نبودن شفا در عمل حرام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه واردشده) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۷
سؤال
آیا حدیثی با موضوع نبودن شفا در عمل حرام در منابع روایی وجود دارد؟
منابع روایی شیعه روایات متعددی نقل کرده‌اند که در عمل حرام، هیچ شفائی وجود ندارد.
- پیامبر(ص) می‌فرمایند: «در چیزهای حرام، هیچ شفائی نیست» و نیز در روایت دیگری چنین بیان شده است: «شفای شما در چیزهایی که بر شما تحریم شده، قرار داده نشده است».[۱]
- از امام صادق(ع) در رابطه با اثر دارویی شراب پرسیدند، آن حضرت فرمود: «به درستی خدای عزوجل در چیزی که آن را حرام کرده، دواء و شفائی قرار نداده است.»[۲]
- ابن ابی‌یعفور به امام صادق(ع) عرض کرد: «به مرضی مبتلا هستم که هر وقت شدت می‌کند، قدری نبیذ (شراب انگور) می‌آشامم، درد ساکن می‌شود. امام(ع) فرمود: نیاشام؛ به درستی که حرام است و جز این نیست که از شیطان است و می‌خواهد تو را به حرام بیندازد، اگر از شراب خوردنت ناامید شود، درد برطرف می‌شود. ابن ابی‌یعفور از محضر امام(ع) در مدینه مرخص شد و به کوفه برگشت و دردش بیشتر شدت کرد، بستگانش برایش نبیذ (شراب انگور) آوردند و اصرار به خوردنش کردند. او گفت: به خدا سوگند، قطره‌ای از آن را نخواهم آشامید، چند روزی به شدت ناراحت بود تا اینکه درد برطرف شد و تا آخر عمر به آن مرض مبتلا نشد.»[۳]
بنابراین مطابق این روایات در هیچ حرامی شفا قرار داده نشده است.