عفریت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | |||
'''عفریت''' به معنای شخص قوی‌هیکل و قدرتمند است و برای انسان و | '''عفریت''' به معنای شخص قوی‌هیکل و قدرتمند است و برای انسان و [[جن]] کاربرد دارد.<ref name=":0">راغب اصفهانی، حسین، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن، ترجمه غلامرضا خسروی حسینی، تهران، انتشارات مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۶۹ش، ج۲، ص۶۱۸؛ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۸.</ref> [[سید علی‌اکبر قرشی]] در [[تفسیر احسن الحدیث|تفسیر اَحسَنُ الْحَدیث]]، معانی «زیرک» و «کسی که سخنانش پذیرفته می‌شود» را نیزاز معانی عفریت دانسته است.<ref>قرشی بنابی، علی‌اکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۷، ص۴۵۵.</ref> | ||
واژه عفریت در آیه ۳۹ [[سوره نمل]]، برای جنی در زمان [[حضرت سلیمان(ع)]] به کار رفته است. بر اساس این آیه، در ماجرای حضرت سلیمان و [[ملکه سبا]]، سلیمان از افراد خود پرسید چه کسی می‌تواند تخت ملکه سبا را قبل از اینکه او نزد من بیاید، برایم بیاورد؟ عفریتی از جن پاسخ داد پیش از آنکه از جای خود بلند شوی تخت را برایت می‌آورم.<ref>نمل: ۳۹.</ref> [[حسین انصاریان]]، روحانی [[شیعه]] و مترجم قرآن، عفریت در این آیه را به کاردان و تیزهوش ترجمه کرده است.<ref>انصاریان، حسین، [https://noorlib.ir/book/view/2070 ترجمه قرآن]، قم، اسوه، ۱۳۸۳ش، ص۳۸۰.</ref> | واژه عفریت در آیه ۳۹ [[سوره نمل]]، برای جنی در زمان [[حضرت سلیمان(ع)]] به کار رفته است. بر اساس این آیه، در ماجرای حضرت سلیمان و [[ملکه سبا]]، سلیمان از افراد خود پرسید چه کسی می‌تواند تخت ملکه سبا را قبل از اینکه او نزد من بیاید، برایم بیاورد؟ عفریتی از جن پاسخ داد: پیش از آنکه از جای خود بلند شوی تخت را برایت می‌آورم.<ref>نمل: ۳۹.</ref> [[حسین انصاریان]]، روحانی [[شیعه]] و مترجم قرآن، عفریت در این آیه را به کاردان و تیزهوش ترجمه کرده است.<ref>انصاریان، حسین، [https://noorlib.ir/book/view/2070 ترجمه قرآن]، قم، اسوه، ۱۳۸۳ش، ص۳۸۰.</ref> | ||
بر اساس لغت‌نامه‌ها، گاهی عفریت به معنای فرد پلید یا زشت‌سیرت نیز، به‌کار می‌رود.<ref name=":0" /> | بر اساس لغت‌نامه‌ها، گاهی عفریت به معنای فرد پلید یا زشت‌سیرت نیز، به‌کار می‌رود.<ref name=":0"/> | ||
== آیه ۳۹ سوره نمل == | == آیه ۳۹ سوره نمل == | ||
{{قرآن بزرگ|قَالَ | {{قرآن بزرگ|قَالَ عِفْرِیتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِکَ وَإِنِّی عَلَیْهِ لَقَوِیٌّ أَمِینٌ | ||
| سوره = نمل | | سوره = نمل | ||
| آیه = ۳۹ | | آیه = ۳۹ | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۵: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۶
سؤال
عفریت به چه معنا است؟ مراد از عفریتی که در قرآن آمده چیست؟
درگاه‌ها
عفریت به معنای شخص قوی‌هیکل و قدرتمند است و برای انسان و جن کاربرد دارد.[۱] سید علی‌اکبر قرشی در تفسیر اَحسَنُ الْحَدیث، معانی «زیرک» و «کسی که سخنانش پذیرفته می‌شود» را نیزاز معانی عفریت دانسته است.[۲]
واژه عفریت در آیه ۳۹ سوره نمل، برای جنی در زمان حضرت سلیمان(ع) به کار رفته است. بر اساس این آیه، در ماجرای حضرت سلیمان و ملکه سبا، سلیمان از افراد خود پرسید چه کسی می‌تواند تخت ملکه سبا را قبل از اینکه او نزد من بیاید، برایم بیاورد؟ عفریتی از جن پاسخ داد: پیش از آنکه از جای خود بلند شوی تخت را برایت می‌آورم.[۳] حسین انصاریان، روحانی شیعه و مترجم قرآن، عفریت در این آیه را به کاردان و تیزهوش ترجمه کرده است.[۴]
بر اساس لغت‌نامه‌ها، گاهی عفریت به معنای فرد پلید یا زشت‌سیرت نیز، به‌کار می‌رود.[۱]
آیه ۳۹ سوره نمل
| ﴿ | قَالَ عِفْرِیتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِکَ وَإِنِّی عَلَیْهِ لَقَوِیٌّ أَمِینٌ
یکی از جنّیان کاردان و تیزهوش گفت: «من آن را (تخت را) پیش از آنکه از مسند خود برخیزی نزد تو می‌آورم، و من بر این [کار] توانا و امینم». نمل:۳۹ |
﴾ |
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ راغب اصفهانی، حسین، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن، ترجمه غلامرضا خسروی حسینی، تهران، انتشارات مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۶۹ش، ج۲، ص۶۱۸؛ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۸.
- ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۷، ص۴۵۵.
- ↑ نمل: ۳۹.
- ↑ انصاریان، حسین، ترجمه قرآن، قم، اسوه، ۱۳۸۳ش، ص۳۸۰.