اصلاب شامخه در زیارت وارث: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (۱ نسخه واردشده) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
''' | '''أَصْلابِ الشَّامِخَة''' به معنای پدران بلندمرتبه، در خطاب به [[امام حسین(ع)]] در [[زیارت وارث]] آمده است. | ||
واژه «اصلاب» به معنای شدت و قوت است و به کمر انسان به جهت سفت و محکم بودنش، صلب گفته می‌شود.<ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۲۶۱.</ref> تعبیر اصلاب در عبارت «اصلاب شامخه» به معنای پدران است. واژه «شامخه» به معنای رفیع و بلند است. | |||
تعبیر «اصلاب شامخه» در زیارت وارث، چنین آمده است: | |||
{{متن عربی|يَا مَوْلايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ نُورا فِي الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ|ترجمه=ای مولای من، ای ابا عبداللّه شهادت می‌دهم که تو نوری بودی در صُلب‌های شامخ و رَحِم‌های پاکیزه.}}<ref>كفعمی، المصباح (جنة الأمان الواقية)، ص ۵۰۲.</ref> | |||
در این تعبیر، امام حسین(ع) را نوری از پدران بلندمرتبه توصیف می‌کند. این تعبیرِ زیارت وارث را چنین معنا کرده‌اند که گواهی می‌دهم که امام حسین(ع) از نسلی به وجود آمده که همه آنان، انسان‌هایی دارای مقامات بلند معنوی هستند.{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۹: | خط ۳۱: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۷
«اصلاب شامخه» در زیارت وارث به چه معنا است؟
أَصْلابِ الشَّامِخَة به معنای پدران بلندمرتبه، در خطاب به امام حسین(ع) در زیارت وارث آمده است.
واژه «اصلاب» به معنای شدت و قوت است و به کمر انسان به جهت سفت و محکم بودنش، صلب گفته می‌شود.[۱] تعبیر اصلاب در عبارت «اصلاب شامخه» به معنای پدران است. واژه «شامخه» به معنای رفیع و بلند است.
تعبیر «اصلاب شامخه» در زیارت وارث، چنین آمده است:
«يَا مَوْلايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ نُورا فِي الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ؛ ای مولای من، ای ابا عبداللّه شهادت می‌دهم که تو نوری بودی در صُلب‌های شامخ و رَحِم‌های پاکیزه.»[۲]
در این تعبیر، امام حسین(ع) را نوری از پدران بلندمرتبه توصیف می‌کند. این تعبیرِ زیارت وارث را چنین معنا کرده‌اند که گواهی می‌دهم که امام حسین(ع) از نسلی به وجود آمده که همه آنان، انسان‌هایی دارای مقامات بلند معنوی هستند.