انواع تکلیف: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
تكليف از لحاظ ديني چند قسم است؟
تکلیف از لحاظ دینی چند قسم است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در رابطه با سؤال شما دوست ارجمند مناسب مي‌دانم نكاتي را جهت تبيين ابعاد مختلف سؤال بيان كنم.
تکلیف یعنی چیزی یا کاری از کسی خواستن که در آن رنج و زحمت باشد و این اصطلاح از لفظ «کُلْفَت» گرفته شده است. امر و نهی خداوند به بندگان برای انجام چیزی را تکلیف خوانده‌اند.<ref>حسینی دشتی. سید مصطفی. معارف و معاریف. ج۳. ص۶۵۶. نشر دانش. ۱۳۷۶.</ref>
 
==الف. معناي تكليف==
'''تقسیم به‌جهت طرف مقابل تکلیف'''
 
تكليف يعني چيزي يا كاري از كسي خواستن كه در آن رنج و زحمت باشد و اين اصطلاح از كلفت مأخوذ است. مثلاً امر و نهي خداوند به بندگان براي انجام چيزي، تكليف گفته مي‌شود.<ref>حسيني دشتي . سيد مصطفي . معارف و معاريف . ج۳ . ص۶۵۶ . نشر دانش . ۱۳۷۶ .</ref>
# در برخی موارد، طرف مقابل تکلیف، [[خداوند]] است و باید وظایفی نسبت به خداوند انجام داد مانند [[نماز]]، [[روزه]] و [[حج]] که به این‌ها [[حق الله|حقوق الهی]] می‌گویند.
# تعدادی از تکالیف در مقابل اجتماع است. مانند رعایت حقوق پدر و مادر، [[حق همسایه|حقوق همسایه]]، حقوق دوست و [[حق همسر|حقوق همسر]] که به اینها حقوق اجتماعی می‌گویند.
==ب. انواع تكليف==
# برخی افراد تکالیفی نسبت به خود دارند: پرهیز از شهوت‌پرستی، شکم‌بارگی و غیره که حقوق فردی خوانده می‌شوند.
 
تكاليفي كه از نظر شرعي به عهده انسان نهاده شده به دو لحاظ مي‌تواند مطرح باشد. لحاظ اول اينكه اين تكاليف از حيث مرتبه چند نوع هستند:  
'''تکلیف از حیث مرتبه'''
# [[واجب]]: انجام برخی تکلیف‌ها بر انسان لازم است. تکالیفی مانند نماز، روزه، حج و جهاد از این موارد بوده و انجام ندادن آن، گناه است.
۱. واجبات مثل نماز، روزه، حجّ، جهاد و غيره كه بر انسان لازم است آنها را انجام دهد و اگر انجام ندهد گناه بوده وکيفر به دنبال دارد.
# [[حرام]]: اعمالی که اگر انسان انجام دهد، گناه کرده و سزاوار عذاب است. اعمالی مانند دزدی، رشوه‌خواری، حرام‌خواری، دروغ.
# [[مستحب]]: اعمالی که انجام آن، ثواب و پاداش دارد و اگر انجام نشود، گناهی ندارد مانند نمازهای نافله، روزه‌های ماه رجب.
۲. محرمات مانند دزدي، رشوه‌خواري، حرام خواري و دروغ و غيره كه اگر انسان انجام دهد گناه كرده و سزاوار عذاب مي گردد.
# [[مکروه]]: مکروهات در عبادات به معنای کم‌شدن ثواب عبادت است. مکروهات در غیر عبادات به این معنا است که انجام ندادن آن بهتر است، هرچند انجام دهنده آن، مواخذه نمی‌شود.
# [[مباح]]: ترک یا انجام عمل برابر است، نه عذابی دارد و نه ثوابی.
۳. مستحبات مانند نمازهاي نافله يا روزه‌هاي ماه رجب يا شعبان يا غيره، كه اگر انجام دهد ثواب و پاداش دارد و اگر انجام ندهد گناهي بر او نيست.
 
