نبودن شفا در عمل حرام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۱
سؤال
آیا حدیثی با موضوع نبودن شفا در عمل حرام در منابع روایی وجود دارد؟
منابع روایی شیعه روایات متعددی نقل کرده‌اند که در عمل حرام هیچ شفایی قرار داده نشده است. به برخی از این روایات در زیر اشاره می‌شود:
- پیامبر(ص) می‌فرمایند: «در چیزهای حرام هیچ شفایی نیست». نیز، در روایت دیگری چنین بیان شده است: «شفای شما در چیزهایی که بر شما تحریم شده قرار داده نشده است».[۱]
- از امام صادق(ع) در رابطه با اثر دارویی شراب پرسیدند؛ آن حضرت(ع) فرمود: «به درستی خدای عزوجل در چیزی که آن را حرام کرده، دواء و شفایی قرار نداده است.»[۲]
- ابن ابی‌یعفور به امام صادق(ع) عرض کرد: «به مرضی مبتلا هستم که هر وقت شدت پیدا می‌کند با نوشیدن قدری نبیذ (شراب انگور) درد ساکن می‌شود. امام(ع) فرمود: ننوش؛ به درستی که حرام است و جز این نیست که از شیطان است و می‌خواهد تو را به حرام بیندازد. اگر از شراب خوردنت ناامید شود، درد برطرف می‌شود. ابن ابی‌یعفور از محضر امام(ع) در مدینه مرخص شد و به کوفه برگشت و دردش بیشتر شد؛ بستگانش برایش نبیذ آوردند و اصرار به خوردنش کردند. او گفت، به خدا سوگند، قطره‌ای از آن را نخواهم خورد. چند روزی به‌شدت ناراحت بود تا اینکه درد برطرف شد و تا آخر عمر به آن مرض مبتلا نشد.»[۳]