آداب سخن‌گفتن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
{{سوال}}روش سخن گفتن در قرآن چگونه تبیین شده است؟
{{سوال}}روش سخن گفتن در قرآن چگونه تبیین شده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}قرآن تأکید زیادی بر نیکو سخن‌گفتن و نرم و ملایم صحبت‌کردن و بلند حرف‌ نزدن دارد. سخن نرم، معنای خویشتن‌داری و پرهیز از خشونت در کلام و عصبانیت را می‌دهد. صداقت در گفتار و دوری از کذب، [[غیبت]]، تمسخر، عیب‌جویی و القاب زشت در گفتار، از دیگر تأکیدات قرآن در سخن گفتن است.
{{پاسخ}}قرآن تأکید زیادی بر نیکو سخن‌گفتن و نرم و ملایم صحبت‌کردن و بلند حرف نزدن دارد. سخن نرم، معنای خویشتن‌داری و پرهیز از خشونت در کلام و عصبانیت را می‌دهد. صداقت در گفتار و دوری از کذب، [[غیبت]]، تمسخر، عیب‌جویی و القاب زشت در گفتار، از دیگر تأکیدات قرآن در سخن گفتن است.


== نیکو سخن گفتن با مردم ==
== نیکو سخن گفتن با مردم ==
در آیه ۸۳ [[سوره بقره]] آمده است: {{قرآن|قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنا|ترجمه=با مردم نیک سخن کنید.|آیه=۸۳}}در روایات در تفسیر این آیه آمده است: به مردم بهترين سخنى كه دوست مي‌داريد به شما بگويند، بگویيد.<ref>اصول کافی، ج۲، ص ۱۶۵، ح ۱۰</ref>
در آیه ۸۳ [[سوره بقره]] آمده است: {{قرآن|قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنا|ترجمه=با مردم نیک سخن کنید.|آیه=۸۳}}در روایات در تفسیر این آیه آمده است: به مردم بهترین سخنی که دوست می‌دارید به شما بگویند، بگویید.<ref>اصول کافی، ج۲، ص ۱۶۵، ح ۱۰</ref>


== به نرمی سخن گفتن ==
== به نرمی سخن گفتن ==
سخن گفتن باید با نرمی باشد. خداوند به [[حضرت موسی(ع)]] و [[هارون]] درباره سخن گفتن با فرعون می فرماید: {{قرآن|فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَیِّناً لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشی‏|ترجمه=و با او سخنى نرم گوييد، شايد كه پند پذيرد يا بترسد.|سوره=طه|آیه=۴۴}} [[علامه طباطبایی]] این نرمی را به عدم خشونت و تندی تفسیر می‌کند و می‌گوید: مراد اين است كه در گفتگوى با فرعون از تندى و خشونت خوددارى كنند، كه همين خويشتن‌دارى از تندى، واجب‏‌ترين آداب دعوت است.
سخن گفتن باید با نرمی باشد. خداوند به[[حضرت موسی(ع)]] و [[هارون]] درباره سخن گفتن با فرعون می‌فرماید: {{قرآن|فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَیِّناً لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشی‏|ترجمه=و با او سخنی نرم گویید، شاید که پند پذیرد یا بترسد.|سوره=طه|آیه=۴۴}} [[علامه طباطبایی]] این نرمی را به عدم خشونت و تندی تفسیر می‌کند و می‌گوید: مراد این است که در گفتگوی با فرعون از تندی و خشونت خودداری کنند، که همین خویشتن‌داری از تندی، واجب‌ترین آداب دعوت است.