== منابع ==
۴. مكروهات مانند لباس سياه در نماز پوشيدن، يا غذاي داغ خوردن و غيره كه اين مكروهات در عبادات يك معنا دارد و آنکم کردن ثواب عبادت است. و در غير عبادات معنايش اين است كه آثار وضعي (يعني آثار جسمي ، روحي ، و معنوي ) دارد و مثلاً قساوت قلب مي‌آورد و انسان را به سوي گناه مي‌كشد. ترك مكروهات مطلوب و سفارش شده است ولي اگر انجام بدهد عقاب ندارد.
{{پانویس}}
۵. مباحات مثل خوابيدن در روز، آب خوردن و غيره كه ترك يا انجام آن مساوي است و نه عذابي دارد و نه ثوابي.
اعتبار ديگري كه براي تكاليف مي‌توان فرض كرد اين است كه: ۱.تكاليف يا در مقابل خداوند متعال است، يعني وظايفي كه نسبت به خداي متعال بايد انجام داد: مثل نماز، روزه، حجّ كه به اينها حقوق الهي مي‌گويند.۲. يا تكاليفي كه در مقابل اجتماع داريم: مثل رعايت حقوق پدر و مادر و حقوق همسايه، حقوق دوست و حقوق همسر و غيره كه به اينها حقوق اجتماعي مي‌گويند.۳. يا تكاليفي كه نسبت به خودمان داريم: مثل پرهيز از شهوت‌پرستي، شكم بارگي، ايذاء بدن خود و غيره كه به اينها حقوق فردي اطلاق مي‌شود. كه خداوند متعال و شرع مقدس اينها را واجب كرده است و براي انجام آنها ثواب و ترك آنها عقاب معيّن كرده است.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
۱. مصباح يزدي . محمد تقي . حقوق و سياست در قرآن . انتشارات موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني . ۱۳۷۷.
۲. مصباح يزدي . محمد تقي . اخلاق در قرآن . ج۱، ۲ ، ۳ . انتشارات مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني . ۱۳۷۶ .
۳. سپهري . محمد . ترجمه شرح رساله الحقوق امام سجاد(ع) . انتشارات دار العلم . ۱۳۸۰ .
۴. دفتر همكاري حوزه و دانشگاه . درآمدي بر حقوق اسلامي . انتشارات سمر . ۱۳۶۸ .
{{پایان مطالعه بیشتر}}
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی = اصول فقه
  | شاخه فرعی۱ =  
  | شاخه فرعی۱ =اخلاق
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =-
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | ارزیابی کمی =شد
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت =ج
}}
}}


{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۳

سؤال

تکلیف از لحاظ دینی چند قسم است؟

تکلیف یعنی چیزی یا کاری از کسی خواستن که در آن رنج و زحمت باشد و این اصطلاح از لفظ «کُلْفَت» گرفته شده است. امر و نهی خداوند به بندگان برای انجام چیزی را تکلیف خوانده‌اند.[۱]

تقسیم به‌جهت طرف مقابل تکلیف

  1. در برخی موارد، طرف مقابل تکلیف، خداوند است و باید وظایفی نسبت به خداوند انجام داد مانند نماز، روزه و حج که به این‌ها حقوق الهی می‌گویند.
  2. تعدادی از تکالیف در مقابل اجتماع است. مانند رعایت حقوق پدر و مادر، حقوق همسایه، حقوق دوست و حقوق همسر که به اینها حقوق اجتماعی می‌گویند.
  3. برخی افراد تکالیفی نسبت به خود دارند: پرهیز از شهوت‌پرستی، شکم‌بارگی و غیره که حقوق فردی خوانده می‌شوند.

تکلیف از حیث مرتبه

  1. واجب: انجام برخی تکلیف‌ها بر انسان لازم است. تکالیفی مانند نماز، روزه، حج و جهاد از این موارد بوده و انجام ندادن آن، گناه است.
  2. حرام: اعمالی که اگر انسان انجام دهد، گناه کرده و سزاوار عذاب است. اعمالی مانند دزدی، رشوه‌خواری، حرام‌خواری، دروغ.
  3. مستحب: اعمالی که انجام آن، ثواب و پاداش دارد و اگر انجام نشود، گناهی ندارد مانند نمازهای نافله، روزه‌های ماه رجب.
  4. مکروه: مکروهات در عبادات به معنای کم‌شدن ثواب عبادت است. مکروهات در غیر عبادات به این معنا است که انجام ندادن آن بهتر است، هرچند انجام دهنده آن، مواخذه نمی‌شود.
  5. مباح: ترک یا انجام عمل برابر است، نه عذابی دارد و نه ثوابی.

منابع

  1. حسینی دشتی. سید مصطفی. معارف و معاریف. ج۳. ص۶۵۶. نشر دانش. ۱۳۷۶.