درخت طلح در آیه ۲۹ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:بهشت using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}مراد از درخت طلح در آیه ۲۹ سوره واقعه چیست؟{{پایان سوال}} | {{سوال}}مراد از درخت طلح در آیه ۲۹ سوره واقعه چیست؟{{پایان سوال}} | ||
[[پرونده:درخت طلح نجدی.jpg|بندانگشتی|درخت طلح نجدی یا اقاقیای جیراردی، که به باور برخی از پژوهشگران، تطابق بیشتری با واژه طلح در قرآن دارد.]] | |||
'''طَلْح''' درختی است که در آیه ۲۹ سوره [[سوره واقعه|واقعه]]، یکی از نعمت‌های [[اصحاب یمین]] در [[بهشت]] شمرده شده و به باور بسیاری از [[مفسران]]، منظور از آن درخت موز است.<ref>نیشابوری محمود، إیجازالبیان عن معانی القرآن، دار الغرب الاسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق؛ شهاب الدین احمد بن محمد، التبیان فی تفسیر غریب القرآن، دار الغرب الإسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۳ ق؛ جلال الدین سیوطی، تفسیر الجلالین، مؤسسه النور للمطبوعات - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۶ ق؛ ابن ابی حاتم، تفسیر القرآن العظیم (ابن‌ابی‌حاتم)، مکتبه نزار مصطفی الباز، عربستان سعودی، چاپ سوم، ۱۴۱۹ ق؛ موسوی همدانی سید محمد باقر، ترجمه تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی جامعهٔ مدرسین حوزه علمیه قم، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ش؛ حسینی شاه عبدالعظیمی حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، انتشارات میقات، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش؛ قرشی سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، بنیاد بعثت، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۷ ش.</ref> درباره معنای این واژه در [[قرآن]]، نظرهای دیگری مانند درخت اقاقیا، مورد و مو نیز بیان شده است.<ref>رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۰.</ref> [[خلیل بن احمد فراهیدی]] لغت‌شناس قرن دوم قمری، درخت طلح که در قرآن ذکر شده را درخت موز معنا کرده است.<ref>کتاب العین، ج۳، ص۱۶۹</ref> [[فخرالدین طریحی|فخرالدین طُریحی]] لغت‌شناس [[شیعه]] قرن یازدهم قمری نیز، طلح را به معنای درخت موز که زیبا، سرسبز و پر عطر است دانسته است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ص۳۹۲</ref> | '''طَلْح''' درختی است که در آیه ۲۹ سوره [[سوره واقعه|واقعه]]، یکی از نعمت‌های [[اصحاب یمین]] در [[بهشت]] شمرده شده و به باور بسیاری از [[مفسران]]، منظور از آن درخت موز است.<ref>نیشابوری محمود، إیجازالبیان عن معانی القرآن، دار الغرب الاسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق؛ شهاب الدین احمد بن محمد، التبیان فی تفسیر غریب القرآن، دار الغرب الإسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۳ ق؛ جلال الدین سیوطی، تفسیر الجلالین، مؤسسه النور للمطبوعات - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۶ ق؛ ابن ابی حاتم، تفسیر القرآن العظیم (ابن‌ابی‌حاتم)، مکتبه نزار مصطفی الباز، عربستان سعودی، چاپ سوم، ۱۴۱۹ ق؛ موسوی همدانی سید محمد باقر، ترجمه تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی جامعهٔ مدرسین حوزه علمیه قم، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ش؛ حسینی شاه عبدالعظیمی حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، انتشارات میقات، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش؛ قرشی سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، بنیاد بعثت، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۷ ش.</ref> درباره معنای این واژه در [[قرآن]]، نظرهای دیگری مانند درخت اقاقیا، مورد و مو نیز بیان شده است.<ref>رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۰.</ref> [[خلیل بن احمد فراهیدی]] لغت‌شناس قرن دوم قمری، درخت طلح که در قرآن ذکر شده را درخت موز معنا کرده است.<ref>کتاب العین، ج۳، ص۱۶۹</ref> [[فخرالدین طریحی|فخرالدین طُریحی]] لغت‌شناس [[شیعه]] قرن یازدهم قمری نیز، طلح را به معنای درخت موز که زیبا، سرسبز و پر عطر است دانسته است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ص۳۹۲</ref> | ||
