شغل انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پیش نویس|در حال ویرایش}}
{{در حال ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۸: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[پرونده:IMG 20221114 124449 046.jpg|بندانگشتی|تصویری از یک یادداشت دربارهٔ شغل انبیاء پشت یک نسخهٔ خطی.]]
شغل [[انبیاء]] معمولاً به کشاورزی، دامداری و تجارت مرتبط بوده است. بسیاری از انبیاء در تاریخ به عنوان کشاورز یا چوپان شناخته می‌شوند. به عنوان مثال، [[حضرت نوح(ع)]] به کشاورزی مشغول بود و [[حضرت داوود(ع)]] نیز به عنوان آهنگر و سازنده سلاح شناخته می‌شود. همچنین، [[حضرت محمد(ص)]] قبل از بعثت به تجارت مشغول بودند. این مشاغل نه تنها به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد، بلکه به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی نیز عمل می‌کرد.
[[انبیاء الهی(ع)]] پیش از مبعوث‌شدن به [[نبوت]] یا در دوران نبوت خود، در کنار انجام وظیفهٔ ابلاغ پیام‌های الهی به مردم و هدایت آنان، برای گذران زندگی دنیوی خود به کارهایی مشغول می‌شدند. در منابع مختلفی چون [[قرآن کریم]]، احادیث معصومان(ع) و اخبار تاریخی گاهی به این مشاغل اشاره شده است:
* شغل [[حضرت آدم(ع)]] کشاورزی،<ref name=":1">مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳، ج ۱۰۳، ص ۵۶.</ref> آهنگری<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص ۱۳۰.</ref> و نانوایی<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص ۱۲۹.</ref> برشمرده شده است.
* کار [[حضرت نوح(ع)]] نجاری دانسته شده است.<ref>سوره هود، آیه ۳۷. سوره قصص، آیه ۲۷. سوره انبیاء، آیه ۸۰. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳، ج ۱۰۳، ص۵۶.</ref>
* شغل [[حضرت ادریس(ع)]] کتابت و خیاطی برشمرده شده است.<ref>ابن‌رسته، احمد بن عمر، الاعلاق النفیسه، ترجمهٔ حسین قره‌چانلو، تهران، مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر، ۱۳۶۵ش، ص۲۲۶.</ref> در منابع او را اولین کسی دانسته‌اند که با به‌کار گرفتن سوزن خیاطی کرده است.<ref>مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، بیروت، المکتبة العصریة، ۲۰۰۵م، ج ۱، ص ۳۲.</ref>
* شغل [[حضرت هود(ع)]] تجارت عنوان شده است.<ref name=":0">ابن عساکر، أبوالقاسم علی بن الحسن، تاریخ مدینة دمشق، تحقیق عمرو بن غرامة العمروی، بیروت، دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۵م، ج۷، ص۴۴۳.</ref>
* شغل [[حضرت صالح(ع)]] تجارت برشمرده شده است.<ref name=":0"/>
* کار [[حضرت ابراهیم(ع)]] کشاورزی<ref name=":2">ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۹۹۲–۱۹۹۳م، ج۲، ص ۱۴۶.</ref> و بنایی<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> عنوان شده است.
* شغل [[حضرت اسماعیل(ع)]] بنایی دانسته شده است.<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref>
* شغل [[حضرت لوط(ع)]] کشاورزی دانسته شده است.<ref name=":1"/>
* کار [[حضرت یعقوب(ع)]] شبانی و دام‌پروری دانسته شده است.<ref>مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، بیروت، الشرکة العلمیة للکتاب، ج۱، ص ۴۱.</ref>
* شغل [[حضرت یوسف(ع)]] خزانه‌داری،<ref>سوره یوسف، آیه ۵۵.</ref> پادشاهی<ref>نیشابوری، ابواسحاق ابراهیم بن منصور، قصص الانبیاء، به اهتمام حبیب یغمایی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ص ۱۱۴.</ref> و کاغذسازی<ref name=":3">قلقشندی، احمد بن علی، صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، تحقیق محمدحسین شمس‌الدین، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی‌تا، ج ۱، ص ۴۸۶.</ref> عنوان شده است.
* شغل [[حضرت ایوب(ع)]] شبانی و دامداری تلقی شده است.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص ۳۲۳.</ref>
* کار [[حضرت شعیب(ع)]] شبانی و دامداری<ref>سوره قصص، آیه ۲۷.</ref> قلمداد شده است.
* کار حضرت موسی(ع) شبانی،<ref>سوره قصص، آیه ۲۷.</ref> کشاورزی<ref name=":2"/> و بنایی<ref>سوره کهف، آیه ۷۷.</ref> عنوان شده است.
* کار [[حضرت داوود(ع)]] آهنگری،<ref>سوره سبأ، آیه ۱۰.</ref> زره‌سازی<ref>سوره انبیاء، آیه ۸۰.</ref> و زنبیل‌بافی<ref>شریف رضی، محمد بن الحسین، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، دارالهجرة، ۱۴۱۴ق، خطبهٔ ۱۶۰، ص ۲۲۷.</ref> عنوان شده است.
* شغل [[حضرت سلیمان(ع)]] نظامی‌گری،<ref>قلقشندی، صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، ج ۱، ص ۴۸۸.</ref> پادشاهی،<ref>سوره انبیاء، آیه ۸۱.</ref> حصیربافی<ref name=":1"/> و صابون‌سازی<ref name=":3"/> آمده است.
* کار [[حضرت زکریاء(ع)]] نجاری خوانده شده است.<ref>سیوطی، عبدالرحمن بن أبی‌بکر، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، بیروت دارالفکر، بی‌تا، ج ۵، ص ۴۷۹.</ref>
* کار [[حضرت عیسی(ع)]] جهانگردی بیان شده است.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج ۷، ص ۴۴۳.</ref>
* شغل [[پیامبر اسلام(ص)]] شبانی،<ref name=":2"/> بازرگانی<ref>ابن کثیر الدمشقی، اسماعیل بن کثیر، البدایة و النهایة، تحقیق علی شیری، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۹۸۸م، ج ۲، ص ۳۵۸.</ref> عنوان شده است.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 
 
