أنا من حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} «حسين منّي و أنا من حسين» منظور از جمله دوّم چي...» ایجاد کرد)
 
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
«حسين منّي و أنا من حسين» منظور از جمله دوّم چيست؟
{{متن عربی|حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ}} منظور از جمله {{متن عربی|أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ}} چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
پيامبر بزرگوار اسلام(ص) طبق اين حديث (كه شيعه و سني آن را نقل كرده¬اند) فرمود: «حسين از من است و من از حسين»، اين كه حسين از پيامبر است بحثي نيست چون كه امام حسين(ع) نوه آن حضرت است،  
پیامبر (ص) طبق این حدیث (که شیعه و سنی آن را نقل کرده‌اند) فرمود: «حسین از من است و من از حسین»، این که حسین از پیامبر است بحثی نیست چون که امام حسین (ع) نوه آن حضرت است، اما منظور از اینکه پیامبر از حسین است، این است که دین اسلام یک علت مُحدثه (بوجود آورنده) دارد که باعث به وجود آمدن آن است و آن علت، وجود پیامبر اسلام بود که خداوند به واسطه آن حضرت دین اسلام را به وجود آورد و گسترش داد.


امّا منظور از اينكه پيامبر از حسين است؛ اين است كه دين اسلام يك علّت مُحدثه دارد كه باعث به وجود آمدن آن است و آن علّت مُحدثه وجود مقدس پيامبر اسلام بود كه خداوند به واسطه آن حضرت دين اسلام را به وجود آورد و گسترش داد، رسول اكرم(ص) مدت ۲۳ سال براي دين جديدي كه آورده بود زحمات فراواني كشيده و سختي‌هاي زيادي را تحمل نموده تا اين كه خداوند بعد از انتخاب اميرالمؤمنين(ع) به عنوان جانشين آن حضرت، اين آيه نازل كرد كه {{قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ}}<ref>مائده/۴.</ref> امروز دين شما را كامل كردم، و علت ديگر، علت مُبقيه است ؛ يعني آنچه كه باعث بقاي دين اسلام شده، و آن علتّ مبقيه وجود مقدس امام حسين(ع) است ؛ زيرا بعد از رحلت پيامبر اسلام(ص) انحرافات شروع شد، زمان خليفه اول به دليل جوّي كه بر جامعه حاكم بود انحرافات كمتر بود و زمان خليفه دوم اين انحرافات بيشتر شد تا به دوره خليفه سوم رسيد و انحراف و خلاف‌كاري‌ها به اوج خود رسيد و حضرت علي(ع) هم چند سالي كه حكومت كردند، ‌افرادي مانند معاويه آن قدر كارشكني كردند و جنگها و آشوب هاي مختلف را بر آن حضرت تحميل كردند كه آن حضرت نتوانست همه آن انحرافها را برطرف كند. امام حسين(ع) در زمان خويش در موقعيت زماني قرار گرفت كه باقي ماندن و از بين رفتن دين اسلام وابسته به وجود ايشان بود، و خود آن حضرت هنگامي كه پيشنهاد شد با يزيد بيعت كند و حكومت غير مشروع او را به رسميت بشناسد، فرمودند: «علي الأسلام السلام إذ قد بُليَتْ الامّه براعٍ مثل يزيد»<ref>عسكري، معالم المدرستين، بيروت، ناشر موسسه النعمان، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۴۷.</ref> وقتي كه جامعه به زمامداري مانند يزيد مبتلا شود ، ديگر بايد با دين اسلام خداحافظي كرد زيرا يزيد كسي بود كه به هيچ يك از مقررات ديني و اخلاقي پايبند نبود و علناً كارهاي خلاف شرع را انجام مي‌داد، و اساسا هيچ اعتقادي به خدا و پيغمبر نداشت، لذا امام حسين(ع) با مخالفت و حركت خونين خويش چهره يزيد و يزيديان را نمايان و ملتها را از خواب غفلت بيدار كرد.
پیامبر (ص) مدت ۲۳ سال برای دین جدیدی که آورده بود زحمات فراوانی کشید و سختی‌های زیادی را تحمل نموده تا این که خداوند بعد از انتخاب امیرالمؤمنین(ع) به عنوان جانشین آن حضرت، این آیه نازل کرد که {{قرآن|الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ|سوره=مائده|آیه=۴}} امروز دین شما را کامل کردم. علت دیگر، علت مُبقیه(دلیل باقی ماندن) است؛ یعنی آنچه که باعث بقای دین اسلام شده، و آن علت وجود امام حسین(ع) است؛ زیرا بعد از رحلت پیامبر(ص) انحرافات شروع شد، انحراف و خلاف‌کاری‌ها تا دوران قیام امام حسین توسط مدعیان اسلام به اوج خود رسید؛ امام علی (ع) دو امام حسن(ع) در چند سالی که حکومت کردند، افرادی کارشکنی کردند و جنگ‌ها و آشوب‌های مختلف را برایشان تحمیل کردند تا جایی که نتوانستند آن انحراف‌ها را برطرف کنند.


