محدثه‌بودن حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''مُحَدَّثَه''' یکی از لقب‌های حضرت فاطمه(س) است. مُحَدَّثَه کسی است که با او سخن گفته می‌شود. به فاطمه(س) مُحَدَّثَه گویند چون فرشتگان با وی گفت و شنود داشتند. | '''مُحَدَّثَه''' یکی از لقب‌های [[حضرت فاطمه(س)]] است. مُحَدَّثَه کسی است که با او سخن گفته می‌شود. به فاطمه(س) مُحَدَّثَه گویند چون فرشتگان با وی گفت و شنود داشتند. | ||
== مفهوم‌شناسی محدث و محدثه == | == مفهوم‌شناسی محدث و محدثه == | ||
مُحَدَّث و مُحَدَّثَه (به فتح دال و تشدید آن)، به معنای کسی است که با او سخن گفته می‌شود. روایات اسلامی '''مُحَدَّث''' را کسی دانسته‌اند که سخن [[فرشته]] را می‌شنود، در گوشش ندا داده می‌شود و به قلبش خطور می‌کند؛<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱، حدیث۱ و ۱۷.</ref> صدای فرشته را می‌شنود اما او را نمی‌بیند.<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱، ص۳۶۷، حدیث۲ و ۳. ص۳۶۹، حدیث ۷. ص۳۷۰، حدیث۸ و ۹ و ۱۰.</ref> | مُحَدَّث و مُحَدَّثَه (به فتح دال و تشدید آن)، به معنای کسی است که با او سخن گفته می‌شود. روایات اسلامی '''مُحَدَّث''' را کسی دانسته‌اند که سخن [[فرشته]] را می‌شنود، در گوشش ندا داده می‌شود و به قلبش خطور می‌کند؛<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱، حدیث۱ و ۱۷.</ref> صدای فرشته را می‌شنود اما او را نمی‌بیند.<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱، ص۳۶۷، حدیث۲ و ۳. ص۳۶۹، حدیث ۷. ص۳۷۰، حدیث۸ و ۹ و ۱۰.</ref> | ||
'''محدّث''' کسی است که بدون این که پیامبر باشد، ملائکه با او صحبت کنند.<ref>امینی، عبد الحسین، الغدیر، مرکز الغدیر للداسات الاسلامیه، ج۵، ص ۶۷.</ref> ائمه اطهار(ع) مُحَدَّث بودند و فاطمه زهرا(س) نیز مُحَدَّثَه بود.<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱.</ref> مانند مادر حضرت موسی که خدا به او وحی کرد.<ref>سوره قصص، آیه۷.</ref> حضرت مریم(س) که فرشته با او سخن گفت.<ref>سوره مریم، آیات۲۶–۱۶.</ref> | '''محدّث''' کسی است که بدون این که پیامبر باشد، ملائکه با او صحبت کنند.<ref>امینی، عبد الحسین، الغدیر، مرکز الغدیر للداسات الاسلامیه، ج۵، ص ۶۷.</ref> ائمه اطهار(ع) مُحَدَّث بودند و فاطمه زهرا(س) نیز مُحَدَّثَه بود.<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱.</ref> مانند مادر [[حضرت موسی|حضرت موسی(ع)]] که خدا به او وحی کرد.<ref>سوره قصص، آیه۷.</ref> [[حضرت مریم(س)]] که فرشته با او سخن گفت.<ref>سوره مریم، آیات۲۶–۱۶.</ref> | ||
== سخن گفتن فرشتگان با فاطمه(س) == | == سخن گفتن فرشتگان با فاطمه(س) == | ||
امام صادق(ع) فرمود: {{متن عربی|إِنَّمَا سُمِّيَتْ فَاطِمَه مُحَدَّثَه لِأَنَّ الْمَلَائِكَه كَانَتْ تَهْبِطُ مِنَ السَّمَاءِ فَتُنَادِيهَا كَمَا تُنَادِي مَرْيَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ| ترجمه= از آن جهت فاطمه را محدّثه نامیدند که ملائکه از آسمان فرود آمده، همان گونه که با حضرت مریم صحبت می‌کردند، با آن حضرت نیز صحبت می‌کردند.