 
 
شغل انبیاء الهی معمولاً به کشاورزی، دامداری و تجارت مرتبط بوده است. بسیاری از انبیاء در تاریخ به عنوان کشاورز یا چوپان شناخته می‌شوند. به عنوان مثال، حضرت نوح (علیه‌السلام) به کشاورزی مشغول بود و حضرت داوود (علیه‌السلام) نیز به عنوان آهنگر و سازنده سلاح شناخته می‌شود. همچنین، حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله) قبل از بعثت به تجارت مشغول بودند. این مشاغل نه تنها به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد، بلکه به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی نیز عمل می‌کرد.
 
 
شغل انبیاء الهی به طور کلی به فعالیت‌هایی مرتبط است که به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد و در عین حال به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی عمل می‌کرد. در زیر به تفصیل به برخی از این مشاغل و نقش آنها در زندگی انبیاء اشاره می‌کنم:
 
۱. کشاورزی
بسیاری از انبیاء به کشاورزی مشغول بودند. این شغل نه تنها به تأمین نیازهای روزمره آنها کمک می‌کرد، بلکه به آنها این امکان را می‌داد که با مردم جامعه خود ارتباط برقرار کنند و از طریق کشاورزی، اصول اخلاقی و معنوی را به آنها آموزش دهند. به عنوان مثال:
حضرت نوح (علیه‌السلام): او به کشاورزی مشغول بود و از این طریق معیشت خود را تأمین می‌کرد. او همچنین از طریق کشاورزی به مردم پیام‌های الهی را منتقل می‌کرد.
حضرت زراعت (علیه‌السلام): او نیز به کشاورزی و پرورش گیاهان مشغول بود و از این طریق به مردم آموزش می‌داد.
 
۲. دامداری
دامداری یکی دیگر از مشاغل انبیاء بود که به تأمین نیازهای غذایی و اقتصادی آنها کمک می‌کرد. این شغل به آنها این امکان را می‌داد که با مردم در ارتباط باشند و از طریق دام‌ها، به آنها خدماتی ارائه دهند.
حضرت ابراهیم (علیه‌السلام): او به دامداری مشغول بود و از این طریق معیشت خود را تأمین می‌کرد. او همچنین از طریق دام‌ها به مردم درس‌های اخلاقی و معنوی می‌آموخت.
 
