نیرنگ زدن خداوند در آیه ۱۴۲ سوره نساء: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
منظور از نیرنگ خدا در آیهٔ ۱۴۲ سورهٔ نساء چیست؟ | منظور از نیرنگ خدا در آیهٔ ۱۴۲ سورهٔ نساء چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
براساس آیات سوره نساء، منافقان به دنبال نیرنگ و خُدعه هستند ولی خداوند آنها را فریب می‌دهد: | |||
{{قرآن|إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُواْ إِلَی الصَّلاَه قَامُواْ کسَالَی یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَلاَ یَذْکرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِیلاً|ترجمه= | {{قرآن|إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُواْ إِلَی الصَّلاَه قَامُواْ کسَالَی یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَلاَ یَذْکرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِیلاً|ترجمه=منافقان می‌خواهند خدا را فريب دهند در حالى كه او آنها را فريب می‌دهد.|سوره=نساء|آیه=۱۴۲}} | ||
نیرنگ منافقان را چنین گفته‌اند که در ظاهر، اظهار ایمان می‌کنند ولی در باطن، ایمانی ندارند.<ref>مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، ج۲، ص۴۶۸، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.</ref> | |||
</ref> | اما اینکه خداوند بر آنان نیرنگ می‌زند را به دو صورت دانسته‌اند: | ||
* خداوند از باطن منافقان خبر دارد<ref name=":0" /> و آنها را برای نیرنگ و نفاقشان مواخذه و عذاب می‌کند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۲، ص۴۶۸.</ref> همين کیفر، معنای نیرنگ خداوند است.<ref name=":0">طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۲۴۶، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۸ش.</ref> روایتی از امام رضا(ع) نیز نقل شده که معنای نیرنگ خداوند را مجازاتِ منافقان معرفی کرده است.<ref>شیخ صدوق، التوحید، ص۱۶۳، محقق و مصحح: هاشم حسینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۹۸ق.</ref> | |||
* نیرنگ خداوند بر آنان چنین است که هدف و واقعیت اعمال آنها را می‌داند. منافقان در ظاهر به اعمال اسلامی دست می‌زنند ولی در باطن کافر به این اعمال هستند. خداوند به اعمال آنان آگاه است و واقعیت رفتار آنان را می‌داند.<ref>طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۱۱۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
| خط ۳۱: | خط ۲۴: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۸
سؤال
منظور از نیرنگ خدا در آیهٔ ۱۴۲ سورهٔ نساء چیست؟
براساس آیات سوره نساء، منافقان به دنبال نیرنگ و خُدعه هستند ولی خداوند آنها را فریب می‌دهد:
﴿إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُواْ إِلَی الصَّلاَه قَامُواْ کسَالَی یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَلاَ یَذْکرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِیلاً؛ منافقان می‌خواهند خدا را فريب دهند در حالى كه او آنها را فريب می‌دهد.﴾(نساء:۱۴۲)
نیرنگ منافقان را چنین گفته‌اند که در ظاهر، اظهار ایمان می‌کنند ولی در باطن، ایمانی ندارند.[۱]
اما اینکه خداوند بر آنان نیرنگ می‌زند را به دو صورت دانسته‌اند:
- خداوند از باطن منافقان خبر دارد[۲] و آنها را برای نیرنگ و نفاقشان مواخذه و عذاب می‌کند.[۳] همين کیفر، معنای نیرنگ خداوند است.[۲] روایتی از امام رضا(ع) نیز نقل شده که معنای نیرنگ خداوند را مجازاتِ منافقان معرفی کرده است.[۴]
- نیرنگ خداوند بر آنان چنین است که هدف و واقعیت اعمال آنها را می‌داند. منافقان در ظاهر به اعمال اسلامی دست می‌زنند ولی در باطن کافر به این اعمال هستند. خداوند به اعمال آنان آگاه است و واقعیت رفتار آنان را می‌داند.[۵]
منابع
- ↑ مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، ج۲، ص۴۶۸، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۲۴۶، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۸ش.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۲، ص۴۶۸.
- ↑ شیخ صدوق، التوحید، ص۱۶۳، محقق و مصحح: هاشم حسینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۹۸ق.
- ↑ طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۱۱۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.