== اعتدال در سخن ==
== اعتدال در سخن ==
در قرآن، [[لقمان]] حکیم به فرزند خود پند می دهد که از صدایت بکاه و ملایم صحبت کن:{{قرآن|وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیر…|ترجمه=از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت‌ترین صداها صدای درازگوشان است.|سوره=لقمان|آیه=۱۹}}  
در قرآن، [[لقمان]] حکیم به فرزند خود پند می‌دهد که از صدایت بکاه و ملایم صحبت کن:{{قرآن|وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیر…|ترجمه=از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت‌ترین صداها صدای درازگوشان است.|سوره=لقمان|آیه=۱۹}}


سخن گفتن نباید با داد و فریاد همراه باشد؛ مگر در مقابل حاکم ظالم. خداوند متعال می‌فرماید: {{قرآن|لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِم|ترجمه=خداوند، بانگ برداشتن به بدزبانى را دوست ندارد، مگر [از] كسى كه بر او ستم رفته باشد.|سوره=نساء|آیه=۱۴۸}}  
سخن گفتن نباید با داد و فریاد همراه باشد؛ مگر در مقابل حاکم ظالم. خداوند متعال می‌فرماید: {{قرآن|لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِم|ترجمه=خداوند، بانگ برداشتن به بدزبانی را دوست ندارد، مگر [از] کسی که بر او ستم رفته باشد.|سوره=نساء|آیه=۱۴۸}}


سخن گفتن باید به ضرورت باشد و شخص نباید پرگو باشد. تا سخن گفتن ضرورتى نداشته باشد سكوت از آن بهتر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۱۷، صفحه ۵۹</ref>
سخن گفتن باید به ضرورت باشد و شخص نباید پرگو باشد. تا سخن گفتن ضرورتی نداشته باشد سکوت از آن بهتر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۱۷، صفحه ۵۹</ref>


== قول شایسته و معروف ==
== قول شایسته و معروف ==
در [[سوره نساء]] آیه ۸ آمده است: {{قرآن|قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفا|ترجمه=با آنها سخنى شايسته گوييد}} به اين دسته از محرومان، با زبان خوب و طرز شايسته صحبت كنيد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۱۷، صفحه ۵۹</ref> و در ادامه می‌فرماید سخن صحیح و درست بگویند: {{قرآن|وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَديدا|ترجمه=و سخنى درست گويند.|سوره=نساء|آیه=۹}}
در [[سوره نساء]] آیه ۸ آمده است: {{قرآن|قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفا|ترجمه=با آنها سخنی شایسته گویید}} به این دسته از محرومان، با زبان خوب و طرز شایسته صحبت کنید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۱۷، صفحه ۵۹</ref> و در ادامه می‌فرماید سخن صحیح و درست بگویند: {{قرآن|وَ لْیَقُولُوا قَوْلاً سَدیدا|ترجمه=و سخنی درست گویند.|سوره=نساء|آیه=۹}}


در سخن گفتن باید سعی شود که محتوای سخن از امراض و بیماری‌های اخلاقی که غالباً زبان انسان به آن‌ها آلوده می‌شود، مبرّا و پاک باشد. برخی بیماری‌های زبان عبارتند از: کذب<ref>حج/۳۰.</ref> و غیبت<ref>حجرات/ ۱۲.</ref> و تمسخر دیگران و آن‌ها را با القاب زشت صداکردن.<ref>حجرات/ ۱۱.</ref> خداوند می‌فرماید: {{قرآن|ْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقاب‏|ترجمه=و با القاب زشت و ناپسند يكديگر را ياد نكنيد.|سوره=حجرات|آیه=۱۱}}
در سخن گفتن باید سعی شود که محتوای سخن از امراض و بیماری‌های اخلاقی که غالباً زبان انسان به آن‌ها آلوده می‌شود، مبرّا و پاک باشد. برخی بیماری‌های زبان عبارتند از: کذب<ref>حج/۳۰.</ref> و غیبت<ref>حجرات/ ۱۲.</ref> و تمسخر دیگران و آن‌ها را با القاب زشت صداکردن.<ref>حجرات/ ۱۱.</ref> خداوند می‌فرماید: {{قرآن|ْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقاب‏|ترجمه=و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید.|سوره=حجرات|آیه=۱۱}}


== صداقت در گفتار ==
== صداقت در گفتار ==
خط ۳۰: خط ۳۰:
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| شاخه فرعی۱ = اخلاق در قرآن
| شاخه فرعی۱ = اخلاق در قرآن
| شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
خط ۴۲: خط ۴۲:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۷

