مذمت زنان نازا: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۹

سؤال

برخی از روایات، زن نازا را مذمت کرده‌اند، با وجود اینکه گناهی از آنان سر نزده است، یا به مردان توصیه شده است که همسر فرزندزا (ولود) اختیار کنند، ولی به زنان چنین توصیه‌ای نشده، و علت نازایی به مردان نیز مربوط می‌شود، این‌گونه روایات چگونه قابل توجیه است؟

فهم درست حدیث، نیازمند آگاهی و به کارگیری دانشی به نام «فقه الحدیث» است. این علم می‌آموزد که حدیث نباید با آموزه‌های قطعی و تردید ناپذیر دین و عقل مخالف باشد. اگر حدیثی در ظاهر از چنین خصوصیتی برخوردار بود، اگر قابل تأویل و توجیه باشد، قابل پذیرش و در غیر این صورت، حدیث را باید کنار گذاشت. امام صادق(ع) در روایتی می‌فرماید: «اگر یک حدیث را «درست» بفهمید، بهتر است از هزار حدیثی که (برای دیگران) نقل می‌کنید. ...»^[۱]

مصادیق احادیث با چنین موضوعاتی نیازمند بررسی به شکلی دقیق بوده و نباید به ظاهر حدیث بسنده شود.

نازایی خواست و حکمت الهی: خداوند در قرآن می‌فرماید: فرمانروایی «مطلق» آسمان‌ها و زمین از آن خدا است هر چه بخواهد می‌آفریند. و به هر کس بخواهد فرزند دختر و به هر کس بخواهد فرزند پسر می‌دهد. یا آنها را پسران و دختران توأم با یکدیگر می‌گرداند و هر که را بخواهد عقیم می‌سازد. او دانای توانا است.^[۲] از این آیه به دست می‌آید که نازایی نیز خواستی الهی بوده و بیرون از اختیار انسان است و در آموزه‌های دین اسلام و مذهب تشیع، مذّمت و نکوهش شخص هنگامی ممکن است که آدمی با انتخاب و اختیار کار بدی را انجام داده باشد. بر این پایه نازایی زنان چیزی نیست که شایسته مذمت قرار گیرد. بنابراین نمی‌توان معنای ظاهری این دست از روایات را پذیرفت. همچنین عقل نیز این مسئله را درک می‌نماید که مذمت بر مقابل کار بد و اشتباه اختیاری است و فهم چنین مطلبی نیاز به بیان دین ندارد و اگر در آموزه‌های دین آمده، برای تأکید فهم عقل است.

نازایی برخی از همسران رسول الله: عده ای از زنان پیامبر(ص) نازا بودند ولی آن حضرت هیچ‌گاه از همسران خود جدا نشدند و نازایی آنان موجب بی‌مهری به آنان نگردید. در میان همسران پیامبر(ص) تنها حضرت خدیجه و ام ابراهیم دارای فرزند شدند و بیشتر همسران او نتوانستند برای پیامبر(ص) فرزندی بیاورند. از این رو با نگاه به سیره پیامبران الهی، به ویژه پیامبر اسلام(ص) دانسته می‌شود که هیچ زن نازایی به خاطر نازایی‌اش سزاوار مذمت و نکوهش نیست.

توصیه‌های دین اسلام به فرزندان فراوان: یکی از حکمت‌ها را فراوانی امت اسلامی دانسته‌اند. در این راستا پیامبر(ص) فرمود: «فرزندانتان را زیاد کنید که من فردا با فراوانی شما بر دیگر امت‌ها افتخار می‌کنم.»^[۳] و در حدیث دیگر، یکی از مزایای فرزند داشتن را، فرزند صالح برمی‌شمرد. رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «از سعادت مرد، داشتن فرزند صالح است».^[۴] یکی دیگر از حکمت‌های آن بقاء نسل معرفی شده است، که در واقع اجابت و پاسخی است برای یک خواست طبیعی و فطری. پیامبر(ص) فرمود: «هیچ‌یک از شما نباید فرزندخواهی را واگذارد، چرا که وقتی انسان بمیرد و فرزندی نداشته باشد از نام و آوازه می‌افتد.»^[۵]

چگونگی آگاهی از نازایی زنان: زنی که هنوز ازدواج نکرده، از کجا می‌توان آگاه شد که او عقیم است یا نه! بسیاری از زنان سال‌ها پس از ازدواج دارای فرزند شده‌اند. از این رو این احتمال وجود دارد که این دست روایات نمی‌تواند ناظر به اوّلین ازدواج زنان باشد و مراد زنان بیوه یا مطلقه‌ای هستند که پس از سال‌ها ازدواج صاحب فرزند نشده‌اند و کسانی که به دنبال داشتن فرزند هستند نباید با آنان ازدواج کنند.

