اوصاف اهل تقوا در قرآن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳: | خط ۳: | ||
اوصاف متقین را از دیدگاه قرآن بیان کنید؟ | اوصاف متقین را از دیدگاه قرآن بیان کنید؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}{{فضایل اخلاقی در قرآن}} | {{پاسخ}} | ||
{{فضایل اخلاقی در قرآن}} | |||
قرآن، صفاتی برای اهل تقوا ذکر کرده است: | قرآن، صفاتی برای اهل تقوا ذکر کرده است: | ||
* '''هدایت پذیری از قرآن:''' {{قرآن||ترجمه=آن کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد؛ و مایه هدایت اهل تقوا است.|سوره=بقره|آیه=۲}} | * '''هدایت پذیری از قرآن:''' {{قرآن||ترجمه=آن کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد؛ و مایه هدایت اهل تقوا است.|سوره=بقره|آیه=۲}} | ||
خط ۲۲: | خط ۲۴: | ||
* '''بخشش و گذشت.'''<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.</ref> | * '''بخشش و گذشت.'''<ref>سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.</ref> | ||
* '''انفاق.'''<ref>آلعمران، آیه ۱۷؛ سوره لیل، آیه ۵.</ref> | * '''انفاق.'''<ref>آلعمران، آیه ۱۷؛ سوره لیل، آیه ۵.</ref> | ||
* '''عدم فساد و برتریجویی | * '''عدم فساد و برتریجویی:'''{{قرآن||ترجمه=در اين جهان نه خواهان برترىجويى هستند و نه خواهان فساد|سوره=قصص|آیه=۸۳}} | ||
* '''پرهیز از ربا | * '''پرهیز از ربا:'''{{قرآن||ترجمه=ربا را [با سود] چندين برابر مخوريد.|سوره=آل عمران|آیه=۱۳۰}} | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
خط ۴۳: | خط ۴۵: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۵
سؤال
اوصاف متقین را از دیدگاه قرآن بیان کنید؟
اخلاق در قرآن |
---|
مصادیق نیکی در آیه ۱۷۷ سوره بقره شیوه برخورد با افراد جاهل |
قرآن، صفاتی برای اهل تقوا ذکر کرده است:
- هدایت پذیری از قرآن: ﴿آن کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد؛ و مایه هدایت اهل تقوا است.﴾(بقره:۲)
- ایمان به غیب: متقین به غیب ایمان دارند.[۱]
- ایمان به قرآن: اهل تقوا به آنچه بر پیامبر(ص) نازل شده، ایمان دارند.[۲]
- یقین به قیامت: ﴿و آنانند كه به آخرت يقين دارند.﴾(بقره:۴) این صفت بعد از دو صفت ایمان به غیب[۳] و ایمان به قرآن[۴] آمده است.
- بهتر دانستن آخرت از دنیا: ﴿زندگانی دنیا متاعی اندک است و جهان آخرت برای هر کس که اهل تقوا باشد، بهتر از دنیاست.﴾(نساء:۷۷)
- دوری از گناه: تا حد امکان گناه نمیکنند و اگر گناهی از آنان سر زند، گناه کوچکی است.[۵] اهل تقوی اصرار بر گناه نمیکنند و اگر گناهی از آنان سر زند در اولین فرصت، توبه میکنند.[۶]
- اقامه نماز: متقین نماز را بر پا میدارند.[۷]
- چیرگی بر خشم: مومنان، در جائی که نباید خشمگین شوند، خشم خود را فرو میبرند: ﴿وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ؛ و خشم خود را فرو مىبرند؛ و از مردم در مىگذرند.﴾(آل عمران:۱۳۴)
- شب زندهداری: ﴿وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ؛ و استغفار کنندگان در سحرگاهانند.﴾(آل عمران:۱۷) متقین به هنگام سحر و آخر شب، به یاد خدا به پا میخیزند و استغفار و طلب آمرزش میکنند.[۸]
- رعایت حقوق دیگران.[۹]
- وفادار به عهد و پیمان: ﴿مَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ وَاتَّقَىٰ فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ؛ آنکه به پیمان خود وفا کند و بپرهیزد البته خداوند پرهیزکاران را دوست دارد.﴾(آل عمران:۷۶)
- رعایت عدالت: براساس قرآن هر کسی به شما تجاوز کرد به او تعدی کنید[۱۰] زیاده روی در پاسخ گوئی از حریم تقوی خارج است، بی عدالتی در مقابله به مثل کردن، حقی در برابر دشمنان دین بی تقوائی است.[۱۱]
- شکیبایی و صبر:[۱۲] متقین در کارها، صبر و استقامت و پشتکار دارند و در برابر حوادث و در برابر گناه و به هنگام گرفتاری و شدائد فردی و اجتماعی، ایستادگی و مقاومت به خرج میدهند.[۱۳]
- راستگویی.[۱۴]
- فروتنی و تواضع.[۱۵]
- بخشش و گذشت.[۱۶]
- انفاق.[۱۷]
- عدم فساد و برتریجویی:﴿در اين جهان نه خواهان برترىجويى هستند و نه خواهان فساد﴾(قصص:۸۳)
- پرهیز از ربا:﴿ربا را [با سود] چندين برابر مخوريد.﴾(آل عمران:۱۳۰)
منابع
- ↑ سوره بقره، آیه ۳.
- ↑ سوره بقره، آیه ۴.
- ↑ سوره بقره، آیه۳.
- ↑ سوره بقره، آیه۴.
- ↑ سوره نجم، آیه ۳۲.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۱۳۵.
- ↑ سوره بقره، آیه۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴۴.
- ↑ سوره بقره، آیه ۲۴۱.
- ↑ سوره بقره، آیه ۱۹۴.
- ↑ تفسیر نمونه، ج۲، ص۱۹.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۱۷.
- ↑ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴۴.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۱۷.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۱۷.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.
- ↑ آلعمران، آیه ۱۷؛ سوره لیل، آیه ۵.