فرق بین اصول دین و فروع دین: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{اصول دین و فروع دین}} | {{اصول دین و فروع دین}} | ||
{{پاسخ}}[[اصول دين]] مسائل اعتقادى است كه تعقل، شناخت و اعتقاد در آنها مطلوب است، و [[فروع دين]] مسائلى است كه مطلوب در آنها عمل | {{پاسخ}}[[اصول دين]] مسائل اعتقادى است كه تعقل، شناخت و اعتقاد در آنها مطلوب است، و [[فروع دين]] مسائلى است كه مطلوب در آنها عمل است، خواه از مقوله فعل باشد يا از مقوله ترك.<ref>دانشنامه کلام اسلامی، جمعی از محققین، ج۱، ص۵۱</ref> | ||
* بخش عقاید در دین را «اصول» و بخش احکام عملی را «فروع» می‌نامند. | * بخش عقاید در دین را «اصول» و بخش احکام عملی را «فروع» می‌نامند. | ||
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۱
سؤال
فرق بین اصول دین و فروع دین را به صورت کامل بیان کنید؟
|
اصول دين مسائل اعتقادى است كه تعقل، شناخت و اعتقاد در آنها مطلوب است، و فروع دين مسائلى است كه مطلوب در آنها عمل است، خواه از مقوله فعل باشد يا از مقوله ترك.[۱]
- بخش عقاید در دین را «اصول» و بخش احکام عملی را «فروع» می‌نامند.
- در اصول دین تقلید جایز نیست اما در فروع دین می‌توان تقلید کرد.
- در مسائل عملی دین باید به اهل خبره مراجعه کرده و به او اعتماد نموده و به سخنان او عمل نمود. این اعتماد و عمل را تقلید می‌گویند.[۲] اما در اصول دین خود انسان باید با تحقیق و مطالعه بدان دست یابد.
- در اصول دین باید از راه عقل به یقین رسید اما در فروع دین، نیاز به اثبات عقلی نیست.
- عبادات بخشی مهم از مجموعۀ اعمال و رفتاری را تشكیل می‌دهند كه در فرهنگ اسلامی با عنوان «فروع دین» شناخته شده است. در كنار مجموعۀ اعتقادی «اصول دین»، فروع دین ناظر بر جنبه‌های عملی دیانت اسلام است.[۳]
- اصول دين همانا پيوند دارند به عقل و انديشه و باور آدمى از اين روى بايد به گونه ايمان و اعتقاد در آيند. در برابرِ فروع دين به عمل و كردار آدميان پيوند دارند. اصول دين در حقيقت هويّت فكرى و ساختار اعتقاديِ انسان را شكل مى‌دهند و روش رفتار و كردار مؤمنان را روشن مى‌كنند. به تعبير ديگر: حقايقى كلى و فراگير كه جهان‌بينيِ دين را مى‌نمايانند. اصول دين بن و بنياد دين را تشكيل مى‌دهند كه دين بدون آن اصول بنيادى نخواهد داشت. اصولى است كه با ناديده انگاشتن هر يك از آنها دين و اهداف و رسالت آن فرو مى‌ريزد.[۴]
مطالعه بیشتر
- آموزش کلام اسلامی، محمد سعیدی مهر.
- الهیات و معارف اسلامی، جعفر سبحانی.