سؤال
روش سخن گفتن در قرآن چگونه تبیین شده است؟

قرآن تأکید زیادی بر نیکو سخن‌گفتن و نرم و ملایم صحبت‌کردن و بلند حرف نزدن دارد. سخن نرم، معنای خویشتن‌داری و پرهیز از خشونت در کلام و عصبانیت را می‌دهد. صداقت در گفتار و دوری از کذب، غیبت، تمسخر، عیب‌جویی و القاب زشت در گفتار، از دیگر تأکیدات قرآن در سخن گفتن است.

نیکو سخن گفتن با مردم

در آیه ۸۳ سوره بقره آمده است: ﴿قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنا؛ با مردم نیک سخن کنید.در روایات در تفسیر این آیه آمده است: به مردم بهترین سخنی که دوست می‌دارید به شما بگویند، بگویید.[۱]

به نرمی سخن گفتن

سخن گفتن باید با نرمی باشد. خداوند بهحضرت موسی(ع) و هارون درباره سخن گفتن با فرعون می‌فرماید: ﴿فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَیِّناً لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشی‏؛ و با او سخنی نرم گویید، شاید که پند پذیرد یا بترسد.(طه:۴۴) علامه طباطبایی این نرمی را به عدم خشونت و تندی تفسیر می‌کند و می‌گوید: مراد این است که در گفتگوی با فرعون از تندی و خشونت خودداری کنند، که همین خویشتن‌داری از تندی، واجب‌ترین آداب دعوت است.

اعتدال در سخن

در قرآن، لقمان حکیم به فرزند خود پند می‌دهد که از صدایت بکاه و ملایم صحبت کن:﴿وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیر…؛ از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت‌ترین صداها صدای درازگوشان است.(لقمان:۱۹)

سخن گفتن نباید با داد و فریاد همراه باشد؛ مگر در مقابل حاکم ظالم. خداوند متعال می‌فرماید: ﴿لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِم؛ خداوند، بانگ برداشتن به بدزبانی را دوست ندارد، مگر [از] کسی که بر او ستم رفته باشد.(نساء:۱۴۸)

سخن گفتن باید به ضرورت باشد و شخص نباید پرگو باشد. تا سخن گفتن ضرورتی نداشته باشد سکوت از آن بهتر است.[۲]

قول شایسته و معروف

در سوره نساء آیه ۸ آمده است: ﴿قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفا؛ با آنها سخنی شایسته گویید به این دسته از محرومان، با زبان خوب و طرز شایسته صحبت کنید.[۳] و در ادامه می‌فرماید سخن صحیح و درست بگویند: ﴿وَ لْیَقُولُوا قَوْلاً سَدیدا؛ و سخنی درست گویند.(نساء:۹)

در سخن گفتن باید سعی شود که محتوای سخن از امراض و بیماری‌های اخلاقی که غالباً زبان انسان به آن‌ها آلوده می‌شود، مبرّا و پاک باشد. برخی بیماری‌های زبان عبارتند از: کذب[۴] و غیبت[۵] و تمسخر دیگران و آن‌ها را با القاب زشت صداکردن.[۶] خداوند می‌فرماید: ﴿ْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقاب‏؛ و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید.(حجرات:۱۱)

صداقت در گفتار

انسان باید سخنانش مزین به صفات پسندیده و خوب باشد. از جمله: صادقانه باشد: ﴿... ِ وَ الصَّادِقِینَ وَ الصَّادِقاتِ … لَهُمْ مَغْفِرَه وَ أَجْراً عَظِیماً؛ مردان راستگو و زنان راستگو و … خداوند برای همه آن‌ها مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است.(احزاب:۳۵)

منابع

  1. اصول کافی، ج۲، ص ۱۶۵، ح ۱۰
  2. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۱۷، صفحه ۵۹
  3. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۱۷، صفحه ۵۹
  4. حج/۳۰.
  5. حجرات/ ۱۲.
  6. حجرات/ ۱۱.