۳. تجارت
تجارت یکی از مشاغل مهمی بود که برخی از انبیاء به آن مشغول بودند. این شغل به آنها این امکان را می‌داد که با اقوام و ملل مختلف در ارتباط باشند و پیام‌های الهی را به آنها منتقل کنند.
حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله): قبل از بعثت، او به تجارت مشغول بود و به عنوان یک تاجر معتبر شناخته می‌شد. این شغل به او این امکان را داد که با مردم مختلف در ارتباط باشد و از طریق تجارت، اصول اخلاقی و صداقت را به آنها آموزش دهد.
 
۴. صنایع دستی
برخی از انبیاء به صنایع دستی و کارهای فنی نیز مشغول بودند. این مشاغ
 
 
 
 


شغل انبیاء الهی به طور کلی به فعالیت‌هایی مرتبط است که به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد و در عین حال به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی عمل می‌کرد.


این فعالیت‌ها و شغل‌ها نه تنها به تأمین نیازهای مادی انبیاء کمک می‌کرد، بلکه به عنوان الگوهایی برای پیروانشان در زمینه‌های مختلف زندگی، از جمله [[صداقت]]، کار و تلاش، و خدمت به جامعه، محسوب می‌شدند. انبیاء با زندگی خود نشان دادند که چگونه می‌توان با [[ایمان به معنای امید|ایمان]] و تلاش، به اهداف عالی [[حقیقت انسان|انسانی]] دست یافت و در خدمت به بشریت بود.


