اتهام به داوود(ع) در تورات: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۶

سؤال

آیا داستان عاشق شدن حضرت داوود پیامبر به زن یکی از سرداران نظامیش حقیقت دارد؟

تهمت زنای محصنه به داوود(ع) از مواردی است که در تورات تحریف شده، آمده است. قرآن پیامبران را معصوم از گناه دانسته و از داوود(ع) به نیکی یاد نموده است. قرآن تورات را تحریف شده عالمان یهود می‌داند. در منابع شیعی نیز به این تهمت پاسخ هایی داده شده است.

اتهام تورات تحریف شده به داوود

در کتاب مقدس یهودیان،‌ داستانی تقریبا طولانی نقل شده که براساس آن داوود(ع) با زن شوهر‌دار زنا کرده است.^[۱] زن حامله شد و در نهایت داوود به فرمانده سپاهش دستور داد تا اوریا (شوهر این زن) در جلوی سپاه بجنگد. آن مرد کشته شد و داوود با این زن ازدواج کرد.^[۲] امام علی(ع) می‌فرماید: «هر کس را نزد من آورند که بگوید داوود با همسر «اوریا» همبستر شده، دو حد بر او جاری می‌کنم؛ حدی برای توهین به مقام نبوت و حدی برای تهمت ناروا به داوود»^[۳]

ردّ اتهام از داوود

در رد اتهام از داوود(ع) پاسخ های متفاوتی از جانب عالمان شیعه گفته شده است:

قرآن کریم به تحریف قوم یهود اشاره می‌کند و از انبیای الهی رفع اتهام می کند؛ ﴿بعضی از یهودیان، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی‌اش تغییر می‌دهند﴾(نسا:۴۶)

بزرگان شیعه معتقدند که امکان ندارد که داوود(ع) در حال نماز، حواسش به یک کبوتر جلب شده و به دنبال آن برود و نماز خود را رها کند، زیرا چنین کاری در شأن یک پیامبر نیست مخصوصا داوود(ع) که در قرآن به عنوان خلیفه الهی از او یاد شده است. همچنین چگونه ممکن است که داوود(ع) همسایه و فرمانده سپاه خود را نشناخته و اطلاعی از حضور او در میدان جنگ نداشته باشد.

آنها معتقدند چنین تحریفی توسط عالمان یهود برای توجیه رفتار زشت خود در تورات انجام گرفته است. این تهمت که توسط افرادی دروغگو وارد متون اسلامی شده است با ظاهر آیات قرآن مخالفت دارد.

طبرسی مفسر شیعه در پاسخ به این تهمت گفته است که اگر یک فرد عادی چنین کاری کند از عدالت ساقط می‌شود، پس چگونه ممکن است در حق یک پیامبر که امانت داری اولین شرط آن است چنین چیزی گفته شود.^[۴]

علامه طباطبایی داستان تورات را از شأن پیامبر الهی به دور می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن‌جهم به او فرمود:«پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.^[۵]».^[۶]

شیخ طوسی نیز این داستان را جعلی دانسته و این رفتار را از مردم پست غیرممکن دانسته است، چه رسد به پیامبری مثل داوود(ع). خداوند درباره انبیاء فرموده:

﴿خدا از میان فرشتگان و از میان مردم رسولانی [برای هدایت مردم] برمی گزیند﴾(حج:۷۵)

﴿و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛﴾(دخان:۳۲)

او همچنین معتقد است که چطور ممکن است خداوند کسی را که عاشق زن مردم می‌شود و به خاطر هوای نفس خود یک انسان را می‌کشد به پیامبری انتخاب کند.^[۷]

منزلت داوود در قرآن

نام داوود(ع) شانزده بار در قرآن آمده و از او به نیکی یاد شده است. داوود(ع) از انبیای بزرگ است و قرآن او را چنین معرفی می نماید:

داوود دارای کتاب آسمانی و هدایت به نام «زبور» است: ﴿و به داوود زبور را دادیم﴾(نساء:۱۶۳)

خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین نامیده است: ﴿[و گفتیم:] ای داوود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن.﴾(ص:۲۶)

داوود از انبیایی است که علم لدّنی به او عطا شده است؛﴿و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم.﴾(نمل:۱۵)

