تزکیه مقدم است یا تعلیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
(تکمیل اولیه مدخل) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[قرآن]] در چهار آیه [[تعليم]] و [[تزكيه]] را در كنار هم ذكر کرده است. در آیه۱۵۱سوره بقره، | [[قرآن]] در چهار آیه [[تعليم]] و [[تزكيه]] را در كنار هم ذكر کرده است. در آیه۱۵۱سوره بقره، آیه۱۶۴ سوره آل عمران و آیه۲ سوره جمعه تزكيه مقدم بر تعليم شده است و در آیه۱۲۹ سوره بقره تعليم قبل از تزكيه آمده است. | ||
آیاتی که تزکیه اول آمده است، در مقام بيان صفت مربي‌گري و تربيتي [[پيامبر(ص)]] مي‌باشند. در بحث تربيت جامعه، تزكيه مقدم بر تعليم است چرا که تزکیه هدف اصلی [[بعثت|بعثت پیامبران]] می‌باشد و علم ابزار رسیدن به تزکیه می‌باشد و در رتبه دوم قرار دارد.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۸.</ref> اما در آیه ۱۲۹ سوره بقره [[حضرت ابراهيم(ع)]] از خدا مي‌خواهد كه علم به كتاب، حكمت و تزکیه کردن را از طريق رسول به ذريّه‌اش عطا کند و در مقام تحقق، اول باید علم باشد تا با عمل بدان تزکیه بوجود آید.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان في تفسير القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۲۶۵.</ref> از همین‌روی با آنكه در دعاى ابراهيم(ع) تعليم بر تزكيه مقدّم شده است، امّا خداوند در اجابت اين دعا در آیه ۲ سوره جمعه، تزكيه را مقدّم داشته تا برساند که تزكيه، با ارزشتر است و تعليم در مرتبه بعدى قرار دارد.<ref>قرائتى، محسن، تفسير نور، تهران، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، چاپ اول، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۲۰۴.</ref> | آیاتی که تزکیه اول آمده است، در مقام بيان صفت مربي‌گري و تربيتي [[پيامبر(ص)]] مي‌باشند. در بحث تربيت جامعه، تزكيه مقدم بر تعليم است چرا که تزکیه هدف اصلی [[بعثت|بعثت پیامبران]] می‌باشد و علم ابزار رسیدن به تزکیه می‌باشد و در رتبه دوم قرار دارد.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۸.</ref> اما در آیه ۱۲۹ سوره بقره [[حضرت ابراهيم(ع)]] از خدا مي‌خواهد كه علم به كتاب، حكمت و تزکیه کردن را از طريق رسول به ذريّه‌اش عطا کند و در مقام تحقق، اول باید علم باشد تا با عمل بدان تزکیه بوجود آید.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان في تفسير القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۲۶۵.</ref> از همین‌روی با آنكه در دعاى ابراهيم(ع) تعليم بر تزكيه مقدّم شده است، امّا خداوند در اجابت اين دعا در آیه ۲ سوره جمعه، تزكيه را مقدّم داشته تا برساند که تزكيه، با ارزشتر است و تعليم در مرتبه بعدى قرار دارد.<ref>قرائتى، محسن، تفسير نور، تهران، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، چاپ اول، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۲۰۴.</ref> | ||
==متن آیات== | |||
{{قرآن|كَما أَرْسَلْنا فيكُمْ رَسُولاً مِنْكُمْ يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِنا وَ يُزَكِّيكُمْ وَ يُعَلِّمُكُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُعَلِّمُكُمْ ما لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ|ترجمه= همانگونه رسولى از خودتان در ميان شما فرستاديم؛ تا آيات ما را بر شما بخواند؛ و شما را پاك كند؛ و به شما، كتاب و حكمت بياموزد؛ و آنچه را نمىدانستيد، به شما ياد دهد.|سوره=بقره|آیه=۱۵۱}} | |||
{{قرآن| لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي ضَلالٍ مُبينٍ|ترجمه= خداوند بر مؤمنان منت نهاد [نعمت بزرگى بخشيد] هنگامى كه در ميان آنها، پيامبرى از خودشان برانگيخت؛ كه آيات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاك كند و كتاب و حكمت بياموزد؛ هر چند پيش از آن، در گمراهى آشكارى بودند.|سوره=آل عمران|آیه=۱۶۴}} | |||
