آمرزش گناه در قرآن: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
== صدقه و قرض == | == صدقه و قرض == | ||
صدقه دادن باعث از بین رفتن گناهان | صدقه دادن باعث از بین رفتن گناهان میشود. در آیه ۲۷۱ سوره بقره امر به صدقه دادن شده است و خداوند پس از آن می فرماید با این کار خداوند از گناهان شما میگذرد. مفسران ذیل این آیه گفتهاند انفاق در راه خدا در آمرزش گناهان اثر عميق دارد زيرا بعد از دستور انفاق در اين آیه میفرمايد: «و گناهان شما را میپوشاند».<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲، ص: ۳۴۶</ref> در قرآن، صدقه دادن سبب تطهیر و تزکیه میشود. خداوند به پیامبر می فرماید صدقه (زکات) مردم را بگیر که سبب طهارت و تزکیه آنان می شود.<ref>سوره توبه آیه ۱۰۳</ref> | ||
قرض دادن: {{قرآن|إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۚ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ|ترجمه=اگر به خدا قرضالحسنه دهید، آن را برای شما مضاعف میسازد و شما را میبخشد؛ و خداوند شکرکننده و بردبار است!|سوره=تغابن|آیه=۱۷}} حلیم بودن خداوند در این اشاره به آمرزش گناهان و عدم تعجیل در عقول بندگان است.<ref>لغات در تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱، ص۱۹۴</ref> | قرض دادن یکی از راههای آمرزش گناه است که قرآن به آن اشاره کرده است: {{قرآن|إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۚ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ|ترجمه=اگر به خدا قرضالحسنه دهید، آن را برای شما مضاعف میسازد و شما را میبخشد؛ و خداوند شکرکننده و بردبار است!|سوره=تغابن|آیه=۱۷}} از اين آیه معلوم میشود كه انفاق مانند توبه از مكفّرات است.<ref>تفسير احسن الحديث، قرشی، علی اکبر، ج۱۱، ص: ۲۰۰ | ||
</ref>حلیم بودن خداوند در این اشاره به آمرزش گناهان و عدم تعجیل در عقول بندگان است.<ref>لغات در تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱، ص۱۹۴</ref> و نیز آیه ۱۲ سوره مائده هم به این مضمون تصریح کرده است: «لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ». | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۹
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
آمرزش گناه بندگان در قرآن به صراحت آمده است. این آمرزش زمانی تحقق مییابد که بنده، استغفار و توبه کند و از کار خود پشیمان باشد و از خداوند طلب بخشش کند. در قرآن انجام عمل صالح و نیک و انجام کارهای خوب و دادن صدقه، از مصادیقی است که راه آمرزش گناه توسط خداوند را باز میکند.
غفران الهی
غفران و بخشش الهی بارها در قرآن آمده است و خداوند وعده داده است که گناهان بندگان توبه کنندهاش را می پذیرد. آیه ۲۲۱ بقره
آیه ۵۳ زمر. ﴿قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛ بگو: اى بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كردهايد، از رحمت خدا مأيوس مشويد. زيرا خدا همه گناهان را مىآمرزد. اوست آمرزنده و مهربان.﴾(زمر:53)
استغفار و توبه
استغفار و توبه گناهکار اولین شرط برای آمرزش اوست. واژه استغفار ۴۲بار در قرآن كريم به شكلهايی گوناگون آمده است كه در بيشتر موارد، به صيغه امر و از سوی خداوند خطاب به بندگان است.[۱] استغفار یعنی طلب بخشش و غفران از خداوند و توبه یعنی پشیمانی از انجام گناه. توبه در لغت به معنای بازگشت یا بازگشت از معصیت است. توبه و واژگان هم ریشه آن ۸۷ مرتبه در قرآن کریم به کار رفتهاند. در بسیاری از آیات توبه و استغفار در کنار هم آمده است.[۲]
در آیه ۸ سوره تحریم شرط آمرزش گناه را توبه خالصانه میداند: «تَوْبَةً نَصُوحًا» مفسران توبه نصوح را واجد چهار شرط می دانند: «پشيمانى قلبى، استغفار زبانى، ترك گناه، و تصميم بر ترك در آينده.»[۳]
بارها در قرآن ذکر شده است که در قدم اول آمرزش گناه، انسان باید توبه کند و از گناه خود پشیمان باشد:﴿مگر کسی که توبه کند و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، که خداوند گناهان این گروه را به حسنات تبدیل میکند.﴾(فرقان:۷۰) و در آیات زیادی استغفار و توبه به صورت امر آمده است و بندگان را سفارش به این کار می کند تا گناهانشان بخشیده شود: در قرآن از زبان حضرت شعیب(ع) گفته میشود: ﴿وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ؛ و از پروردگار خود آمرزش بخواهيد، سپس به درگاه او توبه كنيد كه پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان] است.﴾(هود:۹۰) هرجا که استغفار در قرآن با فعل امر گفته شده، با اوصاف غفار، غفور، رحیم و ودود آمده است.
