آثار انتخاب نام نیکو در قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} اين روايت که روز قيامت افراد را به نام صدا زده...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }} | {{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani}} | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا روایتی است که در آن بیان شده باشد که روز قیامت افراد را به نام صدا زده و هر کس که همنام انبیاء و اولیاء هستند با نور آنها محشور می‌شوند، وجود دارد؟ این روایت از کیست و در کدام یک از منابع روایی شیعه ذکر شده است؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
با | با جستجو در [[منابع روایی]]، حدیثی با این خصوصیت وجود ندارد. شیخ کلینی در کتاب اصول کافی روایتی با سند به این مضمون روایت کرده است، و ابن فهد حلی نیز در کتاب عده الداعی به صورت مرسله و بدون ذکر سند آن را نقل نموده است: | ||
{{متن عربی|علی بن إبراهیم عن أبیه عن عبدالله بن الحسین بن زید بن علیّ بن الحسین عن أبیه عن أبی عبدالله(ع) قال رسول الله(ص) استحسنوا أسماءکم فإنّکم تدعون بها یوم القیامه، قم یا فلان بن فلان إلی نورک، و قم یا فلان بن فلان لا نور لک|ترجمه=علی بن ابراهیم از پدرش ابراهیم بن هاشم که ایشان از شخصی به نام عبدالله بن حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) که از پدرش و ایشان از امام صادق(ع) نقل کرده که رسول خدا(ص) فرمودند: پیامبر خدا(ص): نام‌های نیکو برای خود انتخاب کنید؛ زیرا در روز قیامت، شما را به نام صدا می‌زنند (و می‌گویند) ای فلان پسر فلان! برخیز و به سوی نور خود برو، و ای فلان پسر فلان! برخیز که نوری نداری.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، نشر دارالکتب الاسلامی، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۹، ح۱۰؛ حلی، ابن فهد، عده الداعی، قم، انتشارات دارالکتب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۸۷.</ref> | |||
در سند روایت شخصی به نام عبدالله بن حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) است که در کتاب‌های رجالی مجهول است و کسی از بزرگان روایت‌شناسی او را توثیق نکرده است، مشخص است که اگر رجال‌شناسان وثاقت شخصی را تأیید نکنند از درجه اعتبار ساقط می‌شود، در نتیجه می‌توان گفت که این روایت به علت وجود عبدالله بن حسین ضعیف است و اعتبار ندارد. اما از نظر دلالت باید گفت روایتی که سند صحیح نداشته باشد توجهی به دلالت آن نمی شود و از درجه اعتبار ساقط است. | |||
اما از نظر دلالت | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
| شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث | | شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۵
 | این مقاله هماکنون به دست Rahmani در حال ویرایش است. |
آیا روایتی است که در آن بیان شده باشد که روز قیامت افراد را به نام صدا زده و هر کس که همنام انبیاء و اولیاء هستند با نور آنها محشور می‌شوند، وجود دارد؟ این روایت از کیست و در کدام یک از منابع روایی شیعه ذکر شده است؟
با جستجو در منابع روایی، حدیثی با این خصوصیت وجود ندارد. شیخ کلینی در کتاب اصول کافی روایتی با سند به این مضمون روایت کرده است، و ابن فهد حلی نیز در کتاب عده الداعی به صورت مرسله و بدون ذکر سند آن را نقل نموده است:
«علی بن إبراهیم عن أبیه عن عبدالله بن الحسین بن زید بن علیّ بن الحسین عن أبیه عن أبی عبدالله(ع) قال رسول الله(ص) استحسنوا أسماءکم فإنّکم تدعون بها یوم القیامه، قم یا فلان بن فلان إلی نورک، و قم یا فلان بن فلان لا نور لک؛ علی بن ابراهیم از پدرش ابراهیم بن هاشم که ایشان از شخصی به نام عبدالله بن حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) که از پدرش و ایشان از امام صادق(ع) نقل کرده که رسول خدا(ص) فرمودند: پیامبر خدا(ص): نام‌های نیکو برای خود انتخاب کنید؛ زیرا در روز قیامت، شما را به نام صدا می‌زنند (و می‌گویند) ای فلان پسر فلان! برخیز و به سوی نور خود برو، و ای فلان پسر فلان! برخیز که نوری نداری.»[۱]
در سند روایت شخصی به نام عبدالله بن حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) است که در کتاب‌های رجالی مجهول است و کسی از بزرگان روایت‌شناسی او را توثیق نکرده است، مشخص است که اگر رجال‌شناسان وثاقت شخصی را تأیید نکنند از درجه اعتبار ساقط می‌شود، در نتیجه می‌توان گفت که این روایت به علت وجود عبدالله بن حسین ضعیف است و اعتبار ندارد. اما از نظر دلالت باید گفت روایتی که سند صحیح نداشته باشد توجهی به دلالت آن نمی شود و از درجه اعتبار ساقط است.
منابع
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، نشر دارالکتب الاسلامی، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۹، ح۱۰؛ حلی، ابن فهد، عده الداعی، قم، انتشارات دارالکتب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۸۷.