درک خداوند با حواس ظاهری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
حواس ظاهری انسان، توانایی دیدن و یا لمس | حواس ظاهری انسان، توانایی دیدن و یا لمس خداوند را ندارند؛ خداوند در [[قرآن]] می‌گوید: {{قرآن|لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ|ترجمه=چشمها او را نمى‌بينند و او بينندگان را مى‌بيند.|سوره=انعام|آیه=۱۰۳}} | ||
چیزهایی را می‌توان دید که جسم دارند و | چیزهایی را می‌توان دید که جسم دارند و | ||
حواس ظاهری، تنها توانایی درک، اجسام مادی را دارد در حالی که خدا جسم ندارد و چیزی که دارای جسم نیست دیده نمی‌شود. | |||
؛ بنابراین برای دیدن خداوند باید از ابزار غیر مادی مثل عقل و دل استفاده کنیم. برای نمونه در نشانه‌های خداوند یعنی آسمان‌ها و زمین و گردش شب و روز تفکر کنیم. عقل ما با مشاهده جهانی که مجموعه آن زیبا و با نظم خلق شده است، به ما می‌گوید که پروردگار دانا و توانایی وجود دارد. ما به وسیله دل خود هم می‌توانیم خداوند را درک کنیم. زمانی که انسان امیدش از همه جا قطع می‌شود در درون خود قدرت بی‌نهایتی را می‌یابد که او را متوجه خود می‌کند. [[علی(ع)|امام علی(ع)]] به این مطلب در سخنان خود اشاره داشته‌اند که «خداوند را با چشم سر نمی‌توان دید، بلکه باید با ایمان خود، آن‌را یافت». پس خداوند را می‌شود از روی نشانه‌ها شناخت و توصیف کرد. | |||
بنابراین خداوند دیدنی نیست چون جسم ندارد، جسم باعث محدودیت است. [[امام سجاد(ع)]] می‌فرماید: «اِنَّ اللهَ لا یُوصَفُ بِمحدودیه، عَظُمَ رَبُّنا عَنِ الصفه فکیفَ یوصَفُ بمحدودیه مَنْ لایحد…» (خدا به هیچ محدودیتی توصیف نمی‌شود چگونه به محدودیت توصیف شود. آنکه حدّی ندارد). | بنابراین خداوند دیدنی نیست چون جسم ندارد، جسم باعث محدودیت است. [[امام سجاد(ع)]] می‌فرماید: «اِنَّ اللهَ لا یُوصَفُ بِمحدودیه، عَظُمَ رَبُّنا عَنِ الصفه فکیفَ یوصَفُ بمحدودیه مَنْ لایحد…» (خدا به هیچ محدودیتی توصیف نمی‌شود چگونه به محدودیت توصیف شود. آنکه حدّی ندارد). | ||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۴
یک دلیل ساده در مورد اینکه چرا نمی‌شود خدا را با چشم و حواس ظاهری دید بیان کنید؟
حواس ظاهری انسان، توانایی دیدن و یا لمس خداوند را ندارند؛ خداوند در قرآن می‌گوید: ﴿لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ؛ چشمها او را نمى‌بينند و او بينندگان را مى‌بيند.﴾(انعام:۱۰۳)
چیزهایی را می‌توان دید که جسم دارند و
حواس ظاهری، تنها توانایی درک، اجسام مادی را دارد در حالی که خدا جسم ندارد و چیزی که دارای جسم نیست دیده نمی‌شود.
؛ بنابراین برای دیدن خداوند باید از ابزار غیر مادی مثل عقل و دل استفاده کنیم. برای نمونه در نشانه‌های خداوند یعنی آسمان‌ها و زمین و گردش شب و روز تفکر کنیم. عقل ما با مشاهده جهانی که مجموعه آن زیبا و با نظم خلق شده است، به ما می‌گوید که پروردگار دانا و توانایی وجود دارد. ما به وسیله دل خود هم می‌توانیم خداوند را درک کنیم. زمانی که انسان امیدش از همه جا قطع می‌شود در درون خود قدرت بی‌نهایتی را می‌یابد که او را متوجه خود می‌کند. امام علی(ع) به این مطلب در سخنان خود اشاره داشته‌اند که «خداوند را با چشم سر نمی‌توان دید، بلکه باید با ایمان خود، آن‌را یافت». پس خداوند را می‌شود از روی نشانه‌ها شناخت و توصیف کرد.
بنابراین خداوند دیدنی نیست چون جسم ندارد، جسم باعث محدودیت است. امام سجاد(ع) می‌فرماید: «اِنَّ اللهَ لا یُوصَفُ بِمحدودیه، عَظُمَ رَبُّنا عَنِ الصفه فکیفَ یوصَفُ بمحدودیه مَنْ لایحد…» (خدا به هیچ محدودیتی توصیف نمی‌شود چگونه به محدودیت توصیف شود. آنکه حدّی ندارد).