باطل نشدن نماز به خاطر طولانی شدن سجده: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۲۷: خط ۲۶:
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۸

سؤال

در روایتی آمده است: پیامبر(ص) وقتی مشغول نماز بودند، امام حسن و امام حسین(ع) بر روی شانه‌های پیامبر رفتند و پیامبر سجده را طولانی می‌کرد تا آن دو پایین آیند، از طرفی در فتوای مراجع تقلید داریم که حالاتی از نماز اگر در عرف صدق نماز خواندن نکند نماز باطل است، آیا دو مطلب در تضادّ نیستند؟

شیخ صدوق در روایتی از امام صادق(ع) آورده است:

پیامبر(ص) در نماز خود سجده را طول داده است و این کار نماز را باطل نمی‌کند. آنچه نماز را باطل می‌کند مکث همراه با سکوت طولانی و نگفتن ذکر است.[۲] طول دادن سجده نه تنها نماز را باطل نمی‌کند بلکه یکی از مستحبات در نماز است.[۳]

برخی از کارهای عادی نماز را باطل نمی‌کند از جمله: حرکت دادن انگشتان، با اشاره چیزی را به کسی فهماندن، بغل کردن و در آغوش نگاه داشتن بچه و دیگر اموری که با موالات نماز منافات نداشته باشد و صورت نماز را به هم نزند.[۴]

منابع

  1. ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۳۵۱.
  2. یزدی، محمد کاظم، العروه الوثقی، آخوندی، ۱۳۹۷، ص۲۵۰.
  3. یزدی، محمد کاظم، العروه الوثقی، آخوندی، ۱۳۹۷، ص۲۳۴.
  4. موسوی خمینی، روح‌الله، تحریر الوسیله، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۸۹.