حب الوطن من الایمان: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
این عبارت در کتاب‌های امل الآمل نوشته [[شیخ حر عاملی]]،<ref name=":0">حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمال، بغداد، مکتبه اندلس، ج۱، ص۱۱.</ref> [[تحفه السنیه|تحفة السنیه]] نوشته [[فیض کاشانی]]،<ref>فیض کاشانی، ملامحسن، شارح سید عبدالله جزائری (مخطوط)، میکروفیلم کتابخانه آستان قدس، ص۳۴۰.</ref> [[مستدرک سفینه البحار|مستدرک سفینة البحار]]،<ref>نمازی، علی، مستدرک، مؤسسه نشر اسلامی جامعه مدرسین، ۱۴۱۹ق، ج۱۰، ص۳۷۵.</ref> [[الصحیح من السیره|الصحیح من السیرة]] نوشته [[سید جعفر مرتضی عاملی]]<ref>عاملی، سید جعفر مرتضی، الصحیح من السیره، بیروت، دارالهادی، ج۳، ص۳۳۳.</ref> و [[کشف الخفاء]]<ref> عجلونی، اسماعیل بن محمد، کشف الخفاء، دارالکتب العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۴۵.</ref> بدون ذکر سند نقل شده است. | این عبارت در کتاب‌های امل الآمل نوشته [[شیخ حر عاملی]]،<ref name=":0">حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمال، بغداد، مکتبه اندلس، ج۱، ص۱۱.</ref> [[تحفه السنیه|تحفة السنیه]] نوشته [[فیض کاشانی]]،<ref>فیض کاشانی، ملامحسن، شارح سید عبدالله جزائری (مخطوط)، میکروفیلم کتابخانه آستان قدس، ص۳۴۰.</ref> [[مستدرک سفینه البحار|مستدرک سفینة البحار]]،<ref>نمازی، علی، مستدرک، مؤسسه نشر اسلامی جامعه مدرسین، ۱۴۱۹ق، ج۱۰، ص۳۷۵.</ref> [[الصحیح من السیره|الصحیح من السیرة]] نوشته [[سید جعفر مرتضی عاملی]]<ref>عاملی، سید جعفر مرتضی، الصحیح من السیره، بیروت، دارالهادی، ج۳، ص۳۳۳.</ref> و [[کشف الخفاء]]<ref> عجلونی، اسماعیل بن محمد، کشف الخفاء، دارالکتب العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۴۵.</ref> بدون ذکر سند نقل شده است. | ||
همچنین شاعرانی همچون مولوی و سعدی این عبارت را حدیث پنداشته‌اند. سعدی در این باره سروده است: | همچنین شاعرانی همچون مولوی و سعدی این عبارت را حدیث پنداشته‌اند. سعدی در این باره سروده است: | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۹: | ||
{{شعر|سعدیا حب وطن گر چه حدیثی‌ست صحیح|نتوان مرد به سختی که من این جا زادم<ref>[https://ganjoor.net/saadi/divan/ghazals/sh371 سعدی، دیوان اشعار، غزلیات، غزل شماره ۳۷۱.]</ref> | {{شعر|سعدیا حب وطن گر چه حدیثی‌ست صحیح|نتوان مرد به سختی که من این جا زادم<ref>[https://ganjoor.net/saadi/divan/ghazals/sh371 سعدی، دیوان اشعار، غزلیات، غزل شماره ۳۷۱.]</ref> | ||
}} | }} | ||
==بررسی سند و محتوا== | |||
این عبارت در کتاب‌های معتبر حدیثی ذکر نشده است و کتاب‌هایی که این عبارت را به پیامبر منسوب کرده‌اند منبع حدیثی شمرده نمی‌شوند؛ بنابراین این جمله به‌عنوان حدیث در هیچ کدام از کتب معتبر روایی شیعه و سنی نقل نشده و انتساب آن از نظر سند به پیامبر(ص) معتبر نیست. | |||
بر فرض پذیرش انتساب این عبارت به پیامبر(ص)، درباره اینکه منظور از واژه وطن در این عبارت چیست، احتمالات مختلفی مطرح شده است: | بر فرض پذیرش انتساب این عبارت به پیامبر(ص)، درباره اینکه منظور از واژه وطن در این عبارت چیست، احتمالات مختلفی مطرح شده است: | ||
نسخهٔ ۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۳
آیا جمله «حُبُّ الوَطَنِ مِنَ الایمانِ» در منابع حدیثی موجود است؟ در صورت موجود بودن، تقدس آب و خاک در زندگی مؤمن چه جایگاهی دارد؟
حُبُّ الوَطَنِ مِنَ الایمان جمله‌ای منسوب به پیامبر(ص)، که در آن دوستن داشتن وطن جزئی از ایمان شمرده شده است. این عبارت به این شکل در منابع روایی شیعه و اهل‌سنت نقل نشده است و بر فرض صحیح بودن انتساب آن به پیامبر(ص)، منظور از وطن در مواردی بهشت، بازگشت به سوی خدا و سرزمین اسلامی ذکر شده است که با وطن عرفی تناسبی ندارد. همچنین از نگاه اسلام، زمان و مکان به‌خودی‌خود ارزش و اعتباری ندارند بلکه ارزش و تقدس آنها تابع وقایعی است که در آن زمان یا مکان رخ می‌دهد بنابراین وطن نیز فی‌نفسه تقدسی ندارد.