جستارهای وابسته

مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء

منابع

↑ عهد عتیق، دوم سموئیل،‌ ۱۱:۴
↑ عهد عتیق، دوم سموئیل،‌ ۱۱
↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1368ش، ج 14، ص26
↑ طبرسی، فضل‌بن حسن، تفسیر مجمع البیان، بی‌جا، انتشارات دارالمعرفه، بی‌تا، ج۸، ص۷۳۶
↑ ابن بابویه، محمدبن علی، عیون اخبار الرضا ، تهران، انتشارات جهان، بی تا، ج۱ ، ص۱۹۱
↑ طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1374ش، ج 17، ص301
↑ طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.

[1] عهد عتیق، دوم سموئیل،‌ ۱۱:۴

[2] عهد عتیق، دوم سموئیل،‌ ۱۱

[3] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1368ش، ج 14، ص26

[4] طبرسی، فضل‌بن حسن، تفسیر مجمع البیان، بی‌جا، انتشارات دارالمعرفه، بی‌تا، ج۸، ص۷۳۶

[5] ابن بابویه، محمدبن علی، عیون اخبار الرضا ، تهران، انتشارات جهان، بی تا، ج۱ ، ص۱۹۱

[6] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1374ش، ج 17، ص301

[7] طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 ==اتهام تورات تحریف شده به داوود==
-در کتاب مقدس یهودیان،‌ داستانی تقریبا طولانی نقل شده که براساس آن داوود(ع) با زن شوهر‌دار [[زنای محصنه|زنا]] کرده است.<ref>عهد عتیق، دوم سموئیل،‌ باب ۱۱، بخش ۴</ref>
+در کتاب مقدس یهودیان،‌ داستانی تقریبا طولانی نقل شده که براساس آن داوود(ع) با زن شوهر‌دار [[زنای محصنه|زنا]] کرده است.<ref>عهد عتیق، دوم سموئیل،‌ ۱۱:۴</ref>
-زن حامله شد و در نهایت داوود به فرمانده سپاهش دستور داد تا اوریا (شوهر این زن) در جلوی سپاه بجنگد. آن مرد کشته شد و داوود با این زن ازدواج کرد.<ref>عهد عتیق، دوم سموئیل،‌ باب ۱۱، </ref>
+زن حامله شد و در نهایت داوود به فرمانده سپاهش دستور داد تا اوریا (شوهر این زن) در جلوی سپاه بجنگد. آن مرد کشته شد و داوود با این زن ازدواج کرد.<ref>عهد عتیق، دوم سموئیل،‌ ۱۱ </ref>
 [[امام علی(ع)]] می‌فرماید: «هر کس را نزد من آورند که بگوید داوود با همسر «اوریا» همبستر شده، دو حد بر او جاری می‌کنم؛ حدی برای توهین به مقام نبوت و حدی برای تهمت ناروا به داوود»<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1368ش، ج 14، ص26</ref>
 == ردّ اتهام از داوود ==
 در رد اتهام از داوود(ع) پاسخ های متفاوتی از جانب عالمان [[شیعه]] گفته شده است:
-*قرآن کریم به تحریف قوم یهود اشاره می‌کند و از انبیای الهی رفع اتهام می کند؛ {{قرآن|مِنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ|ترجمه=برخی از کسانی که یهودی اند، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی اش تغییر می دهند|سوره=نسا|آیه=۴۶}}
-* داوود پیامبر چگونه در حال نماز بود که از نماز، غفلت ورزید و فکرش به خاطر یک کبوتر از خداوند سلب و به آن پرنده جلب شد.
-* داوود پیامبر چقدر غفلت داشته است که همسایه‌اش را نمی‌شناخته و فرماندهان سپاهش را نمی‌شناخته و چگونه از فرستادن آنها به میدان نبرد آگاهی نداشته و…
-* در قرآن آمده است که داوود شخصاً فرماندهی نظامی را عهده‌دار می‌شد و در میدان جنگ حاضر می‌شد.