== شغل انبیاء الهی ==
[[پرونده:IMG 20221114 124449 046.jpg|بندانگشتی|تصویری از یک یادداشت دربارهٔ شغل انبیاء پشت یک نسخهٔ خطی.]]
در منابع مختلفی چون [[قرآن کریم]]، احادیث [[معصومان(ع)]] و اخبار تاریخی گاهی به این مشاغل اشاره شده است:
* شغل [[حضرت آدم(ع)]]: کشاورزی،<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=مؤسسة الوفاء|جلد=103|صفحه=56|مکان=بیروت}}</ref> آهنگری<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الامم و الملوک|سال=۱۳۸۷|نام=محمد بن جریر|نام خانوادگی=طبری|ناشر=روائع التراث العربی|جلد=1|صفحه=130|کوشش=تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم}}</ref> و نانوایی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الامم و الملوک|سال=1387|نام=محمد بن جریر|نام خانوادگی=طبری|ناشر=روائع التراث العربی|جلد=1|صفحه=129|کوشش=تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم}}</ref> برشمرده شده است.
* کار [[حضرت انوش(ع)]]: اولین کسی بود که درخت خرما نشاند و زراعت کرد.
* شغل حضرت [[ادریس(ع)]]: خیاطی(مخترع سوزن و خیاطی) برشمرده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مروج الذهب|نام=أبو الحسن|نام خانوادگی=المسعودی|جلد=1|صفحه=31}}</ref>
* کار [[حضرت نوح(ع)]]: نجاری و کشتی سازی دانسته شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=مؤسسة الوفاء|جلد=103|صفحه=56|مکان=بیروت}}</ref><ref>سوره هود، آیه ۳۷</ref><ref>سوره قصص، آیه ۲۷</ref><ref>سوره انبیاء، آیه ۸۰</ref> 
* کار [[حضرت ابراهیم(ع)]]: کشاورزی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک|سال=۱۹۹۲–۱۹۹۳|نام=عبدالرحمن بن علی|نام خانوادگی=ابن‌الجوزی|ناشر=دارالکتب العلمیة|جلد=2|صفحه=146|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا}}</ref> و بنایی<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> عنوان شده است. 
* شغل [[حضرت اسماعیل(ع)]]: بنایی و خادم مسجد دانسته شده است.<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> 
* کار [[حضرت یعقوب(ع)]]: چوپانی و دامداری دانسته شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مروج الذهب و معادن الجوهر|نام=علی بن الحسین|نام خانوادگی=مسعودی|ناشر=الشرکة العلمیة للکتاب|جلد=1|صفحه=41|مکان=بیروت}}</ref> 
* شغل [[حضرت ایوب(ع)]]: زراعت و گله داری و دامداری تلقی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الامم و الملوک|تاریخ=1387|نام=محمد بن جریر|نام خانوادگی=طبری|ناشر=روائع التراث العربی|جلد=1|صفحه=323|کوشش=محمد ابوالفضل ابراهیم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر نمونه|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|جلد=13|صفحه=436}}</ref> 
* کار [[حضرت شعیب(ع)]]: شبانی و دامداری و بنایی قلمداد شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحاراالنوار|جلد=103}}</ref><ref>''سوره قصص، آیه23.''</ref> 
* کار [[حضرت موسی(ع)]]: شبانی،<ref>سوره قصص، آیه ۲۷.</ref> کشاورزی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک|سال=۱۹۹۲–۱۹۹۳|نام=عبدالرحمن بن علی|نام خانوادگی=ابن‌الجوزی|ناشر=دارالکتب العلمیة|جلد=2|صفحه=146|مکان=بیروت|کوشش=محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا}}</ref> و بنایی<ref>سوره کهف، آیه ۷۷.</ref> عنوان شده است.
* شغل [[حضرت خضر(ع)]]: بنایی برشمرده شده است.<ref>سوره کهف، آیه33.</ref>
* کار [[حضرت داوود(ع)]]: آهنگری،<ref>سوره سبأ، آیه ۱۰.</ref> زره‌سازی<ref>سوره انبیاء، آیه ۸۰.</ref> و زنبیل‌بافی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نهج البلاغه|سال=1414|نام=محمد بن الحسین|نام خانوادگی=شریف رضی|ناشر=دارالهجرة|صفحه=227|مکان=قم|کوشش=تحقیق صبحی الصالح|فصل=خطبه ۱۶۰}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نهج البالغه|فصل=خطبه 150}}</ref> عنوان شده است.
* شغل [[حضرت هود(ع)]]: تجارت عنوان شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مدینة دمشق|سال=1995|نام=أبوالقاسم علی بن الحسن|نام خانوادگی=ابن عساکر|ناشر=دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع|جلد=7|صفحه=443|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق عمرو بن غرامة العمروی}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحار الانوار|نام=محمدباقر بن محمدقی|نام خانوادگی=مجلسی|جلد=11|صفحه=359}}</ref>
* شغل [[حضرت صالح(ع)]]: تجارت برشمرده شده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مدینة دمشق|سال=1995|نام=أبوالقاسم علی بن الحسن|نام خانوادگی=ابن عساکر|ناشر=دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع|جلد=7|صفحه=443|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق عمرو بن غرامة العمروی}}</ref>
* شغل [[حضرت لوط(ع)]]: کشاورزی دانسته شده است.<ref name=":1">{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=مؤسسه الوفاء|جلد=103|صفحه=56|مکان=بیروت}}</ref>
* شغل [[حضرت سلیمان(ع)]]: نظامی‌گری،<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء|نام=أبو العباس|نام خانوادگی=قلقشندی|جلد=1|صفحه=488}}</ref> پادشاهی،<ref>سوره انبیاء، آیه ۸۱.</ref> حصیربافی<ref name=":1" /> و صابون‌سازی<ref name=":3">قلقشندی، احمد بن علی، صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، تحقیق محمدحسین شمس‌الدین، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی‌تا، ج ۱، ص ۴۸۶.</ref> آمده است.
* کار [[حضرت عیسی(ع)]]: جهانگردی بیان شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مدینة دمشق|نام=علی بن حسن|نام خانوادگی=ابن عساکر|جلد=7|صفحه=443}}</ref>
* کار [[حضرت زکریاء(ع)]]: نجاری خوانده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الدر المنثور فی تفسیر المأثور|نام=عبدالرحمن بن أبی‌بکر|نام خانوادگی=سیوطی|ناشر=بیروت دارالفکر|جلد=6|صفحه=479}}</ref>
* شغل [[حضرت یوسف(ع)]]: خزانه‌داری،<ref>سوره یوسف، آیه ۵۵.</ref> پادشاهی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قصص الانبیاء|نام=ابواسحاق ابراهیم بن منصور|نام خانوادگی=نیشابوری|ناشر=شرکت انتشارات علمی و فرهنگی|صفحه=114|مکان=تهران|کوشش=حبیب یغمایی}}</ref> و کاغذسازی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء|نام=احمد بن علی|نام خانوادگی=قلقشندی|ناشر=دارالکتب العلمیة|جلد=1|صفحه=486|مکان=بیروت|کوشش=محمدحسین شمس‌الدین}}</ref> عنوان شده است.
* شغل [[پیامبر اسلام(ص)]]: شبانی،<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک|سال=۱۹۹۲–۱۹۹۳|نام=عبدالرحمن بن علی|نام خانوادگی=ابن‌الجوزی|ناشر=دارالکتب العلمیة|جلد=2|صفحه=146|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا}}</ref> بازرگانی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=البدایة و النهایة|سال=1988|نام=اسماعیل بن کثیر|نام خانوادگی=الدمشقی|ناشر=داراحیاء التراث العربی|جلد=2|صفحه=386|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق علی شیری}}</ref> عنوان شده است.
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۴