}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، قم، کتابفروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵ش/ ۱۹۶۶م، ج۱، ص۱۸۲، باب۱۴۶، حدیث۱. طبری آملی صغیر، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامه، قم، بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۸۰، حدیث۲۰.</ref> | [[امام صادق(ع)]] فرمود: {{متن عربی|إِنَّمَا سُمِّيَتْ فَاطِمَه مُحَدَّثَه لِأَنَّ الْمَلَائِكَه كَانَتْ تَهْبِطُ مِنَ السَّمَاءِ فَتُنَادِيهَا كَمَا تُنَادِي مَرْيَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ| ترجمه= از آن جهت فاطمه را محدّثه نامیدند که ملائکه از آسمان فرود آمده، همان گونه که با حضرت مریم صحبت می‌کردند، با آن حضرت نیز صحبت می‌کردند.}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، قم، کتابفروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵ش/ ۱۹۶۶م، ج۱، ص۱۸۲، باب۱۴۶، حدیث۱. طبری آملی صغیر، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامه، قم، بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۸۰، حدیث۲۰.</ref> | ||
امام صادق(ع) فرمود: {{متن عربی|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا قَبَضَ نَبِيَّهُ دَخَلَ عَلَى فَاطِمَه مِنْ وَفَاتِهِ مِنَ الْحُزْنِ مَا لَا يَعْلَمُهُ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَرْسَلَ إِلَيْهَا مَلَكاً يُسَلِّي عَنْهَا غَمَّهَا وَ يُحَدِّثُهَا… |ترجمه= خداوند هنگامى که روح پیامبرش را قبض فرمود، بر فاطمه چنان غم و اندوهى وارد شد که جز خداوند کسى از آن آگاه نیست. خدا فرشته‌اى را نزد حضرت فرستاد تا غم و اندوهش را کاهش داده، به او دلدارى دهد و به او سخن گوید.}}<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، باب۱۴، ص۱۵۷، حدیث۱۸. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۱، ص۲۳۸، بَابٌ فِیهِ ذِکْرُ الصَّحِیفَه وَ الْجَفْرِ وَ الْجَامِعَه وَ مُصْحَفِ فَاطِمَه، حدیث۲.</ref> | امام صادق(ع) فرمود: {{متن عربی|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا قَبَضَ نَبِيَّهُ دَخَلَ عَلَى فَاطِمَه مِنْ وَفَاتِهِ مِنَ الْحُزْنِ مَا لَا يَعْلَمُهُ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَرْسَلَ إِلَيْهَا مَلَكاً يُسَلِّي عَنْهَا غَمَّهَا وَ يُحَدِّثُهَا… |ترجمه= خداوند هنگامى که روح پیامبرش را قبض فرمود، بر فاطمه چنان غم و اندوهى وارد شد که جز خداوند کسى از آن آگاه نیست. خدا فرشته‌اى را نزد حضرت فرستاد تا غم و اندوهش را کاهش داده، به او دلدارى دهد و به او سخن گوید.}}<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، باب۱۴، ص۱۵۷، حدیث۱۸. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۱، ص۲۳۸، بَابٌ فِیهِ ذِکْرُ الصَّحِیفَه وَ الْجَفْرِ وَ الْجَامِعَه وَ مُصْحَفِ فَاطِمَه، حدیث۲.</ref> | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۹
 | این مقاله هماکنون به دست fabbasi در حال ویرایش است. |
چرا حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها را محدثه نامیدند؟
مُحَدَّثَه یکی از لقب‌های حضرت فاطمه(س) است. مُحَدَّثَه کسی است که با او سخن گفته می‌شود. به فاطمه(س) مُحَدَّثَه گویند چون فرشتگان با وی گفت و شنود داشتند.
