بنی اسرائیل: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۶، ص۲۴۷. | |||
* دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۱۹۶۷ | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۸
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
بنی اسرائیل در قرآن چه کسانی هستند؟
بنی اسرائیل دوازده خاندان هستند که از نسل دوازده فرزند حضرت یعقوب میباشند. دوازده فرزند حضرت یعقوب، پدران بنی اسرائیل هستند. بنی اسرائیل قومی تاریخی است که پیامبران زیادی بر آنها فرستاده شده است. حضرت موسی(ع) پیامبر این قوم بوده است و آنان را از فرعون نجات داد.
تاریخچه
تاریخ بنی اسرائیل از حضرت ابراهیم شروع میشود که به فلسطین مهاجرت کرد و پس از او فرزندانش اسحاق و یعقوب به کنعان رفتند. در زمان حضرت یوسف، یعقوب و فرزندانش به سبب قحطی در کنعان، به مصر مهاجرت کردند. و تا زمان حضرت موسی که از این قوم بود، در مصر ماندند. حضرت موسی این قوم را از چنگال ظلم فرعون رهانید و از آنجا به سوی کنعان رفتند و سالها در صحرای سینا آواره بودند و پس از حضرت موسی جانشینش یوشع، کنعان را فتح کرد. رفته رفته این قوم کاملا در کنعان مستقر شدند و رهبرانی (داوران) برای خود داشتند و سپس پادشاهانی برای خود برگزیدند همچون داود و سلیمان که اوج اقتدار این قوم بود.
از آن پس بین اسباط (خاندان ها) اختلاف افتاد و ده سبط در قسمت شمالی آن سرزمین پادشاهی داشتند و دو سبط (بنیامین و یهودا) در قسمت جنوبی(فلسطین) سکنا گزیدند. بعدها بختنصر به انها یورش بود و سرزمینشان را تصرف کرد. و بعد، با قدرت یافتن ایران، پادشاهش کوروش کبیر، سرزمین بابل را فتح کرد و یهودیان دوباره توانستند آزادانه در سرزمین خود زندگی کنند.[۱]
زمان مهاجرت عده ای از بنی اسرائیل به شبه جزیره عربستان دقیقا مشخص نیست، اما هنگام بعثت حضرت محمد(ص) سه قبیله از یهودیان ( بنی نضیر، بنی قریظه، بنی قینقاع) در مدینه سکونت داشتند؛ البته اختلاف است بین اینکه این یهودیان از نسل بنی اسرائیل هستند یا از عرب های یهودی شده.
بنی اسرائیل در قرآن
رهایی از فرعون شکافتن دریا
نعمات خداوند بر قوم بنی اسرائیل
من و سلوی. غفران
عصیان و نافرمانی بنی اسرائیل
مطالعه بیشتر
- تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۶، ص۲۴۷.
- دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۱۹۶۷
منابع
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۱۹۶۷