{{قرآن| هُوَ الَّذي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي ضَلالٍ مُبينٍ|ترجمه= و كسى است كه در ميان جمعيت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها مىخواند و آنها را تزكيه مىكند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مىآموزد هر چند پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.|سوره=جمعه|آیه=۲}} | |||
{{قرآن| رَبَّنا وَ ابْعَثْ فيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ|ترجمه= پروردگارا! در ميان آنها پيامبرى از خودشان برانگيز تا آيات تو را بر آنان بخواند و آنها را كتاب و حكمت بياموزد و پاكيزه كند؛ زيرا تو توانا و حكيمى (و بر اين كار، قادرى)!|سوره=بقره|آیه=۱۲۹}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۱
چرا در قرآن بعضي موارد تزكيه مقدم بر تعليم شده و در برخي ديگر تعليم مقدم بر تزكيه؟
قرآن در چهار آیه تعليم و تزكيه را در كنار هم ذكر کرده است. در آیه۱۵۱سوره بقره، آیه۱۶۴ سوره آل عمران و آیه۲ سوره جمعه تزكيه مقدم بر تعليم شده است و در آیه۱۲۹ سوره بقره تعليم قبل از تزكيه آمده است.
آیاتی که تزکیه اول آمده است، در مقام بيان صفت مربي‌گري و تربيتي پيامبر(ص) مي‌باشند. در بحث تربيت جامعه، تزكيه مقدم بر تعليم است چرا که تزکیه هدف اصلی بعثت پیامبران می‌باشد و علم ابزار رسیدن به تزکیه می‌باشد و در رتبه دوم قرار دارد.[۱] اما در آیه ۱۲۹ سوره بقره حضرت ابراهيم(ع) از خدا مي‌خواهد كه علم به كتاب، حكمت و تزکیه کردن را از طريق رسول به ذريّه‌اش عطا کند و در مقام تحقق، اول باید علم باشد تا با عمل بدان تزکیه بوجود آید.[۲] از همین‌روی با آنكه در دعاى ابراهيم(ع) تعليم بر تزكيه مقدّم شده است، امّا خداوند در اجابت اين دعا در آیه ۲ سوره جمعه، تزكيه را مقدّم داشته تا برساند که تزكيه، با ارزشتر است و تعليم در مرتبه بعدى قرار دارد.[۳]
متن آیات
﴿كَما أَرْسَلْنا فيكُمْ رَسُولاً مِنْكُمْ يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِنا وَ يُزَكِّيكُمْ وَ يُعَلِّمُكُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُعَلِّمُكُمْ ما لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ؛ همانگونه رسولى از خودتان در ميان شما فرستاديم؛ تا آيات ما را بر شما بخواند؛ و شما را پاك كند؛ و به شما، كتاب و حكمت بياموزد؛ و آنچه را نمىدانستيد، به شما ياد دهد.﴾(بقره:۱۵۱)
﴿لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي ضَلالٍ مُبينٍ؛ خداوند بر مؤمنان منت نهاد [نعمت بزرگى بخشيد] هنگامى كه در ميان آنها، پيامبرى از خودشان برانگيخت؛ كه آيات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاك كند و كتاب و حكمت بياموزد؛ هر چند پيش از آن، در گمراهى آشكارى بودند.﴾(آل عمران:۱۶۴)
﴿هُوَ الَّذي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي ضَلالٍ مُبينٍ؛ و كسى است كه در ميان جمعيت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها مىخواند و آنها را تزكيه مىكند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مىآموزد هر چند پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.﴾(جمعه:۲)
﴿رَبَّنا وَ ابْعَثْ فيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ؛ پروردگارا! در ميان آنها پيامبرى از خودشان برانگيز تا آيات تو را بر آنان بخواند و آنها را كتاب و حكمت بياموزد و پاكيزه كند؛ زيرا تو توانا و حكيمى (و بر اين كار، قادرى)!﴾(بقره:۱۲۹)