحریف، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۸۵.</ref>   
* در صورت معتبر بودن سند این روایت، به ظاهر آن نمی‌توان اکتفا کرد بلکه بر عدد تمام آنچه بر [[پیامبر(ص)]] وحی شده اعم از قرآن و غیرقرآن مانند [[احادیث قدسی]] حمل می‌شود.<ref>محمدی (نجارزادگان)، فتح‌الله، سلامه القرآن من التحریف، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۸۵.</ref>   
* همچنین به مقتضای عمل به روایاتی که شیخ کلینی نقل کرده که مضمون آن‌ها لزوم کنار زدن احادیث مخالف قرآن است،<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۸۹–۸۸.</ref> این روایت قابل پذیرش نیست زیرا با آیه {{قرآن|إنّا نَحْنُ نَزِّلْنا الذِّکْرَ وَ إنّا لَهُ لَحافِظونَ|سوره=حجر|آیه=۱۰}} که بیان‌گر وعده خدا بر [[حفظ قرآن از تحریف]] است، مخالفت دارد.{{مدرک}}  
* همچنین به مقتضای عمل به روایاتی که شیخ کلینی نقل کرده که مضمون آن‌ها لزوم کنار زدن احادیث مخالف قرآن است،<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۸۹–۸۸.</ref> این روایت قابل پذیرش نیست زیرا با آیه {{قرآن|إنّا نَحْنُ نَزِّلْنا الذِّکْرَ وَ إنّا لَهُ لَحافِظونَ|سوره=حجر|آیه=۱۰}} که بیان‌گر وعده خدا بر [[حفظ قرآن از تحریف]] است، مخالفت دارد.{{مدرک}}  
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ ‏۱۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۸

سؤال

روایتی در اصول کافی قرآن مُنزَل را ۱۷ هزار آیه بیان می‌کند، با توجه به این روایت آیا قرآن موجود کامل است و شیعه به صحت قرآن از زیاده و نقصان اعتقاد دارد؟

روایتی که تعداد آیات قرآن را ۱۷ هزار آیه می‌داند، به گفته عالمان شیعه در نگارش آن خطایی صورت گرفته است و به جای عدد هفت هزار، عدد ۱۷ هزار ضبط شده است همچنین اگر این روایت صحیح باشد لازمه آن تحریف قرآن است که به آیاتی از قرآن که در آنها خداوند وعده به حفظ این کتاب آسمانی از تحریف داده سازگار نیست.

  • محمدهادی معرفت از علامه شعرانی نقل کرده است که عدد ۱۷ هزار در اثر اشتباه راویان و یا نسخه‌نویسان به جای عدد هفت هزار ضبط شده است. هرچند عدد هفت هزار هم عدد تقریبی آیات قرآن است.[۱] همچنین آیت‌الله معرفت، درج عدد هفت هزار توسط فیض کاشانی در الوافی در روایت منقول از الکافی شاهدی بر صحیح بودن نظر علامه شعرانی است.[۲]
  • در صورت معتبر بودن سند این روایت، به ظاهر آن نمی‌توان اکتفا کرد بلکه بر عدد تمام آنچه بر پیامبر(ص) وحی شده اعم از قرآن و غیرقرآن مانند احادیث قدسی حمل می‌شود.[۳]
  • همچنین به مقتضای عمل به روایاتی که شیخ کلینی نقل کرده که مضمون آن‌ها لزوم کنار زدن احادیث مخالف قرآن است،[۴] این روایت قابل پذیرش نیست زیرا با آیه ﴿إنّا نَحْنُ نَزِّلْنا الذِّکْرَ وَ إنّا لَهُ لَحافِظونَ(حجر:۱۰) که بیان‌گر وعده خدا بر حفظ قرآن از تحریف است، مخالفت دارد.[نیازمند منبع]


منابع

  1. معرفت، محمدهادی، صیانه القرآن من التحریف، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۸ق، ص۲۶۵–۲۶۴.
  2. معرفت، محمدهادی، صیانه القرآن من التحریف، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۸ق، ص۲۶۵–۲۶۴.
  3. محمدی (نجارزادگان)، فتح‌الله، سلامه القرآن من التحریف، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۸۵.
  4. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۸۹–۸۸.