و از این نگاه می‌توان گفت روایات به افرادی که می‌خواهند بچه دار شوند، گوشزد می‌کند که ثمره ازدواج با این زنان که نازا هستند، داشتن فرزند نخواهد شد و لذا مبادا پس از ازدواج با همسرتان مشکلاتی داشته باشید و اگر هدف تان داشتن فرزند است از ازدواج با این زنان بپرهیزید. بنابراین مذمت و نکوهش زنان نازا از نظر عقلانی پذیرفته نیست و با آموزه‌های دین و سیره پیامبران ناسازگار است. بر این پایه روایات در مقام نکوهش زنان عقیم نیستند بلکه توصیه و ترغیب به داشتن فرزند می‌کنند.

در پاسخ به بخش دوّم پرسش گوییم: در قرآن آمده است: {{قرآن|نساؤکم حرث لکم^[۶]؛ «زنان شما کشتزار شما هستند».

در این آیه کریمه خداوند زنان را به زمین کشاورزی تشبیه می‌کند و مردان را به زارعانی که در این زمین بذر افشانی می‌کنند. اگر چه در زراعت، هم باید زمین شرایط مناسب را داشته باشد و هم بذر بی نقص باشد تا زراعت به عمل آید. و در موضوع فرزند دار شدن هم همین گونه است.

یعنی اگر زنی هم می‌خواهد دارای فرزند باشد می‌تواند به مردان عقیم جواب مثبت ندهد و با مردی ازدواج کند که امید بچه دار شدن باشد و اگر در روایات می‌بینیم که با لفظ مذکر یا گفته با زنان نازا ازدواج نکنید، مراد این نیست که این به زنان نظر دارد، چرا که زبان دین زبان جامعه است و چون در ادبیات عرب بیشتر با الفاظ مذکر صحبت می‌شود لذا در این گونه روایات هم به ازدواج نکردن زنان با مردان عقیم اشاره نشده و به عبارتی دیگر همان گونه که اگر مردی می‌خواهد بچه داشته باشد بایستی همسری ولود داشته باشد و اگر زنی هم می‌خواهد بچه داشته باشد می‌تواند همسری را برگزیند که عقیم نباشد.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱ـ حکمت نامه کودک، محمدی ری شهری.

منابع

↑ شیخ صدوق، معانی الاخبار، تحقیق علی اکبر غفاری، انتشارات اسلامی، ص۲، ح۳.
↑ شوری / ۵۰.
↑ محمدی، ری شهری، حکمت نامه کودک، ترجمه عباس پسندیده، قم دارالحدیث، ص۲۸، ح۲۹.
↑ حکمت نامه کودک، ص۲۴، ح۱۸.
↑ حکمت نامه کودک، ص۲۰، ح۵.
↑ بقره / ۲۲۳.

[1] شیخ صدوق، معانی الاخبار، تحقیق علی اکبر غفاری، انتشارات اسلامی، ص۲، ح۳.

[2] شوری / ۵۰.

[3] محمدی، ری شهری، حکمت نامه کودک، ترجمه عباس پسندیده، قم دارالحدیث، ص۲۸، ح۲۹.

[4] حکمت نامه کودک، ص۲۴، ح۱۸.

[5] حکمت نامه کودک، ص۲۰، ح۵.

