صفت مجید و کریم برای قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا صفت «کریم» و «مجید» برای قرآن با هم فرق می‌کند؟ آیا نشان دهنده دو کتاب الهی نیست؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
==صفت مجید== | |||
== صفت مجید == | |||
*{{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ | «مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری آمده که از کثرت خیر و فضل ناشی می‌شود، راغب اصفهانی در مفردات می‌گوید: [[خدا]] را در اثر کثرت فضل «مجید» می‌گویند: {{قرآن|قَالُوا أَتَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَه اللَّهِ وَبَرَکَاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ إِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ|ترجمه=گفتند: آیا از فرمان خدا تعجب می‌کنی؟! این رحمت خدا و برکاتش بر شما خانواده است؛ چرا که او ستوده و والا است!|سوره=هود|آیه=۷۳}}، قرآن نیز در دو جا با وصف «مجید» آمده است: | ||
*{{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ | * {{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ|ترجمه=ق، سوگند به قرآن مجید|سوره=ق|آیه=۱}} | ||
| ترجمه = [ | * {{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ|۲۱|فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ|۲۲ | ||
| ترجمه = [این آیات، سحر و دروغ نیست] بلکه قرآن با عظمت است. که در لوح محفوظ جای دارد | |||
| سوره = بروج | | سوره = بروج | ||
| آیه = | | آیه = ۲۱ و ۲۲ | ||
}} | }} | ||
مجید بودن قرآن در اثر کثرت خیرات و برکات آنست<ref>ابن منظور، لسان العرب، نشرادب حوزه، قم، ۱۳۶۳، ذیل ماده «مجد».</ref> به سبب آنکه محتوی قرآن عظیم و گسترده و معانیش بلند و پر مایه در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ، احکام و سنن می‌باشد.<ref>. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۶، ص۳۵۳ و ج۲۲، ص۲۲۷.</ref> | |||
==صفت کریم== | == صفت کریم == | ||
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت آمده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}} | |||
اگر | اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ|ترجمه=که آن، قرآن کریمی است|سوره=واقعه|آیه=77}}<ref>ر. ک. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref> | ||
بنابراین چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به این کتاب مجید گفته و چون دارای شرافت و عزت می‌باشد، کریم نامیده شده است. | |||
== منابع == | |||
==منابع== | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = اسامی و اوصاف قرآن | |شاخه فرعی۱ = اسامی و اوصاف قرآن | ||
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث | |شاخه فرعی۲ = سایر مباحث | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = ب | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۸ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۴
آیا صفت «کریم» و «مجید» برای قرآن با هم فرق می‌کند؟ آیا نشان دهنده دو کتاب الهی نیست؟
صفت مجید
«مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری آمده که از کثرت خیر و فضل ناشی می‌شود، راغب اصفهانی در مفردات می‌گوید: خدا را در اثر کثرت فضل «مجید» می‌گویند: ﴿قَالُوا أَتَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَه اللَّهِ وَبَرَکَاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ إِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ؛ گفتند: آیا از فرمان خدا تعجب می‌کنی؟! این رحمت خدا و برکاتش بر شما خانواده است؛ چرا که او ستوده و والا است!﴾(هود:۷۳)، قرآن نیز در دو جا با وصف «مجید» آمده است:
- ﴿ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ؛ ق، سوگند به قرآن مجید﴾(ق:۱)
- ﴿بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ۲۱فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ۲۲؛ [این آیات، سحر و دروغ نیست] بلکه قرآن با عظمت است. که در لوح محفوظ جای دارد﴾(بروج:۲۱ و ۲۲)
مجید بودن قرآن در اثر کثرت خیرات و برکات آنست[۱] به سبب آنکه محتوی قرآن عظیم و گسترده و معانیش بلند و پر مایه در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ، احکام و سنن می‌باشد.[۲]
صفت کریم
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت آمده است: ﴿… فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ؛ همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است﴾(نمل:۴۰)
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: ﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ؛ که آن، قرآن کریمی است﴾(واقعه:77)[۳]
بنابراین چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به این کتاب مجید گفته و چون دارای شرافت و عزت می‌باشد، کریم نامیده شده است.