پرداخت زکات و قبولی نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا: ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} در حديثي فرموده: «هركس زكات ندهد نماز او قبول...» ایجاد کرد)
 
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در حديثي فرموده: «هركس زكات ندهد نماز او قبول نمي‎شود» من نماز مي‎خوانم ولي زكات نمي‎دهم حال نماز من قبول است يا نه لطفاً كامل و منطقي پاسخ دهيد.
در حدیثی بیان شده: «هرکس زکات ندهد نماز او قبول نمی‌شود» کسی که نماز می‌خواند ولی زکات نمی‌دهد مطابق این روایت چه حکمی دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
بيش از ۳۰ آيه از آيات قرآن اشاره به زكات دارند كه بيشتر آنها نيز همراه با نماز ذكر شده‎اند<ref>براي مثال آيات ۴۳ و ۸۳ و ۱۰۰ و ۱۷۷ و ۲۷۷ سوره بقره.</ref> كه اين اهميت و جايگاه زكات را در اسلام مشخص مي‎كند. البته آياتي كه به نحوي با مسئله زكات مرتبط مي‎باشند بسيارند و روايات بسياري نيز در اين زمينه وارد شده ولي براي تبيين بحث ما فقط به چند روايت كه در زمينه اينكه كسي نماز بخواند و زكات ندهد اشاره مي‎كنيم اميد است كه با پيروي از فرمايشات ائمه معصومين(ع) در اين دنيا، سعادت و رستگاري در آخرت را براي خويش مهيا سازيم.
==زکات و نماز در قرآن==
بیش از ۳۰ آیه از آیات [[قرآن]] اشاره به [[زکات]] دارند که بیشتر آنها همراه با [[نماز]] ذکر شده‌اند<ref>برای مثال آیات ۴۳ و ۸۳ و ۱۰۰ و ۱۷۷ و ۲۷۷ سوره بقره.</ref> که این اهمیت و جایگاه زکات را در [[اسلام]] مشخص می‌کند. البته آیاتی که به نحوی با مسئله زکات مرتبط هستند بسیار بوده و روایات بسیاری نیز در این زمینه وارد شده است؛ اما برای تبیین بحث تنها چند روایت در موضوع شخصی که نماز بخواند و زکات ندهد بیان خواهد شد؛


۱. شيخ صدوق در كتاب الخصال خويش روايتي را از پيامبر اكرم(ص) نقل مي‎كند كه آنحضرت مي‎فرمايند: از هشت نفر نماز قبول نمي‎شود يكي از آن هشت نفر كسي است كه زكات نمي‎دهد.<ref>شيخ صدوق، كتاب الخصال، منشورات جامعه المدرسين في الحوزه العلميه قم مقدسه، ۱۴۰۳ هـ ق (۱۳۶۲ هـ ش) باب الثمانيه، ص۴۰۷.</ref>
==زکات و نماز در روایات==
* [[شیخ صدوق]] در کتاب [[الخصال]] روایتی را از [[پیامبر(ص)]] نقل می‌کند که آن حضرت می‌فرمایند: «از هشت نفر نماز قبول نمی‌شود؛ یکی از آن هشت نفر کسی است که زکات نمی‌دهد.»<ref>شیخ صدوق، کتاب الخصال، منشورات جامعه المدرسین فی الحوزه العلمیه قم مقدسه، ۱۴۰۳ هـ ق (۱۳۶۲ هـ ش) باب الثمانیه، ص۴۰۷.</ref>


۲. در روايتي ديگر امام رضا(ع) مي‎فرمايند: همانا خداوند عزوجل به سه چيز همراه با سه چيز ديگر امر كرده است: خداوند به نماز و زكات در كنار هم امر نمود پس هركس نماز بخواند و زكات ندهد از چنين شخصي نماز قبول نمي‎شود و … الخ<ref>علامه مجلسي، بحارالانوار، داراحياء التراث العربي، بيروت، چاپ سوم، ۱۴۰۳ هـ ق. ج۹۳، ص۱۲.</ref>.
* پیامبر(ص) فرمودند: «نماز کامل نمی‌شود مگر با دادن زکات … کسی که زکات ندهد، نمازش نیز قبول نیست.»<ref>بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۹.</ref>