[6] بقره / ۲۲۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
-برخی از روایات، زن نازا را مذمت کرده‌اند، با وجود اینکه گناهی از آنان سر نزده است، یا به مردان توصیه شده است که همسر فرزندزا (ولود) اختیار کنند، ولی به زنان چنین توصیه‌ای نشده، و علت نازایی به مردان نیز مربوط می‌شود، این‌گونه روایات را چگونه قابل توجیه است؟
+برخی از روایات، زن نازا را مذمت کرده‌اند، با وجود اینکه گناهی از آنان سر نزده است، یا به مردان توصیه شده است که همسر فرزندزا (ولود) اختیار کنند، ولی به زنان چنین توصیه‌ای نشده، و علت نازایی به مردان نیز مربوط می‌شود، این‌گونه روایات چگونه قابل توجیه است؟
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-فهم درست حدیث، نیازمند آگاهی و به کارگیری دانشی به نام «فقه الحدیث» است. این علم می‌آموزد که حدیث نباید با آموزه‌های قطعی و تردید ناپذیر دین و عقل مخالف باشد. اگر حدیثی در ظاهر از چنین خصوصیتی برخوردار بود، اگر قابل تأویل و توجیه باشد، قابل پذیرش و در غیر این صورت، حدیث را باید کنار گذاشت.
+فهم درست حدیث، نیازمند آگاهی و به کارگیری دانشی به نام «فقه الحدیث» است. این علم می‌آموزد که حدیث نباید با آموزه‌های قطعی و تردید ناپذیر دین و عقل مخالف باشد. اگر حدیثی در ظاهر از چنین خصوصیتی برخوردار بود، اگر قابل تأویل و توجیه باشد، قابل پذیرش و در غیر این صورت، حدیث را باید کنار گذاشت. امام صادق(ع) در روایتی می‌فرماید: «اگر یک حدیث را «درست» بفهمید، بهتر است از هزار حدیثی که (برای دیگران) نقل می‌کنید. ...»<ref>شیخ صدوق، معانی الاخبار، تحقیق علی اکبر غفاری، انتشارات اسلامی، ص۲، ح۳.</ref>
-امام صادق(ع) در روایتی می‌فرماید: «اگر یک حدیث را «درست» بفهمید، بهتر است از هزار حدیثی که (برای دیگران) نقل می‌کنید. شما نمی‌توانید کارشناس دین گردید مگر آن که مفاهیم کلام ما را دریابید. همانا هر سخنی از سخنان ما به هفتاد گونه «معنا پذیر» است، که راه خروج از آنها «دست کشیدن از آن معانی» برای ما باز است.»<ref>شیخ صدوق، معانی الاخبار، تحقیق علی اکبر غفاری، انتشارات اسلامی، ص۲، ح۳.</ref>
+مصادیق احادیث با چنین موضوعاتی نیازمند بررسی به شکلی دقیق بوده و نباید به ظاهر حدیث بسنده شود.
-۱. نازایی خواست و حکمت الهی: خداوند در قرآن می‌فرماید: فرمانروایی «مطلق» آسمان‌ها و زمین از آن خداست هر چه بخواهد می‌آفریند. و به هر کس بخواهد فرزند دختر و به هر کس بخواهد فرزند پسر می‌دهد. یا آنها را پسران و دختران توأم با یکدیگر می‌گرداند و هر که را بخواهد عقیم می‌سازد. او دانای تواناست.<ref>شوری / ۵۰.</ref>
+* '''نازایی خواست و حکمت الهی''': خداوند در قرآن می‌فرماید: فرمانروایی «مطلق» آسمان‌ها و زمین از آن خدا است هر چه بخواهد می‌آفریند. و به هر کس بخواهد فرزند دختر و به هر کس بخواهد فرزند پسر می‌دهد. یا آنها را پسران و دختران توأم با یکدیگر می‌گرداند و هر که را بخواهد عقیم می‌سازد. او دانای توانا است.<ref>شوری / ۵۰.</ref> از این آیه به دست می‌آید که نازایی نیز خواستی الهی بوده و بیرون از اختیار انسان است و در آموزه‌های دین اسلام و مذهب تشیع، مذّمت و نکوهش شخص هنگامی ممکن است که آدمی با انتخاب و اختیار کار بدی را انجام داده باشد. بر این پایه نازایی زنان چیزی نیست که شایسته مذمت قرار گیرد. بنابراین نمی‌توان معنای ظاهری این دست از روایات را پذیرفت. همچنین عقل نیز این مسئله را درک می‌نماید که مذمت بر مقابل کار بد و اشتباه اختیاری است و فهم چنین مطلبی نیاز به بیان دین ندارد و اگر در آموزه‌های دین آمده، برای تأکید فهم عقل است.
