صفت مجید و کریم برای قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (بارگزاری اولیه) |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (تکمیل و بارگزاری) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
==صفت مجید== | |||
«مجيد» از ريشه «مجد» به معناي بزرگواري آمده كه از كثرت خير و فضل ناشي مي‌شود، راغب اصفهانی در مفردات مي‌گويد: [[خدا]] را در اثر كثرت فضل «مجيد» مي‌گويند: {{قرآن|قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَه اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ|ترجمه=گفتند: آيا از فرمان خدا تعجب ميكنى؟! اين رحمت خدا و بركاتش بر شما خانواده است؛ چرا كه او ستوده و والا است!|سوره=هود|آیه=73}}<ref> قرآن نيز در دو جا با وصف « مجيد» آمده است: | |||
*{{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ}}<ref>ق / ۱.</ref> ق، سوگند به قرآن مجيد. | |||
*{{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ . فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ|ترجمه=[اين آيات، سحر و دروغ نيست] بلكه قرآن با عظمت است. كه در لوح محفوظ جاى دارد|سوره=بروج|آیه=21 و 22}} | |||
مجيد بودن قرآن در اثر كثرت خيرات و بركات آنست<ref>ابن منظور، لسان العرب، نشرادب حوزه، قم، ۱۳۶۳، ذيل ماده «مجد».</ref> به سبب آنكه محتوي قرآن عظيم و گسترده و معانيش بلند و پر مايه در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ، احكام و سنن مي‌باشد.<ref>. مكارم شيرازي، ناصر، تفسيرنمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج۲۶، ص۳۵۳ و ج۲۲، ص۲۲۷.</ref> | |||
==صفت کریم== | |||
«كريم» از ماده «كرم» به معناي شرافت، سخاوت و عزت آمده است: {{قرآن| ... فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بي‌نياز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=40}} | |||
«كريم» از | اگر «كرم» وصف خدا واقع شود ، مراد از آن احسان و نعمت آشكار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسنديده اوست كه از وي ظاهر مي‌شود. «كريم» از اسماء حسني است كه در غير خدا نيز به كار مي‌رود و قرآن را كه با وصف كريم مي‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدري اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ|ترجمه=كه آن، قرآن كريمى است|سوره=واقعه|آیه=77}}<ref>ر.ك: قرشي، سيد علي اكبر، قاموس قرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ذيل ماده «كرم».</ref> | ||
بنابراين چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به اين کتاب مجيد گفته و چون داراي شرافت و عزت مي باشد ،کريم ناميده شده است. | |||
بنابراين چون معارف قرآن فراوان | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۳۳: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = - | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۸ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۹
آيا صفت «كريم» و « مجيد» براي قرآن با هم فرق مي‌كند؟ آيا نشان دهنده دو كتاب الهي نيست؟
صفت مجید
«مجيد» از ريشه «مجد» به معناي بزرگواري آمده كه از كثرت خير و فضل ناشي مي‌شود، راغب اصفهانی در مفردات مي‌گويد: خدا را در اثر كثرت فضل «مجيد» مي‌گويند: ﴿قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَه اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ؛ گفتند: آيا از فرمان خدا تعجب ميكنى؟! اين رحمت خدا و بركاتش بر شما خانواده است؛ چرا كه او ستوده و والا است!﴾(هود:73)خطای یادکرد: برچسب تمام‌کنندهٔ </ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد ق، سوگند به قرآن مجيد.
- ﴿بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ . فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ؛ [اين آيات، سحر و دروغ نيست] بلكه قرآن با عظمت است. كه در لوح محفوظ جاى دارد﴾(بروج:21 و 22)
مجيد بودن قرآن در اثر كثرت خيرات و بركات آنست[۱] به سبب آنكه محتوي قرآن عظيم و گسترده و معانيش بلند و پر مايه در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ، احكام و سنن مي‌باشد.[۲]
صفت کریم
«كريم» از ماده «كرم» به معناي شرافت، سخاوت و عزت آمده است: ﴿... فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ؛ همانا پروردگارم بي‌نياز و سخاوتمند است﴾(نمل:40)
اگر «كرم» وصف خدا واقع شود ، مراد از آن احسان و نعمت آشكار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسنديده اوست كه از وي ظاهر مي‌شود. «كريم» از اسماء حسني است كه در غير خدا نيز به كار مي‌رود و قرآن را كه با وصف كريم مي‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدري اوست: ﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ؛ كه آن، قرآن كريمى است﴾(واقعه:77)[۳]
بنابراين چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به اين کتاب مجيد گفته و چون داراي شرافت و عزت مي باشد ،کريم ناميده شده است.