۳. از حضرت علي(ع) روايت شده كه فرمود: كسي كه از زكات دادن امتناع كند خداوند نمازش را قبول نمي‎كند.<ref>بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۹.</ref>
* در روایتی دیگر [[امام رضا(ع)]] می‌فرمایند: «همانا خداوند عزوجل به سه چیز همراه با سه چیز دیگر امر کرده‌ است: خداوند به نماز و زکات در کنار هم امر نمود پس هرکس نماز بخواند و زکات ندهد از چنین شخصی نماز قبول نمی‌شود و … »<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۰۳ هـ ق. ج۹۳، ص۱۲.</ref>


۴. پيامبر اكرم(ص) فرمودند: نماز كامل نمي‎شود مگر با دادن زكات .... كسي كه زكات ندهد، نمازش نيز قبول نيست.<ref>همان، ج۹۳، ص۲۹.</ref>
* از [[امام علی(ع)]] روایت شده که فرمود: «کسی که از زکات دادن امتناع کند خداوند نمازش را قبول نمی‌کند.»<ref>بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۹.</ref>


با وجود چنين رواياتي كه تعداد آنها بسيار است آيا مي‎توان به كسي كه نماز مي‎خواند ولي زكات نمي‎دهد، نمازگزار گفت؟ شايد اينگونه نمازها، تكليف را از ما ساقط كند و در دنيا نمازي در ذمه خود نداشته باشيم ولي در آخرت يك ركعت از چنين نمازهايي به درد ما نمي‎خورد كه هيچ، در مقابل به خاطر عدم پرداخت زكات مورد غصب الهي قرار مي‎گيريم چرا كه حضرت علي(ع) فرمودند: خدا را خدا را در رابطه با زكات، چرا كه دادن زكات غضب الهي را برطرف مي‎كند.<ref>همان، ج۹۳، ص۲۰.</ref>


وقتي از امام باقر(ع) در رابطه با آيه ۱۸۰ سوره آل عمران مي‎پرسند، آن حضرت مي‎فرمايند: كسي نيست كه از زكات مال خود شيئي را نپردازد مگر اينكه خداوند متعال آن شيئي را به طوقهائي از آتش مبدل مي‎كند سپس به او گفته مي‎شود همانطور كه در دنيا به هيچ قيمت، اين اموال را از خود دور نمي‎كردي، اكنون آنها را بردار و بگردن خود بيفكن.<ref>آيت ا... مكارم شيرازي، تفسير نمونه، دارالكتب الاسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۰، هـ ش، ج۳، ص۱۹۰ و ۱۹۱، و نيز محمدي ري شهري، ميزان الحكمه، مكتب الاعلام الاسلامي، ۱۴۰۳ هـ ، ج۴، ص۲۲۲ و نيز بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۰.</ref>
با وجود چنین روایاتی آیا می‌توان به کسی که نماز می‌خواند ولی زکات نمی‌دهد، نمازگزار گفت؟ این‌گونه نمازها، تکلیف را ساقط می‌کند و در دنیا نمازی در ذمه باقی نمی‌گذارد، اما درباره ثواب نماز و قبولی آن امام علی(ع) فرمودند: «خدا را خدا را در رابطه با زکات، چرا که دادن زکات غضب الهی را برطرف می‌کند.»<ref>بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۰.</ref>
 
از [[امام باقر(ع)]] در رابطه با آیه ۱۸۰ [[سوره آل عمران]] می‌پرسند، آن حضرت می‌فرمایند: «کسی نیست که از زکات مال خود شیئی را نپردازد مگر اینکه خداوند متعال آن شیئ را به طوق‌هائی از آتش مبدل می‌کند، سپس به او گفته می‌شود همان‌طور که در دنیا به هیچ قیمت، این اموال را از خود دور نمی‌کردی، اکنون آنها را بردار و بگردن خود بیفکن.»<ref>آیت ا… مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۰، هـ ش، ج۳، ص۱۹۰ و ۱۹۱، محمدی ری شهری، میزان الحکمه، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۳ هـ، ج۴، ص۲۲۲ و نیز بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۰.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = فقه
  | شاخه اصلی = فقه
|شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث
|شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =-
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۰

