نبودن شفا در عمل حرام: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه واردشده) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[منابع روایی شیعه]] روایات متعددی نقل کرده‌اند که در عمل | [[منابع روایی شیعه]] روایات متعددی نقل کرده‌اند که در عمل حرام هیچ شفایی قرار داده نشده است. به برخی از این روایات در زیر اشاره می‌شود: | ||
* [[پیامبر(ص)]] می‌فرمایند: «در چیزهای | * [[پیامبر(ص)]] می‌فرمایند: «در چیزهای حرام هیچ شفایی نیست». نیز، در روایت دیگری چنین بیان شده است: «شفای شما در چیزهایی که بر شما تحریم شده قرار داده نشده است».<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۵۷، ص۱۶۲.</ref> | ||
* از [[امام صادق(ع)]] در رابطه با اثر دارویی شراب | * از [[امام صادق(ع)]] در رابطه با اثر دارویی شراب پرسیدند؛ آن حضرت(ع) فرمود: «به درستی خدای عزوجل در چیزی که آن را حرام کرده، دواء و شفایی قرار نداده است.»<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۹، ص۸۶، به نقل از طبّ الائمه، ص۳۲.</ref> | ||
* | * ابن ابی‌یعفور به امام صادق(ع) عرض کرد: «به مرضی مبتلا هستم که هر وقت شدت پیدا می‌کند با نوشیدن قدری نبیذ (شراب انگور) درد ساکن می‌شود. امام(ع) فرمود: ننوش؛ به درستی که حرام است و جز این نیست که از شیطان است و می‌خواهد تو را به حرام بیندازد. اگر از شراب خوردنت ناامید شود، درد برطرف می‌شود. ابن ابی‌یعفور از محضر امام(ع) در مدینه مرخص شد و به کوفه برگشت و دردش بیشتر شد؛ بستگانش برایش نبیذ آوردند و اصرار به خوردنش کردند. او گفت، به خدا سوگند، قطره‌ای از آن را نخواهم خورد. چند روزی به‌شدت ناراحت بود تا اینکه درد برطرف شد و تا آخر عمر به آن مرض مبتلا نشد.»<ref> حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ چهارم، ۱۳۹۱ق، ج۱۷، ص۲۷۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۰۰
سؤال
آیا حدیثی با موضوع نبودن شفا در عمل حرام در منابع روایی وجود دارد؟
منابع روایی شیعه روایات متعددی نقل کرده‌اند که در عمل حرام هیچ شفایی قرار داده نشده است. به برخی از این روایات در زیر اشاره می‌شود:
- پیامبر(ص) می‌فرمایند: «در چیزهای حرام هیچ شفایی نیست». نیز، در روایت دیگری چنین بیان شده است: «شفای شما در چیزهایی که بر شما تحریم شده قرار داده نشده است».[۱]
- از امام صادق(ع) در رابطه با اثر دارویی شراب پرسیدند؛ آن حضرت(ع) فرمود: «به درستی خدای عزوجل در چیزی که آن را حرام کرده، دواء و شفایی قرار نداده است.»[۲]
- ابن ابی‌یعفور به امام صادق(ع) عرض کرد: «به مرضی مبتلا هستم که هر وقت شدت پیدا می‌کند با نوشیدن قدری نبیذ (شراب انگور) درد ساکن می‌شود. امام(ع) فرمود: ننوش؛ به درستی که حرام است و جز این نیست که از شیطان است و می‌خواهد تو را به حرام بیندازد. اگر از شراب خوردنت ناامید شود، درد برطرف می‌شود. ابن ابی‌یعفور از محضر امام(ع) در مدینه مرخص شد و به کوفه برگشت و دردش بیشتر شد؛ بستگانش برایش نبیذ آوردند و اصرار به خوردنش کردند. او گفت، به خدا سوگند، قطره‌ای از آن را نخواهم خورد. چند روزی به‌شدت ناراحت بود تا اینکه درد برطرف شد و تا آخر عمر به آن مرض مبتلا نشد.»[۳]