-از این آیه کریمه به دست می‌آید که نازایی یک خواست الهی بوده و بیرون از اختیارمان است و بسی روشن است که از آموزه‌های مسلّم دین اسلام و مذهب تشیّع، آن است که مذّمت و نکوهش شخص، هنگامی سزاوار است که آدمی با انتخاب و اختیار خود کار بدی را انجام داده باشد.
+* '''نازایی برخی از همسران رسول الله''': عده ای از زنان پیامبر(ص) نازا بودند ولی آن حضرت هیچ‌گاه از همسران خود جدا نشدند و نازایی آنان موجب بی‌مهری به آنان نگردید. در میان همسران پیامبر(ص) تنها حضرت خدیجه و ام ابراهیم دارای فرزند شدند و بیشتر همسران او نتوانستند برای پیامبر(ص) فرزندی بیاورند. از این رو با نگاه به سیره پیامبران الهی، به ویژه پیامبر اسلام(ص) دانسته می‌شود که هیچ زن نازایی به خاطر نازایی‌اش سزاوار مذمت و نکوهش نیست.
-بر این پایه نازایی زنان چیزی نیست که شایسته مذمّت قرار گیرد.
+* '''توصیه‌های دین اسلام به فرزندان فراوان''': یکی از حکمت‌ها را فراوانی امت اسلامی دانسته‌اند. در این راستا پیامبر(ص) فرمود: «فرزندانتان را زیاد کنید که من فردا با فراوانی شما بر دیگر امت‌ها افتخار می‌کنم.»<ref>محمدی، ری شهری، حکمت نامه کودک، ترجمه عباس پسندیده، قم دارالحدیث، ص۲۸، ح۲۹.</ref> و در حدیث دیگر، یکی از مزایای فرزند داشتن را، فرزند صالح برمی‌شمرد. رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «از سعادت مرد، داشتن فرزند صالح است».<ref>حکمت نامه کودک، ص۲۴، ح۱۸.</ref> یکی دیگر از حکمت‌های آن بقاء نسل معرفی شده است، که در واقع اجابت و پاسخی است برای یک خواست طبیعی و فطری. پیامبر(ص) فرمود: «هیچ‌یک از شما نباید فرزندخواهی را واگذارد، چرا که وقتی انسان بمیرد و فرزندی نداشته باشد از نام و آوازه می‌افتد.»<ref>حکمت نامه کودک، ص۲۰، ح۵.</ref>
-از این رو، نمی‌توانیم معنای ظاهری این دست از روایات را بپذیریم.
+* '''چگونگی آگاهی از نازایی زنان''': زنی که هنوز ازدواج نکرده، از کجا می‌توان آگاه شد که او عقیم است یا نه! بسیاری از زنان سال‌ها پس از ازدواج دارای فرزند شده‌اند. از این رو این احتمال وجود دارد که این دست روایات نمی‌تواند ناظر به اوّلین ازدواج زنان باشد و مراد زنان بیوه یا مطلقه‌ای هستند که پس از سال‌ها ازدواج صاحب فرزند نشده‌اند و کسانی که به دنبال داشتن فرزند هستند نباید با آنان ازدواج کنند.
-افزون بر آن، اساساً هر عاقلی به خوبی در می‌یابد که رفتار ناپسند هنگامی سزاوار نکوهش است که با اختیار و انتخاب خود آدمی صورت گرفته باشد. و فهم چنین مطلبی نیاز به بیان دین ندارد و اگر در آموزه‌های دین آمده است، برای تأکید فهم عقل می‌باشد.
+و از این نگاه می‌توان گفت روایات به افرادی که می‌خواهند بچه دار شوند، گوشزد می‌کند که ثمره ازدواج با این زنان که نازا هستند، داشتن فرزند نخواهد شد و لذا مبادا پس از ازدواج با همسرتان مشکلاتی داشته باشید و اگر هدف تان داشتن فرزند است از ازدواج با این زنان بپرهیزید. بنابراین مذمت و نکوهش زنان نازا از نظر عقلانی پذیرفته نیست و با آموزه‌های دین و سیره پیامبران ناسازگار است. بر این پایه روایات در مقام نکوهش زنان عقیم نیستند بلکه توصیه و ترغیب به داشتن فرزند می‌کنند.
-۲. نازایی برخی از همسران رسول الله: عده ای از زنان پیامبر اکرم(ص) نازا بودند ولی آن حضرت هیچ‌گاه از همسران خود جدا نشدند و نازایی آنان موجب بی مهری به آنان نگردید.
