آزمایش همه انسان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|کرونا}}
{{درگاه|کرونا}}
'''آزمایش بندگان''' یک سنتِ ثابت الهی است که هیچ انسانی از آن استثنا نشده است. انسان‌ها در همه حال در معرض امتحان الهی هستند و باید نسبت به هر حادثه‌ای، این احتمال را بدهند که ممکن است آن حادثه یکی از امتحانات الهی باشد. البته بسیاری از امتحانات الهی به گونه‎‌ای هستند که از امتحان بودنشان غافلیم.  
'''آزمایش بندگان''' را یک سنتِ ثابت الهی خوانده‌اند که هیچ انسانی از آن استثنا نیست. انسان‌ها را در همه حال در مَعرض امتحان الهی گفته‌اند که باید نسبت به هر حادثه‌ای، این احتمال را بدهند که ممکن است آن حادثه یکی از امتحانات الهی باشد. البته بسیاری از امتحانات الهی به گونه‎‌ای هستند که از امتحان بودنشان غافلیم.  


قرآن مجید، با اشاره به امتحان عمومی انسان‎ها، می‎فرماید: {{قرآن|أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ|ترجمه=آیا مردم گمان می‎كنند بدون امتحان رها می‎شوند، نه هرگز، بلكه همگی باید امتحان دهند.|سوره=عنکبوت|آیه=۱}}  
قرآن مجید، با اشاره به امتحان عمومی انسان‎ها، می‎فرماید: {{قرآن|أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ|ترجمه=آیا مردم گمان می‎كنند بدون امتحان رها می‎شوند، نه هرگز، بلكه همگی باید امتحان دهند.|سوره=عنکبوت|آیه=۱}}  
خط ۲۱: خط ۲۱:
علاوه بر این، موارد دیگری نیز در قرآن به عنوان وسیله امتحان آمده است: فرزندان، پیامبران و دستورات خداوند؛ حتی بعضی از خواب‎ها ممكن است از وسایل آزمایش باشد. {{قرآن|وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْر|ترجمه=شرور و خیرها نیز از آزمایش‎های الهی محسوب می‎شوند|سوره=انبیا|آیه=۳۵}} بنابراین، مواردی كه در آیه شمرده شده جنبه انحصاری ندارد. هر چند از نمونه‎های روشن و زنده آزمایش‎های الهی است.
علاوه بر این، موارد دیگری نیز در قرآن به عنوان وسیله امتحان آمده است: فرزندان، پیامبران و دستورات خداوند؛ حتی بعضی از خواب‎ها ممكن است از وسایل آزمایش باشد. {{قرآن|وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْر|ترجمه=شرور و خیرها نیز از آزمایش‎های الهی محسوب می‎شوند|سوره=انبیا|آیه=۳۵}} بنابراین، مواردی كه در آیه شمرده شده جنبه انحصاری ندارد. هر چند از نمونه‎های روشن و زنده آزمایش‎های الهی است.


آزمون‌های الهی به صورت‌های دیگری نیز واقع می‌شود: گاه افراد در محیط‎هایی قرار می‎گیرند كه از هر نظر آلوده است. امتحان این افراد این است كه در چنین شرایطی هم‌رنگ محیط نشوند و اصالت و پاكی خود را حفظ كنند. گروهی در فشار محرومیت‎ها قرار می‎گیرند، در حالی كه می‎بینند اگر به گونه دیگری زندگی کنند و ایمان، تقوا و عزت خود را از دست دهند، می‌توانند برخی مشکلات خود را حل کنند و همین آزمون آن‌ها است. گروهی دیگر، غرق در نعمت می‎شوند و امكانات مادی از هر نظر در اختیارشان قرار می‎گیرد، آنان این‌گونه امتحان می‌شوند که آیا شكر نعمت می‎كنند یا غرق در غفلت و غرور و غرق در لذت‌ها و شهوات می‎شوند؟!<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، دارالكتب الاسلامیه، ج۱۶، ص۲۰۷ ـ ۲۰۶.</ref>{{مطالعه بیشتر}}
آزمون‌های الهی به صورت‌های دیگری نیز واقع می‌شود: گاه افراد در محیط‎هایی قرار می‎گیرند كه از هر نظر آلوده است. امتحان این افراد این است كه در چنین شرایطی هم‌رنگ محیط نشوند و اصالت و پاكی خود را حفظ كنند. گروهی در فشار محرومیت‎ها قرار می‎گیرند، در حالی كه می‎بینند اگر به گونه دیگری زندگی کنند و ایمان، تقوا و عزت خود را از دست دهند، می‌توانند برخی مشکلات خود را حل کنند و همین آزمون آن‌ها است. گروهی دیگر، غرق در نعمت می‎شوند و امكانات مادی از هر نظر در اختیارشان قرار می‎گیرد، آنان این‌گونه امتحان می‌شوند که آیا شكر نعمت می‎كنند یا غرق در غفلت و غرور و غرق در لذت‌ها و شهوات می‎شوند؟!<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، دارالكتب الاسلامیه، ج۱۶، ص۲۰۷ ـ ۲۰۶.</ref>
==مطالعه بیشتر==  
==مطالعه بیشتر==  
*تفسیر نمونه ذیل آیات ۱ سوره عنكبوت، آیه ۱۵۵ سوره بقره، انبیاء آیه ۳۵، دارالكتب الاسلامیه.
*امتحان عامل تکامل، حسین شفاهی.
*امتحان عامل تکامل، حسین شفاهی.