بنابراين قيام امام حسين(ع) باعث بقاي دين پيامبر شد، لذا پيامبر فرمود: «أنا من حسين» من از حسين هستم يعني بقاء دين و نام من وابسته به حركت آن حضرت است.<ref>ر.ک: هاشمي نژاد، درسي كه حسين(ع) به انسانها آموخت؛ و شريف القرشي، محمدباقر، حيات الامام الحسين، نجف الاشرف، الادب، چاپ اوّل، ۱۳۹۴ق، ج۱، ص۹۴.</ref>
امام حسین(ع) در موقعیت زمانی قرار گرفت که باقی ماندن و از بین رفتن دین اسلام وابسته به وجود ایشان بود، و خود آن حضرت هنگامی که پیشنهاد بیعت با یزید را به ایشان پیشنهاد دادند تا حکومت او را به رسمیت بشناسد، فرمودند: {{متن عربی|وَعَلَى الاِْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاُْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيدَ}}<ref>عسکری، معالم المدرستین، بیروت، ناشر مؤسسه النعمان، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۴۷.</ref> وقتی که جامعه به زمامداری مانند یزید مبتلا شود، دیگر باید با دین اسلام خداحافظی کرد؛ زیرا یزید کسی بود که به هیچ‌یک از مقررات دینی و اخلاقی پایبند نبود و به صورت آشکار، کارهای خلاف شرع را انجام می‌داد، و هیچ اعتقادی به خدا و پیغمبر نداشت؛ لذا امام حسین(ع) با مخالفت و حرکت خونین خویش، چهره یزید و یزیدیان را نمایان و ملت‌ها را از خواب غفلت بیدار کرد.
 
بنابراین قیام امام حسین(ع) باعث بقای دین پیامبر شد، لذا پیامبر فرمود: {{متن عربی|أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ}} من از حسین هستم؛ یعنی بقاء دین و نام من وابسته به حرکت آن حضرت است.<ref>ر. ک. هاشمی نژاد، درسی که حسین (ع) به انسانها آموخت؛ و شریف القرشی، محمدباقر، حیات الامام الحسین، نجف الاشرف، الادب، چاپ اوّل، ۱۳۹۴ق، ج۱، ص۹۴.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==


۱ـ حماسه عاشورا، مرتضي مطهري.
== برای مطالعهٔ بیشتر ==
۱ـ حماسه عاشورا، مرتضی مطهری.


۲ـ تاريخ عاشورا، محمد ابراهيم آيتي.
۲ـ تاریخ عاشورا، محمد ابراهیم آیتی.


۳ـ درسي که حسين(ع) به انسانها آموخت، هاشمي نژاد.
۳ـ درسی که حسین (ع) به انسانها آموخت، هاشمی نژاد.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = حدیث
  | شاخه اصلی = حدیث
|شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث
|شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۱۹ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۳

سؤال

«حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ» منظور از جمله «أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ» چیست؟

پیامبر (ص) طبق این حدیث (که شیعه و سنی آن را نقل کرده‌اند) فرمود: «حسین از من است و من از حسین»، این که حسین از پیامبر است بحثی نیست چون که امام حسین (ع) نوه آن حضرت است، اما منظور از اینکه پیامبر از حسین است، این است که دین اسلام یک علت مُحدثه (بوجود آورنده) دارد که باعث به وجود آمدن آن است و آن علت، وجود پیامبر اسلام بود که خداوند به واسطه آن حضرت دین اسلام را به وجود آورد و گسترش داد.

پیامبر (ص) مدت ۲۳ سال برای دین جدیدی که آورده بود زحمات فراوانی کشید و سختی‌های زیادی را تحمل نموده تا این که خداوند بعد از انتخاب امیرالمؤمنین(ع) به عنوان جانشین آن حضرت، این آیه نازل کرد که ﴿الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ(مائده:۴) امروز دین شما را کامل کردم. علت دیگر، علت مُبقیه(دلیل باقی ماندن) است؛ یعنی آنچه که باعث بقای دین اسلام شده، و آن علت وجود امام حسین(ع) است؛ زیرا بعد از رحلت پیامبر(ص) انحرافات شروع شد، انحراف و خلاف‌کاری‌ها تا دوران قیام امام حسین توسط مدعیان اسلام به اوج خود رسید؛ امام علی (ع) دو امام حسن(ع) در چند سالی که حکومت کردند، افرادی کارشکنی کردند و جنگ‌ها و آشوب‌های مختلف را برایشان تحمیل کردند تا جایی که نتوانستند آن انحراف‌ها را برطرف کنند.

امام حسین(ع) در موقعیت زمانی قرار گرفت که باقی ماندن و از بین رفتن دین اسلام وابسته به وجود ایشان بود، و خود آن حضرت هنگامی که پیشنهاد بیعت با یزید را به ایشان پیشنهاد دادند تا حکومت او را به رسمیت بشناسد، فرمودند: «وَعَلَى الاِْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاُْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيدَ»[۱] وقتی که جامعه به زمامداری مانند یزید مبتلا شود، دیگر باید با دین اسلام خداحافظی کرد؛ زیرا یزید کسی بود که به هیچ‌یک از مقررات دینی و اخلاقی پایبند نبود و به صورت آشکار، کارهای خلاف شرع را انجام می‌داد، و هیچ اعتقادی به خدا و پیغمبر نداشت؛ لذا امام حسین(ع) با مخالفت و حرکت خونین خویش، چهره یزید و یزیدیان را نمایان و ملت‌ها را از خواب غفلت بیدار کرد.

بنابراین قیام امام حسین(ع) باعث بقای دین پیامبر شد، لذا پیامبر فرمود: «أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ» من از حسین هستم؛ یعنی بقاء دین و نام من وابسته به حرکت آن حضرت است.[۲]


برای مطالعهٔ بیشتر

۱ـ حماسه عاشورا، مرتضی مطهری.

۲ـ تاریخ عاشورا، محمد ابراهیم آیتی.

۳ـ درسی که حسین (ع) به انسانها آموخت، هاشمی نژاد.


منابع

  1. عسکری، معالم المدرستین، بیروت، ناشر مؤسسه النعمان، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۴۷.
  2. ر. ک. هاشمی نژاد، درسی که حسین (ع) به انسانها آموخت؛ و شریف القرشی، محمدباقر، حیات الامام الحسین، نجف الاشرف، الادب، چاپ اوّل، ۱۳۹۴ق، ج۱، ص۹۴.