علاقه به وطن
حس وطن‌خواهی و وطن‌دوستی از امور فطری است و انسان ناخودآگاه به زادگاه خود علاقه خاصی دارد. در تاریخ اسلام درباره پیامبر(ص) نقل شده است هنگامی که حضرت از مکه به مدینه هجرت می‌نمود، در مسیر هنگامی که به جحفه رسید، در حالی که از فشار مشرکان محزون و ناراحت بود، به یاد مکه آه سردی کشید؛ در این هنگام جبرئیل نازل شد و آیه: ﴿إنَّ الّذی فَرَضَ عَلَیْکَ القُرْآنَ لَرادُّکَ إلی مَعادٍ؛ آن کس که قرآن را بر تو فرض کرد، تو را به جایگاهت بازمی‌گرداند.﴾(قصص:۸۶) را برای پیامبر(ص) نازل و او را دلداری داده و پرسید آیا مشتاق به مکه هستی؟ فرمود: آری و آه سردی کشیده فرمود: «الوطن، الوطن.»[۱]
متن منسوب به پیامبر(ص)
متنی که در برخی منابع به پیامبر نسبت داده شده چنین است:
| « | حُبُّ الوَطَنِ مِنَ الایمانِ[۲]
دوستن داشتن وطن جزیی از ایمان است. |
» |
این عبارت در کتاب‌های امل الآمل نوشته شیخ حر عاملی،[۲] تحفة السنیه نوشته فیض کاشانی،[۳] مستدرک سفینة البحار،[۴] الصحیح من السیرة نوشته سید جعفر مرتضی عاملی[۵] و کشف الخفاء[۶] بدون ذکر سند نقل شده است.
همچنین شاعرانی همچون مولوی و سعدی این عبارت را حدیث پنداشته‌اند. سعدی در این باره سروده است:
| سعدیا حب وطن گر چه حدیثی‌ست صحیح | نتوان مرد به سختی که من این جا زادم[۷] | |
بررسی سند و محتوا
این عبارت در کتاب‌های معتبر حدیثی ذکر نشده است و کتاب‌هایی که این عبارت را به پیامبر منسوب کرده‌اند منبع حدیثی شمرده نمی‌شوند؛ بنابراین این جمله به‌عنوان حدیث در هیچ کدام از کتب معتبر روایی شیعه و سنی نقل نشده و انتساب آن از نظر سند به پیامبر(ص) معتبر نیست.
بر فرض پذیرش انتساب این عبارت به پیامبر(ص)، درباره اینکه منظور از واژه وطن در این عبارت چیست، احتمالات مختلفی مطرح شده است:
- بهشت، که مسکن اول آدم ابوالبشر(ع) بود.
- مکه، که ام‌القری جهان اسلام و قبله مسلمانان است.
- بازگشت به سوی خداوند؛ زیرا که او مبدأ و معاد است.
- سرزمین بزرگ اسلامی، که حفظ آن بر مسلمانان لازم است؛ چراکه حفاظت از دین و انسانیت و نیز قوت اسلام وابسته به آن است.[۸]
ذاتی نبودن تقدس زمان و مکان
ارزش و اعتبار زمان و مکان ذاتی نیست بلکه به‌خاطر حوادث و وقایعی است که در آنها رخ می‌دهد، مانند سیزده رجب یا هجده ذی‌الحجه که دارای ارزش و اعتبار ذاتی نبودند بلکه به‌خاطر ولادت امام علی(ع) در سیزدهم رجب و انتصاب ایشان به جانشینی پیامبر(ص) در ۱۸ ذی‌الحجه، این روزها اعتبار و ارزش پیدا کردند. همچنین مکانی مانند غار حرا ارزش ذاتی ندارد بلکه به دلیل وجود پیامبر(ص) و نزول وحی در آن تقدس پیدا کرده است.[نیازمند منبع]
منابع
- ↑ عمادزاده اصفهانی، حسین، نقل از چهارده معصوم، نشر طلوع، ۱۳۶۶ش، ص۱۴۳.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمال، بغداد، مکتبه اندلس، ج۱، ص۱۱.
- ↑ فیض کاشانی، ملامحسن، شارح سید عبدالله جزائری (مخطوط)، میکروفیلم کتابخانه آستان قدس، ص۳۴۰.
- ↑ نمازی، علی، مستدرک، مؤسسه نشر اسلامی جامعه مدرسین، ۱۴۱۹ق، ج۱۰، ص۳۷۵.
- ↑ عاملی، سید جعفر مرتضی، الصحیح من السیره، بیروت، دارالهادی، ج۳، ص۳۳۳.
- ↑ عجلونی، اسماعیل بن محمد، کشف الخفاء، دارالکتب العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۴۵.
- ↑ سعدی، دیوان اشعار، غزلیات، غزل شماره ۳۷۱.
- ↑ عجلونی، اسماعیل بن محمد، کشف الخفاء، دارالکتب العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۴۵؛ سید جعفر مرتضی، الصحیح من السیره، بیروت، دارالهادی، ج۳، ص۳۳۳.