سؤال

شغل انبیاء الهی، که از طریق آن معیشت خود را تأمین می‌کردند، چه بوده است؟

شغل انبیاء معمولاً به کشاورزی، دامداری و تجارت مرتبط بوده است. بسیاری از انبیاء در تاریخ به عنوان کشاورز یا چوپان شناخته می‌شوند. به عنوان مثال، حضرت نوح(ع) به کشاورزی مشغول بود و حضرت داوود(ع) نیز به عنوان آهنگر و سازنده سلاح شناخته می‌شود. همچنین، حضرت محمد(ص) قبل از بعثت به تجارت مشغول بودند. این مشاغل نه تنها به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد، بلکه به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی نیز عمل می‌کرد.

شغل انبیاء الهی به طور کلی به فعالیت‌هایی مرتبط است که به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد و در عین حال به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی عمل می‌کرد.

این فعالیت‌ها و شغل‌ها نه تنها به تأمین نیازهای مادی انبیاء کمک می‌کرد، بلکه به عنوان الگوهایی برای پیروانشان در زمینه‌های مختلف زندگی، از جمله صداقت، کار و تلاش، و خدمت به جامعه، محسوب می‌شدند. انبیاء با زندگی خود نشان دادند که چگونه می‌توان با ایمان و تلاش، به اهداف عالی انسانی دست یافت و در خدمت به بشریت بود.

شغل انبیاء الهی

تصویری از یک یادداشت دربارهٔ شغل انبیاء پشت یک نسخهٔ خطی.

در منابع مختلفی چون قرآن کریم، احادیث معصومان(ع) و اخبار تاریخی گاهی به این مشاغل اشاره شده است:

