ذکر خاص استغفار برای روزهای ماه شعبان: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
(تکمیل اولیه مقاله) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
هر کسي در هر روز شعبان هفتاد مرتبه بگوید: طلب آمرزش دارم از خدایی که جز او خدایی نیست. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او برمی‌گردم، در افق مبين نوشته خواهد شد.}} | هر کسي در هر روز شعبان هفتاد مرتبه بگوید: طلب آمرزش دارم از خدایی که جز او خدایی نیست. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او برمی‌گردم، در افق مبين نوشته خواهد شد.}} | ||
راوی پرسید: «افق مبین» چیست؟ امام پاسخ داد: دشتی است مقابل عرش که در آن نهرهائی است و به اندازه ستارگان در آنها جام ریخته شده است.<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، بیروت، دار المحجه البیضاء للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۲م، ص۵۶.</ref> | راوی پرسید: «افق مبین» چیست؟ امام پاسخ داد: {{متن عربی|دشتی است مقابل عرش که در آن نهرهائی است و به اندازه ستارگان در آنها جام ریخته شده است.}} <ref>ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، بیروت، دار المحجه البیضاء للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۲م، ص۵۶.</ref> | ||
اگر «هُوَ اَلرَّحْمنُ اَلرَّحِیمُ» خوانده شود، جمله قبلی ناقص می‌شود و ترجمه این خواهد شد: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر»، «او رحمان و رحیم است». مفهوم دقیق و درست جمله این است: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر او. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او بر می‌گردم». | اگر «هُوَ اَلرَّحْمنُ اَلرَّحِیمُ» خوانده شود، جمله قبلی ناقص می‌شود و ترجمه این خواهد شد: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر»، «او رحمان و رحیم است». مفهوم دقیق و درست جمله این است: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر او. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او بر می‌گردم». | ||
خواندن بدون وقف این جملات هم درست است اما باید توجه شود که «هو» به «الله» برمی‌گردد. | خواندن بدون وقف این جملات هم درست است اما باید توجه شود که «هو» به «الله» برمی‌گردد. | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
{{متن عربی|أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ اَلَّذِی لا إِلهَ إِلاّ هُوَ}} {{متن عربی|اَلرَّحْمنُ}} {{متن عربی|اَلرَّحِیمُ}} {{متن عربی|اَلْحَیُّ}} {{متن عربی|اَلْقَیُّومُ}} {{متن عربی|وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ}} | {{متن عربی|أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ اَلَّذِی لا إِلهَ إِلاّ هُوَ}} {{متن عربی|اَلرَّحْمنُ}} {{متن عربی|اَلرَّحِیمُ}} {{متن عربی|اَلْحَیُّ}} {{متن عربی|اَلْقَیُّومُ}} {{متن عربی|وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ}} | ||
شیخ صدوق این روایت را در [[کتاب الخصال]]،<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال (یک جلدی)، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۰۳ق/ ۱۳۶۲ش، ص۵۸۲.</ref> [[کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (یک جلدی)، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۵.</ref> و [[کتاب معانی الاخبار]]<ref>ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، | شیخ صدوق این روایت را در [[کتاب الخصال]]،<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال (یک جلدی)، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۰۳ق/ ۱۳۶۲ش، ص۵۸۲.</ref> [[کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (یک جلدی)، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۵.</ref> و [[کتاب معانی الاخبار]]<ref>ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۲۲۸.</ref> نیز آورده است. | ||
[[سلسله حدیث|سند حدیث]] به خاطر ضعیف بودن محمد بن جمهور العمی<ref>نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۷.</ref> و عبدالله بن عبد الرحمن الاصم،<ref>حلی، حسن بن یوسف، إیضاح الاشتباه، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۰. نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۲۱۷.</ref> قابل استناد نیست. | [[سلسله حدیث|سند حدیث]] به خاطر ضعیف بودن محمد بن جمهور العمی<ref>نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۷.</ref> و عبدالله بن عبد الرحمن الاصم،<ref>حلی، حسن بن یوسف، إیضاح الاشتباه، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۰. نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۲۱۷.</ref> قابل استناد نیست. | ||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۰
در دعای: «استغفر الله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم الحی القیوم و اتوب الیه» ماه شعبان، کلمه (هو) با (لا اله الا هو) خوانده می‌شود یا با (الرحمن الرحیم)؟
امام صادق(ع) فرمود:
| « | مَنْ قَالَ فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ سَبْعِينَ مَرَّه أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ كُتِبَ فِي الْأُفُقِ الْمُبِين[۱]
هر کسي در هر روز شعبان هفتاد مرتبه بگوید: طلب آمرزش دارم از خدایی که جز او خدایی نیست. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او برمی‌گردم، در افق مبين نوشته خواهد شد. |
» |
راوی پرسید: «افق مبین» چیست؟ امام پاسخ داد: «دشتی است مقابل عرش که در آن نهرهائی است و به اندازه ستارگان در آنها جام ریخته شده است.» [۲]
اگر «هُوَ اَلرَّحْمنُ اَلرَّحِیمُ» خوانده شود، جمله قبلی ناقص می‌شود و ترجمه این خواهد شد: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر»، «او رحمان و رحیم است». مفهوم دقیق و درست جمله این است: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر او. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او بر می‌گردم».
خواندن بدون وقف این جملات هم درست است اما باید توجه شود که «هو» به «الله» برمی‌گردد.
تلفظ درست استغفار روزانه ماه شعبان اینگونه است:
«أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ اَلَّذِی لا إِلهَ إِلاّ هُوَ» «اَلرَّحْمنُ» «اَلرَّحِیمُ» «اَلْحَیُّ» «اَلْقَیُّومُ» «وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ»
شیخ صدوق این روایت را در کتاب الخصال،[۳] کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال[۴] و کتاب معانی الاخبار[۵] نیز آورده است.
سند حدیث به خاطر ضعیف بودن محمد بن جمهور العمی[۶] و عبدالله بن عبد الرحمن الاصم،[۷] قابل استناد نیست.
منابع
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، بیروت، دار المحجه البیضاء للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۲م، ص۵۶.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، بیروت، دار المحجه البیضاء للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۲م، ص۵۶.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال (یک جلدی)، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۰۳ق/ ۱۳۶۲ش، ص۵۸۲.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (یک جلدی)، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۵.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۲۲۸.
- ↑ نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۷.
- ↑ حلی، حسن بن یوسف، إیضاح الاشتباه، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۰. نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۲۱۷.