-* آیا از شأن یک پیامبر و خلیفه الهی بعید نیست که دنبال یک پرنده نمازش را قطع کند؟ و مناجات با خداوند برایش اینقدر سهل بوده است؟ از داوودی که در مناجات خود به قدری سوزناک با خدا راز و نیاز می‌کرد که تمام کائنات و هستی با او همصدا می‌شدند و کوه‌ها و سایر موجودات از سوز مناجاتش تحت تأثیر قرار می‌گرفتند، چنین رفتاری صادر شود و به این آسانی این حالت (محراب) را به هم بزند؟ آیا خداوند این چنین فردی را با خطاب «خلیفه» یاد می‌کند، و آیا اصلاً چنین فردی صلاحیت دارد که خلافت الهی را عهده‌دار شود؟ این تحریف توسط عالمان یهود که برای توجیه رفتار زشت خود بدان متمسک شده‌اند، در تورات انجام گرفته و توسط عده‌ای دروغگو و تحریف‌گر وارد متون اسلامی شده است که هم با ظاهر آیات قرآن متناقض است و هم از شأن یک پیامبر کاملا بعید است. هر عاقلی این گونه داستانها را مسخره‌آمیز دانسته و به دیده انکار می‌نگرد و قبول نمی‌کند.
-* مفسران و دانشمندان شیعه چنین داستانی را خرافی دانسته و مردود شمرده‌اند. مرحوم طبرسی فرموده است: اگر یک فرد عادی مرتکب چنین عملی شود از درجه عدالت و شهادت ساقط شده و متهم به خیانت می‌شود. چه رسد به اینکه این بافته‌ها را در حق یک پیامبر که امانت اولین و مهمترین شرط رسالت است در حق او گفته شود. خیانت به ناموس دیگران و هوسرانی و هواپرستی…<ref>طبرسی، فضل‌بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، تهران،انتشارات فراهانی، ۱۳۶۳ش، ج ۲۱، ص ۹۲طبرسی، </ref>
-* مرحوم علامه طباطبایی داستان تورات را از این شنیع‌تر دانسته و بسیار سبک شمرده و از شأن پیامبر الهی بعید می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن جهم به او فرمود: پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1374ش، ج 17، ص301</ref><ref>ابن بابویه، محمدبن علی، عیون اخبار الرضا ، تهران، انتشارات جهان، بی تا، ج۱ ، ص۱۹۱</ref>
-* شیخ الطائفه طوسی نیز آن را قول مردود و جعلی دانسته و این رفتار را از مردم پست و بی‌منزلت بعید دانسته چه رسد به پیامبری مثل داوود که خداوند درباره انبیاء فرموده:
-: {{قرآن|اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ|ترجمه=خدا از میان فرشتگان و از میان مردم رسولانی [برای هدایت مردم] برمی گزیند|سوره=حج|آیه=۷۵}}
-: {{قرآن|وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ|ترجمه=و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛|سوره=دخان|آیه=۳۲}}
-خداوند چگونه فردی را که عاشق زنان مردم می‌شود به عنوان پیامبر و امین سرّش انتخاب نموده است و کسی را که به خاطر هواپرستی راضی به کشته شدن یک انسان می‌شود را به عنوان یک پیامبر انتخاب می‌کند.<ref>طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.</ref>
-==منزلت داوود در قرآن==
-آنچه در [[قرآن]] در این مورد آمده است بسیار متفاوت است؛ نام این پیامبر شانزده بار در قرآن به نیکی یاد شده، حضرت داوود از انبیای بزرگ است و خداوند او را در قرآن چنین معرفی می نماید:
-* داوود دارای کتاب آسمانی و هدایت به نام «[[زبور]]» است: {{قرآن| وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا|ترجمه=|سوره=نساء|آیه=۱۶۳}}
+قرآن کریم به تحریف قوم یهود اشاره می‌کند و از انبیای الهی رفع اتهام می کند؛ {{قرآن|ترجمه=بعضی از یهودیان، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی‌اش تغییر می‌دهند|سوره=نسا|آیه=۴۶}}
+بزرگان شیعه معتقدند که امکان ندارد که داوود(ع) در حال نماز، حواسش به یک کبوتر جلب شده و به دنبال آن برود و نماز خود را رها کند، زیرا چنین کاری در شأن یک پیامبر نیست مخصوصا داوود(ع) که در قرآن به عنوان خلیفه الهی از او یاد شده است. همچنین چگونه ممکن است که داوود(ع) همسایه و فرمانده سپاه خود را نشناخته و اطلاعی از حضور او در میدان جنگ نداشته باشد.