نسخهٔ ‏۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۸

سؤال

با توجه به آیات قرآن، بفرمایید خداوند چگونه بندگانش را آزمایش می كند؟

درگاه‌ها
کرونا و بلایا.png


آزمایش بندگان را یک سنتِ ثابت الهی خوانده‌اند که هیچ انسانی از آن استثنا نیست. انسان‌ها را در همه حال در مَعرض امتحان الهی گفته‌اند که باید نسبت به هر حادثه‌ای، این احتمال را بدهند که ممکن است آن حادثه یکی از امتحانات الهی باشد. البته بسیاری از امتحانات الهی به گونه‎‌ای هستند که از امتحان بودنشان غافلیم.

قرآن مجید، با اشاره به امتحان عمومی انسان‎ها، می‎فرماید: ﴿أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ؛ آیا مردم گمان می‎كنند بدون امتحان رها می‎شوند، نه هرگز، بلكه همگی باید امتحان دهند.(عنکبوت:۱)

مولوی شاعر و عارف مشهور مسلمان همیشگی بودن آزمایش الهی را چنین می‌خواند:

پس بهر دوری ولیی قایمست تا قیامت آزمایش دایمست[۱]

همچنین شاعر دیگری سروده است:

گفته ايم:«آمَنْتُ بالله» با زبان صدق آن با امتحان گردد عيان

موارد آزمون الهی

هر فرد و جامعه‎ای به نوعی در این سنت الهی شریک و سهیم است و امتحانات خداوند در شکل‎های گوناگون به سراغ آنها می‎آید.[۲]

قرآن در آیه ۱۵۵ سوره بقره مواردی از آزمون الهی را برشمرده است: ﴿وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ؛ قطعاً همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی، زیان مالی و جانی و كمبود محصولات، آزمایش می‎كنیم و بشارت ده به استقامت‎كنندگان.(بقره:۱۵۵)

علاوه بر این، موارد دیگری نیز در قرآن به عنوان وسیله امتحان آمده است: فرزندان، پیامبران و دستورات خداوند؛ حتی بعضی از خواب‎ها ممكن است از وسایل آزمایش باشد. ﴿وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْر؛ شرور و خیرها نیز از آزمایش‎های الهی محسوب می‎شوند(انبیا:۳۵) بنابراین، مواردی كه در آیه شمرده شده جنبه انحصاری ندارد. هر چند از نمونه‎های روشن و زنده آزمایش‎های الهی است.

آزمون‌های الهی به صورت‌های دیگری نیز واقع می‌شود: گاه افراد در محیط‎هایی قرار می‎گیرند كه از هر نظر آلوده است. امتحان این افراد این است كه در چنین شرایطی هم‌رنگ محیط نشوند و اصالت و پاكی خود را حفظ كنند. گروهی در فشار محرومیت‎ها قرار می‎گیرند، در حالی كه می‎بینند اگر به گونه دیگری زندگی کنند و ایمان، تقوا و عزت خود را از دست دهند، می‌توانند برخی مشکلات خود را حل کنند و همین آزمون آن‌ها است. گروهی دیگر، غرق در نعمت می‎شوند و امكانات مادی از هر نظر در اختیارشان قرار می‎گیرد، آنان این‌گونه امتحان می‌شوند که آیا شكر نعمت می‎كنند یا غرق در غفلت و غرور و غرق در لذت‌ها و شهوات می‎شوند؟![۳]

مطالعه بیشتر

  • امتحان عامل تکامل، حسین شفاهی.

منابع

  1. مولانا، «بخش ۲۰ - ملامت کردن مردم شخصی را کی مادرش را کشت به تهمت»، مثنوی معنوی دفتر دوم. سایت گنجور.
  2. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، دارالكتب الاسلامیه، ج۱، ص۵۲۸.
  3. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، دارالكتب الاسلامیه، ج۱۶، ص۲۰۷ ـ ۲۰۶.