برخی پژوهشگران معاصر معتقدند واژه طلح در این آیه، با درخت | برخی پژوهشگران معاصر معتقدند واژه طلح در این آیه، با درخت اقاقیا تطابق بیشتری دارد؛ زیرا سوره واقعه از جمله [[سوره‌های مکی]] است و شیوه قرآن استفاده از مثال‌هایی از طبیعیت است که برای مخاطبانِ نخستینِ قرآن، قابل فهم باشد.<ref>رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۰.</ref> به گفته این پژوهشگران، یکی از پوشش‌های گیاهی مکه درخت طلح نجدی (اقاقیای جیراردی) است که بیشترین مطابقت را با واژه طلح در قرآن دارد.<ref>رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۸.</ref> | ||
== آیه و ترجمه == | == آیه و ترجمه == | ||
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۴۹
سؤال
مراد از درخت طلح در آیه ۲۹ سوره واقعه چیست؟
طَلْح درختی است که در آیه ۲۹ سوره واقعه، یکی از نعمت‌های اصحاب یمین در بهشت شمرده شده و به باور بسیاری از مفسران، منظور از آن درخت موز است.[۱] درباره معنای این واژه در قرآن، نظرهای دیگری مانند درخت اقاقیا، مورد و مو نیز بیان شده است.[۲] خلیل بن احمد فراهیدی لغت‌شناس قرن دوم قمری، درخت طلح که در قرآن ذکر شده را درخت موز معنا کرده است.[۳] فخرالدین طُریحی لغت‌شناس شیعه قرن یازدهم قمری نیز، طلح را به معنای درخت موز که زیبا، سرسبز و پر عطر است دانسته است.[۴]
برخی پژوهشگران معاصر معتقدند واژه طلح در این آیه، با درخت اقاقیا تطابق بیشتری دارد؛ زیرا سوره واقعه از جمله سوره‌های مکی است و شیوه قرآن استفاده از مثال‌هایی از طبیعیت است که برای مخاطبانِ نخستینِ قرآن، قابل فهم باشد.[۵] به گفته این پژوهشگران، یکی از پوشش‌های گیاهی مکه درخت طلح نجدی (اقاقیای جیراردی) است که بیشترین مطابقت را با واژه طلح در قرآن دارد.[۶]
آیه و ترجمه
| ﴿ | وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ
و درختان موزی که میوه‌هایش خوشه خوشه روی هم چیده شده است. واقعه:۲۹ |
﴾ |
منابع
- ↑ نیشابوری محمود، إیجازالبیان عن معانی القرآن، دار الغرب الاسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق؛ شهاب الدین احمد بن محمد، التبیان فی تفسیر غریب القرآن، دار الغرب الإسلامی - بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۳ ق؛ جلال الدین سیوطی، تفسیر الجلالین، مؤسسه النور للمطبوعات - بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۶ ق؛ ابن ابی حاتم، تفسیر القرآن العظیم (ابن‌ابی‌حاتم)، مکتبه نزار مصطفی الباز، عربستان سعودی، چاپ سوم، ۱۴۱۹ ق؛ موسوی همدانی سید محمد باقر، ترجمه تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی جامعهٔ مدرسین حوزه علمیه قم، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ش؛ حسینی شاه عبدالعظیمی حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، انتشارات میقات، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش؛ قرشی سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، بنیاد بعثت، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۷ ش.
- ↑ رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۰.
- ↑ کتاب العین، ج۳، ص۱۶۹
- ↑ مجمع البحرین، ج۲، ص۳۹۲
- ↑ رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۰.
- ↑ رفیعی، مریم و دیگران، «مصداق شناسی واژه طلح در قرآن با تأکید بر منابع تفسیری و گیاه شناسی»، در دو فصلنامه کتاب قیم، سال دهم، شماره ۲۲، بهار و تابستان ۱۳۹۹ش، ص۱۴۸.