+آنها معتقدند چنین تحریفی توسط عالمان یهود برای توجیه رفتار زشت خود در تورات انجام گرفته است. این تهمت که توسط افرادی دروغگو وارد متون اسلامی شده است با ظاهر آیات قرآن مخالفت دارد.
+طبرسی مفسر شیعه در پاسخ به این تهمت گفته است که اگر یک فرد عادی چنین کاری کند از عدالت ساقط می‌شود، پس چگونه ممکن است در حق یک پیامبر که امانت داری اولین شرط آن است چنین چیزی گفته شود.<ref>طبرسی، فضل‌بن حسن، تفسیر مجمع البیان، بی‌جا، انتشارات دارالمعرفه، بی‌تا، ج۸، ص۷۳۶ </ref>
+علامه طباطبایی داستان تورات را از شأن پیامبر الهی به دور می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن‌جهم به او فرمود:«پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.<ref>ابن بابویه، محمدبن علی، عیون اخبار الرضا ، تهران، انتشارات جهان، بی تا، ج۱ ، ص۱۹۱</ref>».<ref>طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1374ش، ج 17، ص301</ref>
-* خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین نامیده است: {{قرآن|يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ|ترجمه=[و گفتیم:] ای داوود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف می کند.|سوره=ص|آیه=۲۶}}
+شیخ طوسی نیز  این داستان را جعلی دانسته و این رفتار را از مردم پست غیرممکن دانسته است، چه رسد به پیامبری مثل داوود(ع). خداوند درباره انبیاء فرموده:
+: {{قرآن|ترجمه=خدا از میان فرشتگان و از میان مردم رسولانی [برای هدایت مردم] برمی گزیند|سوره=حج|آیه=۷۵}}
+: {{قرآن|ترجمه=و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛|سوره=دخان|آیه=۳۲}}
+او همچنین معتقد است که چطور ممکن است خداوند کسی را که عاشق زن مردم می‌شود و به خاطر [[هوای نفس]] خود یک انسان را می‌کشد به پیامبری انتخاب کند.<ref>طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.</ref>
+==منزلت داوود در قرآن==
+نام داوود(ع) شانزده بار در قرآن آمده و از او به نیکی یاد شده است. داوود(ع) از انبیای بزرگ است و قرآن او را چنین معرفی می نماید:
-* داوود از انبیایی است که علم لدّنی به او عطا شده است؛{{قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا ۖ وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ|ترجمه=و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم، و آن دو گفتند: همه ستایش ها ویژه خداست، همان که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمن خود برتری عطا کرده است|سوره=نمل|آیه=۱۵}}
+* داوود دارای کتاب آسمانی و هدایت به نام «[[زبور]]» است: {{قرآن|ترجمه=و به داوود زبور را دادیم|سوره=نساء|آیه=۱۶۳}}
-او پیامبر خدا، خلیفه الهی و دارای جایگاه رفیع در نزد پروردگار است. داوود، امین وحی، صاحب اسرار، علم لدنی و حجت الهی بر خلایق بود.{{پایان پاسخ}}
+* خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین نامیده است: {{قرآن|ترجمه=[و گفتیم:] ای داوود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن.|سوره=ص|آیه=۲۶}}
-{{مطالعه بیشتر}}
+* داوود از انبیایی است که علم لدّنی به او عطا شده است؛{{قرآن|ترجمه=و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم.|سوره=نمل|آیه=۱۵}}
 ==جستارهای وابسته==
@@ خط ۴۹: / خط ۴۹: @@
 }}
 {{تکمیل مقاله
-  | شناسه =
+  | شناسه =شد
-  | تیترها =
+  | تیترها =شد
-  | ویرایش =
+  | ویرایش =شد
-  | لینک‌دهی =
+  | لینک‌دهی =شد
   | ناوبری =
-  | نمایه =
+  | نمایه =شد
   | تغییر مسیر =
   | ارجاعات =
   | بازبینی نویسنده =
-  | بازبینی =
+  | ارزیابی کمی =
   | تکمیل =
   | اولویت =