-در میان همسران پیامبر اکرم(ص) تنها حضرت خدیجه و امّ ابراهیم دارای فرزند شدند و بیشتر همسران او نتوانستند برای پیامبر اکرم(ص) فرزندی بیاورند از این رو با نگاه به سیره پیامبران الهی، به ویژه پیامبر اسلام(ص) دانسته می‌شود که هیچ زن نازایی به خاطر نازایی اش سزاوار مذمّت و نکوهش نمی‌باشد.
-۳. نکته سوّمی که توجه بدان نیز مهم است، چگونگی آگاهی از نازایی زنان است. زنی که هنوز ازدواج نکرده، از کجا می‌توان آگاه شد که او عقیم است یا نه! افزون بر آن، چه بسیار بوده‌اند زنانی که سال‌ها پس از ازدواج دارای فرزند گردیده‌اند. با این همه، آیا می‌توان به راحتی پی برد که کدام زن عقیم است؟ از این رو می‌توان گفت این دست از روایات نمی‌تواند ناظر به اوّلین ازدواج زنان باشد. بر این پایه تنها صورتی که می‌ماند، آن است که بگوییم مراد از روایات، زنان بیوه یا مطلّقه ای هستند که پس از سال‌ها ازدواج نتوانستند صاحب فرزند گردند. و چون این دست از زنان آزمون نازایی را داده‌اند، تا اندازه ای می‌توان پذیرفت که آنان صلاحیت برای فرزند دار شدن را ندارند و کسانی که به دنبال داشتن فرزندند نباید با آنان ازدواج کنند.
-و از این نگاه می‌توان گفت روایات به افرادی که می‌خواهند بچه دار شوند، گوشزد می‌کند که ثمره ازدواج با این زنان که نازا هستند، داشتن فرزند نخواهد شد و لذا مبادا پس از ازدواج با همسرتان مشکلاتی داشته باشید و اگر هدف تان داشتن فرزند است از ازدواج با این زنان بپرهیزید.
-۴. در دین اسلام بسیار توصیه شده است که فرزندان فراوانی داشته باشید، البته علّت‌ها و حکمت‌های گوناگونی را برای آن بیان کرده‌اند.
-یکی از حکمت‌ها را فراوانی امّت اسلامی دانسته‌اند. در این راستا: پیامبر اکرم(ص) فرمود: فرزندانتان را زیاد کنید که من فردا با فراوانی شما بر دیگر امّت‌ها افتخار می‌کنم.<ref>محمدی، ری شهری، حکمت نامه کودک، ترجمه عباس پسندیده، قم دارالحدیث، ص۲۸، ح۲۹.</ref>
-و یا در حدیث دیگر، یکی از مزایای فرزند داشتن را، فرزند صالح برمی‌شمرد.
-رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «من سعاده الرّجل الولد الصالح؛ از سعادت مرد، داشتن فرزند صالح است».<ref>همان، ص۲۴، ح۱۸.</ref>
-و یا یکی دیگر از حکمت‌های آن را بقاء نسل معرفی می‌کند، که در واقع اجابت و پاسخی است برای یک خواست طبیعی و فطری.
-پیامبر اکرم(ص) فرمود: هیچ‌یک از شما نباید فرزند خواهی را واگذارد، چرا که وقتی انسان بمیرد و فرزندی نداشته باشد از نام و آوازه می‌افتد.<ref>همان، ص۲۰، ح۵.</ref>
-از این رو، آدمی برای اجابت خواسته طبیعی خود، نیازمند فرزند است، به همین خاطر توصیه بسیاری شده است که همسر «ولود» انتخاب کنید.
-نتیجه ای که می‌توان از مطالب یاد شده به دست آورد آن است: مذمت و نکوهش زنان نازا در نزد عقل سلیم پذیرفته نیست و با آموزه‌های دین و سیره پیامبران ناسازگار است. بر این پایه روایات در مقام نکوهش زنان عقیم نیستند بلکه توصیه و ترغیب به داشتن فرزند می‌کنند. و چون شناخت زن عقیم تنها در صورتی است که زن، بیوه یا مطلّقه ای بوده باشد که پس از سال‌ها ازدواج نتوانسته است فرزند بیاورد، در روایات از ازدواج با این دست از زنان بازداشته شده تا مرد بتواند پاسخ گوی خواست طبیعی خود باشد. و از آنجا که چه بسیارند زنان بیوه و نازایی که مردان راغب ازدواج با آنان شده بنابراین اگر مردی فرزند می‌خواهد با این زنان ازدواج نکند ولی اگر کسی فرزند دارد یا به هر دلیلی نمی‌خواهد بچه داشته باشد می‌تواند با این زنان با تقوا ازدواج کرده و زندگی سعادتمندی داشته باشد.
 در پاسخ به بخش دوّم پرسش گوییم: در قرآن آمده است: {{قرآن|نساؤکم حرث لکم<ref>بقره / ۲۲۳.</ref>؛ «زنان شما کشتزار شما هستند».