عمل نیک
یکی از عواملی که سیئات (گناهان) را از بین میبرد، انجام حسنات (نیکیها) است. حسنات در قرآن مصادیق زیادی دارد. و عبادات و نماز و انفاق را شامل می شود و بر هر کار خیر و خوبی اطلاق دارد. برخی هم حلم و صبر را هم از مصادیق آن میدانند.[۴] اعمال نیک، اعمال بد را از بین می برد. كار نيك كه از انگيزه الهى سر چشمه گرفته، آثار گناه را از بنده میشويد و تيرگیها را به روشنايى مبدل میسازد.[۵] قرآن بارها یادآور شده است که بدی ها را با خوبی دفع کنید.[۶]:﴿و بدی را به نیکی دفع کنند.﴾(رعد:۲۲)
تقوا و عبادت
یکی از مواردی که قرآن تأکید دارد که با انجام آن گناهان بندگان را از بین می برد تقوا و دوری از گناه است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، اگر از خدا پروا داريد، براى شما [نيروى] تشخيص [حق از باطل] قرار مىدهد؛ و گناهانتان را از شما مىزدايد؛ و شما را مىآمرزد؛ و خدا داراى بخشش بزرگ است.﴾(انفال:۲۹) مفسران ذیل این آیه توضیح دادهاند که تقوا و پرهیزکاری گناهان را از بین میبرد.[۷]
و همچنین در جای دیگر قرآن آمده است که اجتناب از گناهان کبیره، باعث آمرزش گناهان دیگر می شود.[۸] در سوره نوح طاعت و عبادت خداوند و تقوا سبب آمرزش گناه دانسته شده است.[۹]
یاد خدا و استغفار از مقدمات آمرزش گناه است.[۱۰] و نیز نماز از حسناتی است که گناهان را از بین می برد:﴿نماز را در دو طرف روز و اوایل شب برپا دار، چرا که نیکیها، بدیها را بر طرف میسازد.﴾(هود:۱۱۴) علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل این آیه نوشته است نمازها حسناتى است كه در دلهاى مؤمنين وارد شده و آثار معصيت و تيرگيهايى كه دلهايشان از ناحيه سيئات كسب كرده از بين میبرد.[۱۱]
تبعیت از پیامبر
یکی از مهمترین عوامل آمرزش گناه، تبعیت از راه پیامبر (ص) است. این تبعیت همان ایمان و تقوا است. پیرو پیامبر (ص) بودن، به معنای انجام واجبات و ترک نواهی و منکرات است. اینگونه خداوند گناهان را میبخشد. در قرآن آمده که به پیامبر گفته میشود که به مردم بگوید اگر خداوند را دوست دارند باید از من پیروی کنند.[۱۲]
نزديكى خدا به بنده، گناهان او را از بين می برد و می آمرزد[۱۳] و این نزدیکی حاصل تقوا و پرهیزکاری است.
ایمان و عمل صالح
عمل صالح، از اعمالی است که سبب آمرزش گناه می شود. خداوند میفرماید: ﴿کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادند، قطعاً گناهان آنان را میپوشانیم.﴾(عنکبوت:۷) در سوره محمد آمده است مومنانی که عمل صالح انجام میدهند خداوند گناهان و بدیهای آنان را میزداید و از بین میبرد.[۱۴] و ایشان با توبه به سوی خداوند میروند.[۱۵]
هجرت و جهاد
﴿پس آنها که در راه خدا هجرت کردند و از خانههای خود بیرون رانده شدند و در راه من آزار دیدند و جنگ کردند و کشته شدند، سوگند یاد میکنم که گناهان آنها را میپوشانم و محو میکنم.﴾(آل عمران:۱۹۵)
صدقه و قرض
صدقه دادن باعث از بین رفتن گناهان میشود. در آیه ۲۷۱ سوره بقره امر به صدقه دادن شده است و خداوند پس از آن می فرماید با این کار خداوند از گناهان شما میگذرد. مفسران ذیل این آیه گفتهاند انفاق در راه خدا در آمرزش گناهان اثر عميق دارد زيرا بعد از دستور انفاق در اين آیه میفرمايد: «و گناهان شما را میپوشاند».[۱۶] در قرآن، صدقه دادن سبب تطهیر و تزکیه میشود. خداوند به پیامبر می فرماید صدقه (زکات) مردم را بگیر که سبب طهارت و تزکیه آنان می شود.[۱۷]
قرض دادن یکی از راههای آمرزش گناه است که قرآن به آن اشاره کرده است: ﴿إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۚ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ؛ اگر به خدا قرضالحسنه دهید، آن را برای شما مضاعف میسازد و شما را میبخشد؛ و خداوند شکرکننده و بردبار است!﴾(تغابن:۱۷) از اين آیه معلوم میشود كه انفاق مانند توبه از مكفّرات است.[۱۸]حلیم بودن خداوند در این اشاره به آمرزش گناهان و عدم تعجیل در عقول بندگان است.[۱۹] و نیز آیه ۱۲ سوره مائده هم به این مضمون تصریح کرده است: «لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ».
مطالعه بیشتر
- گناهشناسی، محسن قرائتی.
- اخلاق در قرآن دوره ۳ جلدی، آیت الله مکارم شیرازی.
منابع
- ↑ دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ص۳۳۲۵
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۳۹۸۸
- ↑ تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۴، ص: ۲۹۰
- ↑ ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج۱۶، ص: ۷۷
- ↑ تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۴، ص: ۲۶۷
- ↑ سوره هود آیه ۱۱۴، سوره قصص آیه ۵۴
- ↑ روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ابوالفتوح رازی، ج۹، ص: ۱۰۰
- ↑ سوره نساء آیه ۳۱
- ↑ سوره نوح آیات ۳و ۴
- ↑ سوره آلعمران آیه ۱۳۵
- ↑ ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج۱۱، ص: ۷۸
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۳۱
- ↑ ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج3، ص: 251
- ↑ سوره محمد آیه ۲
- ↑ سوره فرقان آیه ۷۱
- ↑ تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲، ص: ۳۴۶
- ↑ سوره توبه آیه ۱۰۳
- ↑ تفسير احسن الحديث، قرشی، علی اکبر، ج۱۱، ص: ۲۰۰
- ↑ لغات در تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، ج۱، ص۱۹۴