نبودن شفا در عمل حرام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۵
سؤال
آیا حدیثی با موضوع نبودن شفا در عمل حرام در منابع روایی وجود دارد؟
نبودن شفا در عمل حرام براساس روایات متعددی است که در منابع روایی شیعه نقل شده است.
- پیامبر(ص) می‌فرمایند: «در چیزهای حرام هیچ شفایی نیست». در روایت دیگری نقل شده شفای انسان‌ها بر چیزهایی که تحریم شده قرار ندارد.[۱]
- از امام صادق(ع) در رابطه با اثر دارویی شراب پرسیدند؛ آن حضرت(ع) فرمود: «به درستی خدای عزوجل در چیزی که آن را حرام کرده، دواء و شفایی قرار نداده است.»[۲]
- ابن ابی‌یعفور به امام صادق(ع) گفت که به بیماری مبتلا هست که هر وقت شدت پیدا می‌کند با نوشیدن قدری نبیذ (شراب انگور) درد ساکن می‌شود. امام(ع) به او گفت که دیگر ننوشد. امام این‌را از شیطان دانست و گفت که می‌خواهد تو را به حرام بیندازد و اگر از شراب خوردنت ناامید شود، درد برطرف می‌گردد.[۳]