مفهوم‌شناسی محدث و محدثه
مُحَدَّث و مُحَدَّثَه (به فتح دال و تشدید آن)، به معنای کسی است که با او سخن گفته می‌شود. روایات اسلامی مُحَدَّث را کسی دانسته‌اند که سخن فرشته را می‌شنود، در گوشش ندا داده می‌شود و به قلبش خطور می‌کند؛[۱] صدای فرشته را می‌شنود اما او را نمی‌بیند.[۲]
محدّث کسی است که بدون این که پیامبر باشد، ملائکه با او صحبت کنند.[۳] ائمه اطهار(ع) مُحَدَّث بودند و فاطمه زهرا(س) نیز مُحَدَّثَه بود.[۴] مانند مادر حضرت موسی(ع) که خدا به او وحی کرد.[۵] حضرت مریم(س) که فرشته با او سخن گفت.[۶]
سخن گفتن فرشتگان با فاطمه(س)
امام صادق(ع) فرمود: «إِنَّمَا سُمِّيَتْ فَاطِمَه مُحَدَّثَه لِأَنَّ الْمَلَائِكَه كَانَتْ تَهْبِطُ مِنَ السَّمَاءِ فَتُنَادِيهَا كَمَا تُنَادِي مَرْيَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ؛ از آن جهت فاطمه را محدّثه نامیدند که ملائکه از آسمان فرود آمده، همان گونه که با حضرت مریم صحبت می‌کردند، با آن حضرت نیز صحبت می‌کردند.»[۷]
امام صادق(ع) فرمود: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا قَبَضَ نَبِيَّهُ دَخَلَ عَلَى فَاطِمَه مِنْ وَفَاتِهِ مِنَ الْحُزْنِ مَا لَا يَعْلَمُهُ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَرْسَلَ إِلَيْهَا مَلَكاً يُسَلِّي عَنْهَا غَمَّهَا وَ يُحَدِّثُهَا…؛ خداوند هنگامى که روح پیامبرش را قبض فرمود، بر فاطمه چنان غم و اندوهى وارد شد که جز خداوند کسى از آن آگاه نیست. خدا فرشته‌اى را نزد حضرت فرستاد تا غم و اندوهش را کاهش داده، به او دلدارى دهد و به او سخن گوید.»[۸]
امام صادق(ع) فرمود: «إِنَّ فَاطِمَه مَكَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ خَمْسَه وَ سَبْعِينَ يَوْماً وَ قَدْ كَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِيدٌ عَلَى أَبِيهَا وَ كَانَ جَبْرَئِيلُ يَأْتِيهَا فَيُحْسِنُ عَزَاهَا عَلَى أَبِيهَا وَ يُطَيِّبُ نَفْسَهَا وَ يُخْبِرُهَا عَنْ أَبِيهَا وَ مَكَانِهِ وَ يُخْبِرُهَا بِمَا يَكُونُ بَعْدَهَا فِي ذُرِّيَّتِهَا وَ كَانَ عَلِيٌّ يَكْتُبُ ذَلِكَ فَهَذَا مُصْحَفُ فَاطِمَه؛ فاطمه بعد از رحلت پیامبر بیش از ۷۵ روز زنده نماند و غم جان سوزی به خاطر پدر بر او وارد می‌شد. به این جهت جبرئیل پى در پى به حضورش مى آمد و او را در عزاى پدر تسلیت مى‌گفت و تسلى بخش خاطر غمین زهرا بود. گاه از مقام و منزلت پدر بزرگوارش سخن مى‌گفت و گاه از حوادثى که بعد از رحلت او بر ذریه‌اش وارد مى‌گردید خبر مى داد.»[۹]
فاطمه(س) هنگام زیارت اینگونه مورد خطاب قرار می‌گیرد: «السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْمُحَدَّثَه الْعَلِيمَه؛ سلام بر تو ای کسی که با فرشتگان هم سخنی و بسیار دانایی.»[۱۰]
منابع
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱، حدیث۱ و ۱۷.
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱، ص۳۶۷، حدیث۲ و ۳. ص۳۶۹، حدیث ۷. ص۳۷۰، حدیث۸ و ۹ و ۱۰.
- ↑ امینی، عبد الحسین، الغدیر، مرکز الغدیر للداسات الاسلامیه، ج۵، ص ۶۷.
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ص۳۶۷، باب۱.
- ↑ سوره قصص، آیه۷.
- ↑ سوره مریم، آیات۲۶–۱۶.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، قم، کتابفروشی داوری، چاپ اول، ۱۳۸۵ش/ ۱۹۶۶م، ج۱، ص۱۸۲، باب۱۴۶، حدیث۱. طبری آملی صغیر، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامه، قم، بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۸۰، حدیث۲۰.
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، باب۱۴، ص۱۵۷، حدیث۱۸. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۱، ص۲۳۸، بَابٌ فِیهِ ذِکْرُ الصَّحِیفَه وَ الْجَفْرِ وَ الْجَامِعَه وَ مُصْحَفِ فَاطِمَه، حدیث۲.
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّی الله علیهم، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، باب۱۴، ص۱۵۴، حدیث۶.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۵۷۳. طوسی، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۶، ص۱۰.