سؤال

در حدیثی بیان شده: «هرکس زکات ندهد نماز او قبول نمی‌شود» کسی که نماز می‌خواند ولی زکات نمی‌دهد مطابق این روایت چه حکمی دارد؟

زکات و نماز در قرآن

بیش از ۳۰ آیه از آیات قرآن اشاره به زکات دارند که بیشتر آنها همراه با نماز ذکر شده‌اند[۱] که این اهمیت و جایگاه زکات را در اسلام مشخص می‌کند. البته آیاتی که به نحوی با مسئله زکات مرتبط هستند بسیار بوده و روایات بسیاری نیز در این زمینه وارد شده است؛ اما برای تبیین بحث تنها چند روایت در موضوع شخصی که نماز بخواند و زکات ندهد بیان خواهد شد؛

زکات و نماز در روایات

  • شیخ صدوق در کتاب الخصال روایتی را از پیامبر(ص) نقل می‌کند که آن حضرت می‌فرمایند: «از هشت نفر نماز قبول نمی‌شود؛ یکی از آن هشت نفر کسی است که زکات نمی‌دهد.»[۲]
  • پیامبر(ص) فرمودند: «نماز کامل نمی‌شود مگر با دادن زکات … کسی که زکات ندهد، نمازش نیز قبول نیست.»[۳]
  • در روایتی دیگر امام رضا(ع) می‌فرمایند: «همانا خداوند عزوجل به سه چیز همراه با سه چیز دیگر امر کرده‌ است: خداوند به نماز و زکات در کنار هم امر نمود پس هرکس نماز بخواند و زکات ندهد از چنین شخصی نماز قبول نمی‌شود و … »[۴]
  • از امام علی(ع) روایت شده که فرمود: «کسی که از زکات دادن امتناع کند خداوند نمازش را قبول نمی‌کند.»[۵]


با وجود چنین روایاتی آیا می‌توان به کسی که نماز می‌خواند ولی زکات نمی‌دهد، نمازگزار گفت؟ این‌گونه نمازها، تکلیف را ساقط می‌کند و در دنیا نمازی در ذمه باقی نمی‌گذارد، اما درباره ثواب نماز و قبولی آن امام علی(ع) فرمودند: «خدا را خدا را در رابطه با زکات، چرا که دادن زکات غضب الهی را برطرف می‌کند.»[۶]

از امام باقر(ع) در رابطه با آیه ۱۸۰ سوره آل عمران می‌پرسند، آن حضرت می‌فرمایند: «کسی نیست که از زکات مال خود شیئی را نپردازد مگر اینکه خداوند متعال آن شیئ را به طوق‌هائی از آتش مبدل می‌کند، سپس به او گفته می‌شود همان‌طور که در دنیا به هیچ قیمت، این اموال را از خود دور نمی‌کردی، اکنون آنها را بردار و بگردن خود بیفکن.»[۷]


منابع

  1. برای مثال آیات ۴۳ و ۸۳ و ۱۰۰ و ۱۷۷ و ۲۷۷ سوره بقره.
  2. شیخ صدوق، کتاب الخصال، منشورات جامعه المدرسین فی الحوزه العلمیه قم مقدسه، ۱۴۰۳ هـ ق (۱۳۶۲ هـ ش) باب الثمانیه، ص۴۰۷.
  3. بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۹.
  4. علامه مجلسی، بحارالانوار، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۰۳ هـ ق. ج۹۳، ص۱۲.
  5. بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۹.
  6. بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۰.
  7. آیت ا… مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۰، هـ ش، ج۳، ص۱۹۰ و ۱۹۱، محمدی ری شهری، میزان الحکمه، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۳ هـ، ج۴، ص۲۲۲ و نیز بحارالانوار، ج۹۳، ص۲۰.