منابع

  1. ↑ مجلسی، محمدباقر (۱۴۰۳). بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار. ج. ۱۰۳. بیروت: مؤسسة الوفاء. ص. ۵۶.
  2. ↑ طبری، محمد بن جریر (۱۳۸۷). تاریخ الامم و الملوک. ج. ۱. به کوشش تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم. روائع التراث العربی. ص. ۱۳۰.
  3. ↑ طبری، محمد بن جریر (۱۳۸۷). تاریخ الامم و الملوک. ج. ۱. به کوشش تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم. روائع التراث العربی. ص. ۱۲۹.
  4. ↑ المسعودی، أبو الحسن. مروج الذهب. ج. ۱. ص. ۳۱.
  5. ↑ مجلسی، محمدباقر (۱۴۰۳). بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار. ج. ۱۰۳. بیروت: مؤسسة الوفاء. ص. ۵۶.
  6. ↑ سوره هود، آیه ۳۷
  7. ↑ سوره قصص، آیه ۲۷
  8. ↑ سوره انبیاء، آیه ۸۰
  9. ↑ ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی (۱۹۹۲–۱۹۹۳). المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک. ج. ۲. به کوشش تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا. بیروت: دارالکتب العلمیة. ص. ۱۴۶.
  10. ↑ سوره بقره، آیه ۱۲۷.
  11. ↑ سوره بقره، آیه ۱۲۷.
  12. ↑ مسعودی، علی بن الحسین. مروج الذهب و معادن الجوهر. ج. ۱. بیروت: الشرکة العلمیة للکتاب. ص. ۴۱.
  13. ↑ طبری، محمد بن جریر (۱۳۸۷). تاریخ الامم و الملوک. ج. ۱. به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم. روائع التراث العربی. ص. ۳۲۳.
  14. ↑ مکارم شیرازی، ناصر. تفسیر نمونه. ج. ۱۳. ص. ۴۳۶.
  15. ↑ بحاراالنوار. ج. ۱۰۳.
  16. ↑ سوره قصص، آیه23.
  17. ↑ سوره قصص، آیه ۲۷.
  18. ↑ ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی (۱۹۹۲–۱۹۹۳). المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک. ج. ۲. به کوشش محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا. بیروت: دارالکتب العلمیة. ص. ۱۴۶.
  19. ↑ سوره کهف، آیه ۷۷.
  20. ↑ سوره کهف، آیه33.
  21. ↑ سوره سبأ، آیه ۱۰.
  22. ↑ سوره انبیاء، آیه ۸۰.
  23. ↑ شریف رضی، محمد بن الحسین (۱۴۱۴). «خطبه ۱۶۰». نهج البلاغه. به کوشش تحقیق صبحی الصالح. قم: دارالهجرة. ص. ۲۲۷.
  24. ↑ «خطبه ۱۵۰». نهج البالغه.
  25. ↑ ابن عساکر، أبوالقاسم علی بن الحسن (۱۹۹۵). تاریخ مدینة دمشق. ج. ۷. به کوشش تحقیق عمرو بن غرامة العمروی. بیروت: دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع. ص. ۴۴۳.
  26. ↑ مجلسی، محمدباقر بن محمدقی. بحار الانوار. ج. ۱۱. ص. ۳۵۹.
  27. ↑ ابن عساکر، أبوالقاسم علی بن الحسن (۱۹۹۵). تاریخ مدینة دمشق. ج. ۷. به کوشش تحقیق عمرو بن غرامة العمروی. بیروت: دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع. ص. ۴۴۳.
  28. ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ مجلسی، محمدباقر (۱۴۰۳). بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار. ج. ۱۰۳. بیروت: مؤسسه الوفاء. ص. ۵۶.
  29. ↑ قلقشندی، أبو العباس. صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء. ج. ۱. ص. ۴۸۸.
  30. ↑ سوره انبیاء، آیه ۸۱.
  31. ↑ قلقشندی، احمد بن علی، صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، تحقیق محمدحسین شمس‌الدین، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی‌تا، ج ۱، ص ۴۸۶.
  32. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن. تاریخ مدینة دمشق. ج. ۷. ص. ۴۴۳.
  33. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن أبی‌بکر. الدر المنثور فی تفسیر المأثور. ج. ۶. بیروت دارالفکر. ص. ۴۷۹.
  34. ↑ سوره یوسف، آیه ۵۵.
  35. ↑ نیشابوری، ابواسحاق ابراهیم بن منصور. قصص الانبیاء. به کوشش حبیب یغمایی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی. ص. ۱۱۴.
  36. ↑ قلقشندی، احمد بن علی. صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء. ج. ۱. به کوشش محمدحسین شمس‌الدین. بیروت: دارالکتب العلمیة. ص. ۴۸۶.
  37. ↑ ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی (۱۹۹۲–۱۹۹۳). المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک. ج. ۲. به کوشش تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا. بیروت: دارالکتب العلمیة. ص. ۱۴۶.
  38. ↑ الدمشقی، اسماعیل بن کثیر (۱۹۸۸). البدایة و النهایة. ج. ۲. به کوشش تحقیق علی شیری. بیروت: داراحیاء التراث العربی. ص. ۳۸۶.
مقاله‌های مرتبط
برگرفته از «https://fa.wikipasokh.com/index.php?title=شغل_انبیاء&oldid=76570»