فرعون: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | {{درگاه|واژه‌ها}} | ||
'''فرعون''' نام حاکمان مصر قدیم است. مقصود از فرعون در قرآن، حاکم مصر در زمان [[حضرت موسی(ع)]] است. او ادعای رب بودن می‌کرد و بنی اسرائیل را به بردگی و بندگی گرفته بود. | '''فرعون''' نام حاکمان مصر قدیم است. پیش از فتح مصر به دست [[کمبوجیه]] پادشاه ایران، بیست و شش سلسله از پادشاهان بر مصر حکومت کردند که هر یک از آنان را فرعون نامیده‌اند. این نام از سریانی به عربی راه یافته است.<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، قرآن شناخت، تهران، ۱۳۷۹، طرح نو، ص۲۱۷.</ref> مقصود از فرعون در قرآن، حاکم مصر در زمان [[حضرت موسی(ع)]] است. او ادعای رب بودن می‌کرد و بنی اسرائیل را به بردگی و بندگی گرفته بود. | ||
نام فرعون در قرآن ۷۴ بار آمده که مقصود فرعون زمان حضرت موسی(ع) (یکی فرعون مصر در زمان تولد حضرت موسی و دیگری فرعون مصر در زمان پیامبری حضرت موسی) است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۵۵۶</ref> فرعون خود را «رب اعلی» معرفی می‌کرد و همه چیز را از خودش می‌دانست.<ref>آیه ۵۱ سوره زخرف</ref> اما خود خدایانی داشت.<ref>آیه ۱۲۷ سوره اعراف</ref> قرآن، فرعون را فردی برتری جو، متکبر<ref>آیه ۴۶ سوره مؤمنون</ref>، مُفسِد، ذوالاتاد (صاحب میخ، کنایه از قدرت) و مسرف<ref>سوره یونس آیه ۸۳. سوره دخان آیه ۳۱.</ref> توصیف می‌کند. فرعون ظلم می‌کرد، پسران [[بنی اسرائیل|بنی‌اسرائیل]] را می‌کشت و زنانشان را برای کنیزی نگه می‌داشت.<ref>آیه ۴ سوره قصص</ref> بنی‌اسرائیل توسط مأموران در شکنجه و عذاب بودند.<ref>آیه ۴۹ سوره بقره</ref> خداوند موسی و هارون را با دلایل روشن نزد فرعون فرستاد اما او تکذیب کرد و ایمان نیاورد.<ref>آیه ۴۵، ۴۷، ۴۸سوره مؤمنون | نام فرعون در قرآن ۷۴ بار آمده که مقصود فرعون زمان حضرت موسی(ع) (یکی فرعون مصر در زمان تولد حضرت موسی و دیگری فرعون مصر در زمان پیامبری حضرت موسی) است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۵۵۶</ref> فرعون خود را «رب اعلی» معرفی می‌کرد و همه چیز را از خودش می‌دانست.<ref>آیه ۵۱ سوره زخرف</ref> اما خود خدایانی داشت.<ref>آیه ۱۲۷ سوره اعراف</ref> قرآن، فرعون را فردی برتری جو، متکبر<ref>آیه ۴۶ سوره مؤمنون</ref>، مُفسِد، ذوالاتاد (صاحب میخ، کنایه از قدرت) و مسرف<ref>سوره یونس آیه ۸۳. سوره دخان آیه ۳۱.</ref> توصیف می‌کند. فرعون ظلم می‌کرد، پسران [[بنی اسرائیل|بنی‌اسرائیل]] را می‌کشت و زنانشان را برای کنیزی نگه می‌داشت.<ref>آیه ۴ سوره قصص</ref> بنی‌اسرائیل توسط مأموران در شکنجه و عذاب بودند.<ref>آیه ۴۹ سوره بقره</ref> خداوند موسی و هارون را با دلایل روشن نزد فرعون فرستاد اما او تکذیب کرد و ایمان نیاورد.<ref>آیه ۴۵، ۴۷، ۴۸سوره مؤمنون | ||
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۳
فرعون در قرآن چه کسی است؟
فرعون نام حاکمان مصر قدیم است. پیش از فتح مصر به دست کمبوجیه پادشاه ایران، بیست و شش سلسله از پادشاهان بر مصر حکومت کردند که هر یک از آنان را فرعون نامیده‌اند. این نام از سریانی به عربی راه یافته است.[۱] مقصود از فرعون در قرآن، حاکم مصر در زمان حضرت موسی(ع) است. او ادعای رب بودن می‌کرد و بنی اسرائیل را به بردگی و بندگی گرفته بود.
نام فرعون در قرآن ۷۴ بار آمده که مقصود فرعون زمان حضرت موسی(ع) (یکی فرعون مصر در زمان تولد حضرت موسی و دیگری فرعون مصر در زمان پیامبری حضرت موسی) است.[۲] فرعون خود را «رب اعلی» معرفی می‌کرد و همه چیز را از خودش می‌دانست.[۳] اما خود خدایانی داشت.[۴] قرآن، فرعون را فردی برتری جو، متکبر[۵]، مُفسِد، ذوالاتاد (صاحب میخ، کنایه از قدرت) و مسرف[۶] توصیف می‌کند. فرعون ظلم می‌کرد، پسران بنی‌اسرائیل را می‌کشت و زنانشان را برای کنیزی نگه می‌داشت.[۷] بنی‌اسرائیل توسط مأموران در شکنجه و عذاب بودند.[۸] خداوند موسی و هارون را با دلایل روشن نزد فرعون فرستاد اما او تکذیب کرد و ایمان نیاورد.[۹] موسی و هارون از او درخواست کردند از عذاب بنی‌اسرائیل دست بکشد و آنان را با ایشان روانه کند. اما فرعون قبول نکرد.[۱۰]
سرانجام خداوند، موسی و بنی‌اسرائیل را از دریا عبور داد و فرعون و قومش که آنان را تعقیب می‌کردند در دریا غرق شدند.[۱۱]
در قرآن آمده است که فرعون برای خود قصری (برج) مرتفع ساخت تا با ادعای خود خدای موسی را ببیند.[۱۲]
داستان معجزه موسی و سحر ساحران فرعون
گفتگوی فرعون و موسی در جایی معین انجام شد تا هرکدام از دو طرف معجزه خود را ارائه کنند. آنان سحری کردند و حضرت موسی(ع) عصای خود را انداخت، تبدیل به موجودی شد و وسایل ساحران را بلعید، ساحران ایمان آوردند اما فرعون ایمان نیاورد.[۱۳]
منابع
- ↑ خرمشاهی، بهاءالدین، قرآن شناخت، تهران، ۱۳۷۹، طرح نو، ص۲۱۷.
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۵۵۶
- ↑ آیه ۵۱ سوره زخرف
- ↑ آیه ۱۲۷ سوره اعراف
- ↑ آیه ۴۶ سوره مؤمنون
- ↑ سوره یونس آیه ۸۳. سوره دخان آیه ۳۱.
- ↑ آیه ۴ سوره قصص
- ↑ آیه ۴۹ سوره بقره
- ↑ آیه ۴۵، ۴۷، ۴۸سوره مؤمنون آیه ۴۳ سوره طه
- ↑ آیه ۴۷ سوره طه
- ↑ آیات ۹۰ سوره یونس، ۴۰ سوره قصص، ۵۵ سوره زخرف، ۵۰ سوره بقره
- ↑ آیه ۳۸ سوره قصص
- ↑ آیات ۴۷ تا ۷۳ سوره طه